Stoppen met roken

Ik ben voor mijn chemotherapie gestopt met roken. Ik durft dat echt zo te zeggen. Ik kreeg de keuze voorgesteld. U kan de voor u beste chemotherapie krijgen, maar dan moet u stoppen met roken…. of… Een mindere die mogelijk minder goed aanslaat met kans op meer complicaties….. ik kon dan wel blijven doorroken. Daarbij zou ik door het roken mijn longen wel dusdanig beschadigen dat ik blijvende schade zou krijgen en het beeld van scootmobiel en zuurstoftank voor ogen moest hebben.
Ik hoorde alleen maar doorroken. Ik vond dat ik het al zwaar genoeg had of zou krijgen dus pak alsjeblieft mijn sigaretje niet af. 

Ik rook al vanaf mijn 15e en weet niet beter. Mijn moeder is een kettingroker, mijn vader rookt, zuster rookt en mensen in mijn omgeving roken. Ik ben een keer gestopt met roken, met behulp van champix, een medicijn. Na 2,5 jaar weer vrolijk begonnen na een avondje stappen, denkend dat je een sigaret kan roken. Ik kan dat niet… ik ben een roker. Dus of ik rook veel, of ik rook niet. Ik kan niet af en toe als het gezellig is een sigaret opsteken. In de tijd dat ik 2,5 jaar was gestopt bijna dagelijks vanuit het cognitieve of gewoonte gewezen op het feit dat ik een roker ben. Kortom, ik ben een roker… 

Maar in de dagen na mijn diagnose kwam het besef. Ik kan dus genezen en er is dus voor mijn vorm van kanker een hele goede behandeling. Ik kreeg niet te horen dat het lastig zou worden om een behandeling te vinden of we hopen maar dat u beter word…. Nee… 100% geven artsen nooit maar ik was wel die patiënt waarvoor ze dit werk doen… mensen beter maken. En ik was nu moeilijk aan het doen dat ik niet kon roken… kan straks toch ook niet zeggen dat ik kanker heb overwonnen met een peuk in m’n hand? Mijn vorm van kanker is niet te verwijten aan roken maar pech. Als ik niet had gerookt had ik waarschijnlijk ook ziek geworden… maar roken is nooit gezond. 
 

Na een gesprek waarop ik weer werd gewezen op mijn stomme manier van denken besloten te gaan stoppen met roken. En niet met pillen maar dit keer met pleisters. Ik ben inmiddels 12 weken gestopt met roken. Alle bekende voordelen van het stoppen zijn er. Beter ruiken, proeven en eetlust. Maar belangrijkste is… ik ben eigenlijk heel trots op mezelf. Ik merk dat de chemo echt belastend is voor mijn longen. Als ik nu ga roken weet ik niet alleen dat ik mijn longen definitief beschadig, zo voelt het ook. 
 

Soms heb ik het gewoon lastig. Heb ik echt trek in een peuk. Buiten de stomme momenten dat je er aan denkt of gewoon ook echt trek krijgt. Liep laatst met iemand mee de tuin in en denk dan:”kan ik gelijk roken.” Ik was al 10 weken gestopt. En uit ervaring weet ik dat dit nog jaren blijft. 
 

Zal ik nooit meer roken? Weet het niet. Durf ik niet te zeggen. Zou ontzettend stom zijn en ontzettend veel geld kosten. Kan het me ethisch niet verantwoorden. Maar ik blijf een roker…. Een ex roker… nooit een niet roker…