Hyperbare zuurstof therapie

Al even geleden dat ik hier iets heb geschreven. We zijn in juni op vakantie geweest. Een onwijs gave en mooie vakantie, maar helaas werd ik na een paar dagen goed ziek. Ik kreeg bronchitis. Iets wat ik helaas al heel vaak heb gehad sinds ik jong was. Longen zijn bij mij altijd een gevoelig punt geweest. Eerder naar huis vliegen lukte niet, en durfde ik niet vanwege mijn oren. Als er een gaatje in zou komen, zou ik namelijk niet mogen starten met de hyperbare zuurstof therapie. 

Helaas moesten we na de vakantie eerst nog iets te vaak naar Radboud. Een MRI en de 3 maandelijkse APK down under. Ik ben volgens beeld, en voelwerk nog steeds in remissie! Dus dat is mooi. Wel blijft er een klein stemmetje in mijn achterhoofd dat mijn tumor überhaupt nooit zichtbaar was op een scan. Maar ik hoop dat dat met de tijd een steeds zachter stemmetje zal worden. 

Toen mocht ik eindelijk beginnen met de hyperbare zuurstof therapie. Hieronder even een beschrijving van de Da Vinci Kliniek, waar ik de hyperbare heb. 

"Hyperbare zuurstoftherapie is een therapie die wordt ingezet om zuurstoftekort in beschadigd weefsel op te heffen. Dit zuurstoftekort kan voor komen in weefsels die beschadigd zijn door bestraling, maar kan ook voor komen bij diabetische voetwonden. Het zuurstoftekort wordt veroorzaakt door het dichtzitten van de haarvaatjes in het gebied waar u klachten heeft.

Bij hyperbare zuurstoftherapie wordt 100% zuurstof ingeademd onder een verhoogde omgevingsdruk, waardoor het zuurstofgehalte in het bloed en de weefsels toeneemt.

De behandeling vindt plaats in een hoge drukcabine, waarbij u als patiënt via een masker 100% zuurstof ademt. De hoogte van de druk is 2,5 bar. Dit komt overeen met de druk op 15 meter onder water.

Hyperbare zuurstoftherapie zorgt ervoor dat het zuurstoftekort in beschadigd weefsel wordt opgeheven, nieuwe bloedvaatjes worden aangemaakt en de cellen die van belang zijn voor het herstel verbeteren. De aangroei van bloedvaatjes heeft tijd nodig daarom zijn meerdere behandelingen nodig. Deze nieuwe bloedvaatjes blijven bestaan ook na afloop van de behandeling zodat herstel voortduurt." Aldus de uitleg op de website van de Da Vinci kliniek. 

Hoewel ik maar klein bestraald ben, en er mensen zijn die veel ernstigere klachten hebben, is dit toch iets wat ik graag wilde doen. Lange termijn gevolgen zijn op jonge leeftijd namelijk heel anders dan bij bijvoorbeeld 50+. Aangezien ik nog hoop minstens 50 jaar meer te gaan. En mijn lichaam heeft het mijn inziens al pittig genoeg. Gelukkig stemde mijn gyn onco & radiotherapeut meteen toe en regelde ze dat ik bij de Da Vinci Kliniek in Amersfoort terecht kon. Gelukkig maar een half uurtje verderop, in plaats van de 1,5 uur naar Radboud haha. 

De eerste 2 keer waren wat pittig omdat ik nog steeds herstellende was van de bronchitis. Maar gelukkig goed genoeg om te starten. Helaas kreeg toen na 2.5 jaar dan voor het eerst Corona. Ik kon wel janken. Zo lang gewacht op die hyperbare, amper hersteld van bronchitis, en hoppa, corona erbij. Ik ben er een week goed ziek van geweest en mocht natuurlijk niet naar de hyperbare. Gelukkig was het na die week al wel stukken beter! Al hadden mijn longen wel even een flinkte optater gehad. Maar ze klonken goed en sterk genoeg om na een week weer te starten. 

Ik heb er nu 37 sessies opzitten. Ik moet er 40. Elke werkdag, voor twee maanden lang. Niet iets wat je er even tussendoor doet dus. Het vraagt enorm veel tijd, en nog meer energie. Omdat je lijf dingen wilt herstellen, is het bezig met extreme topsport. En dat merk je qua vermoeidheid. Ik ben gigantisch moe. En omdat ik elke dag op en neer moet met de taxi (iedereen die ziekenvervoer heeft gehad kent de uitdagingen denk ik wel) heb ik helaas veel extra pijn wat nog meer energie kost. Ik ben natuurlijk niet voor niks afgekeurd. Elke dag van 10uur tot 14/15uur is voor mij lichamelijk gewoon teveel. Maarja, nog even doordapperen. Op 7 september ben ik klaar. Het werkt nog minstens 3 maanden door, dus of ik iets ga merken ergens, dat gaan we zien. Baat het niet, dan schaad het gelukkig ook niet bij deze. 

Bij één klein iets heb ik het idee dat het al iets heeft verbetert. Dus dat is al fijn. Ik kan niet wachten tot na woensdag. Dan ben ik eindelijk klaar, en kan ik even instorten en bijkomen van dit alles haha En ga ik weer langzaam opbouwen met lichamelijk bewegen, aangezien het tijdens de hyperbare niet gelukt is. Ook ga ik eind september met een vriendin op vakantie. Vind het best spannend, voor het eerst zonder mijn vriend na kanker. Maar een weekje Griekenland, met een lieve vriendin, dat moet goed komen!