Kerst, The most 'wonderfull' time...

Sommige mensen kijken het hele jaar uit naar deze dagen. Sommige beginnen zelfs al in de zomer met het plannen van Kerst afspraken en activiteiten. Vroeger was ik dol op kerst, de lichtjes, het eten, het samen komen van mensen om wie je geeft. Whats not to like?!

Alles veranderde toen mijn ouders er niks meer mee deden en we ook niet meer langs familie gingen. Dit was ook de tijd dat mijn ouders vaak te dronken waren om ook maar iets leuks te doen. Vanaf vrij jonge leeftijd zat ik dan in de kroeg waar mijn zus toen werkte. Ik mocht vaak een beetje off the books meehelpen.

Beetje glazen wassen, tafeltjes afnemen, alles om maar niet naar huis te hoeven. Of ik kreeg ice tea's van mijn zus waar ik dan extra lang mee deed. Zeker rond mijn 20e, toen ik echt had gebroken met Anneke (moeder), was het lastig. Aangezien ik mijn familie nooit had verteld wat er thuis allemaal speelde, en het de familie ook alles behalve interesseerde, werd Kerst steeds eenzamer. Heb het nog een aantal keer "gevierd" met mijn vader. Maar die was begin middag al dronken, en at bijna niks, niet enorm gezellig dus. Ook vierde ik het nog vaak bij mijn zus, maar tijdens en na de rechtszaak tegen haar vriend, ging dat natuurlijk ook niet meer.

Gelukkig had ik tegen die tijd mijn vriend, en was ik in ieder geval niet meer enorm eenzaam. Maar toch, elk jaar met Kerst, voel ik mij eenzaam. Op tv, social media, via vrienden, word je doodgegooid met de #familytime #thankfull en #lovechristmas. Niet helemaal hoe ik er dus over denk ;-)

Ook hoorde ik voorgaande jaren veel vrienden klagen over al die verplichtingen. Want hun vader/moeder/oma/opa/tante/oom wilde hun ook wel zien met Kerst!! Hoewel ik aan de ene kan blij ben dat ik dat niet heb, voel ik toch en soort jaloezie. Want zij hebben wel mensen die hun enorm graag willen zien, en ik niet.

Maar deze Kerst zou anders worden. Een tijdje geleden had ik namelijk de keus gemaakt om echt voor mijzelf te kiezen. Voor mijn geluk, en mijn toekomst samen met mijn vriend. Stel je voor dat we enorm snel zwanger zouden worden? Dan was dit de Kerst die het begin was van onze toekomst. En toen zag ik dat ik zou ovuleren met Kerst. Wauw, wat leek me dat gaaf!!

Maar helaas, het zal een Kerst worden die ik mij nooit had kunnen voorstellen. Een Kerst met kanker. Want het zit nog steeds in mijn lijf. Ik weet dat ik het niet kan voelen. Ik heb het geluk dat het niet uitgezaaid lijkt te zijn. Maar het zit er wel. Sluimerend en stil. Wachtend tot het toe kan slaan. De kans dat het dodelijk toe zal slaan is gelukkig klein. Maar jemig wat is deze tijd heftig. Alles wat ik in mijn hoofd had voor volgend jaar, waar ik al 1.5 jaar naar toe werkte, is weg. En alles is opgeslokt, door die walgelijke, grillige ziekte.

Aangezien de operatie waarschijnlijk pas plaats vindt in het nieuwe jaar, zullen we waarschijnlijk 2e Kerstdag vieren met lieve vrienden. En waar ik meestal mijn liefde/geluk zocht in eten, zal dat dit jaar ook want anders zijn. Aangezien mijn eetlust sinds het nieuws enorm gedaald is. Soms begin ik pas met eten om 16:00. En zelfs chocola smaakt me matig (en dat als hardcore chocolade verslaafde). Gelukkig zou het geen ramp zijn als ik iets af zou vallen ;-) Maar aangezien ik zelfs met 1400 kcal niks af val, denk ik dat het wel goed komt. Verder moeten we er maar wat van proberen te maken, want die slingers moet je toch echt zelf ophangen.

Ik hoop dat iedereen de feestdagen een beetje ok doorkomt. En ik wens iedereen wonderen, liefde en gezondheid!!