Chemobrein

Buiten de normale klachten heb ik last van een chemobrein. Ik heb hier al eerder een blog over geschreven… vergeetachtig… maar ik merk dat het meer is dan vergeten.

Eerder schreef ik al dat ik moeite heb met namen en gezichten koppelen. En maakt niet uit wie… mensen op tv, tegen over me, collega’s, vrienden.. zelfs familie. Het is niet echt iets waar ik vaak bij stil stond en nu dus wel. Vraag me nu steeds wel af…hoe heet die gene nu? En soms weet ik het, en soms niet. Gezicht past ook niet echt meer bij de naam, ook heel apart. Meestal is een Laura wel een Laura en een Peter een Peter, nu dus even niet. Klopt gewoon niet. De signalen, prikkels die binnen komen komen anders binnen of op een andere plek of zo.

Zaterdag was ik even hier in het centrum van Delft, mijn woonplaats sinds een jaar. Ik ken hier niet veel mensen. Amsterdam, Den Haag.. dat zijn de plekken waar ik bekenden tegenkom. Ik denk dat 75% van de mensen die ik in de stad zag lopen mij bekend voor kwam. Althans, mij dat gevoel gaf… heel apart. Ene moment was het erger dan het andere. 
 

Ik ben een beetje gaan inlezen over chemobrein en lees veel over vergeetachtigheid. Dat heb ik totaal niet. Kan nog steeds zonder boodschappenlijstje de supermarkt in, vergeet mijn sleutels niet en ik mezelf een beetje te trainen raad ik dingen, en bijna altijd goed. Ik ga dit hele fenomeen een beetje monitoren. Even kijken waar ik nog meer tegen aan loop… oh nee… dat zijn mijn zichtklachten.. prednison… ander verhaal.. die naam vergeet ik weer niet..