Tips voor chemobrein
Sinds mij chemo heb ik last van een chemobrein. Begon heel sluimerend maar ineens besefte ik dat ik een chemobrein heb. ik had de hoop dat deze na de chemo weg zou gaan maar helaas. Ik heb goede en slechte dagen en belasting is daar bepalend in. Ook fysieke gesteldheid. Het is wel een stuk minder dan voorheen maar ik zit wel met wat klachten. Soms herken ik mensen een moment niet of komt een vreemde mij bekend voor, soms weet ik halverwege de zin niet meer wat ik wilde zeggen en vergeet af en toe wel eens wat. Het gekke is, wat ik voor de chemo heb geleerd en dus in mijn cognitieve gedeelte zin van mijn hersens, dat werkt prima. Ik doe boodschappen zonder briefje en weet alle recepten uit mijn hoofd. Van voor de chemo dan.
Ik kon via mijn werk een beroep doen op ergotherapie. Ik had keuze uit 3 verschillende en ik koos een in mijn woonplaats. Toen zij mij belde gaf ze aan dat een chemobrein iets nieuws is voor haar maar niet veel zal verschillen met ander niet aangeboren hersenletsel. Oooh jee, hersenletsel… dat klinkt best heftig.
Zelf ben ik iemand die wil weten wat er is gebeurt, wat het heeft gedaan en wat ik er aan kan doen. Dus verdiept in het cognitieve gedeelte van mijn hersens en veel gaan lezen er over.
Bij de intake mijn klachten gedeeld en aangegeven wat ik denk wat goed is. Zij bevestigde dat en ga aan dat ik zelf al veel wist van hoe de klachten mogelijk bestreden kunnen worden. Herhalen!
Ik merkte dat nieuwe dingen aanleren lastiger gaat. Maar het lukt wel. Ik speel gitaar en ben dus extra gaan spelen. Ik dwing mezelf minimaal een uur te spelen elke dag en moet nieuwe liedjes of loopjes aanleren. Vreselijk frustrerend maar ik merk dat ik vooruit ga. Ook kan ik de link leggen tussen fysieke en mentale belasting en het effect daarvan op mijn brein. Ik maak voor m’n gevoel sprongen nu. Waar het op neer komt, net als een kind is iets nieuws aanleren nu herhalen geworden.
Ik kan iedereen adviseren om deze oefeningen te doen. Ik speel een instrument maar het gaat om het herhalen. Heb je tijd en ruimte in je revalidatie om een instrument te gaan spelen, doen!! Buiten dat het ontspand train je echt het deel van je hersens waar de schade zit. Misschien niet leuk voor de buren dus een trompet even laten staan.
Maar dit is een mooi moment om toch piano te gaan spelen, die gitaar van zolder te halen of leer gewoon een liedje uit je hoofd en zing mee.
De schade aan mijn brein is permanent. Maar er is goed mee om te gaan als je het maar blijft gebruiken en prikkelen. Ik kreeg als advies om geen puzzels te maken omdat die altijd anders zijn. Dus geen herhaling in zit. Maar er zijn zat bezigheden die dat wel in zich hebben.
6 reacties
Goed verwoord. En herkenbaar. Slim om met de gitaar bezig te zijn en blijven, lijkt me.
Hier begint bij de nieuwe kuur waar ik deze maand mee gestart ben het chemobrein ook weer. Inderdaad mensen die ik dagelijks op het werk zie gewoon niet de naam van weten, hoe hard ik ook nadenk. Of een simpel voorwerp zien in huis en niet op het woord kunnen komen. Ik lach er altijd maar om, want het is nu eenmaal zo. Of ik vraag iemand alleen de eerste letter te zeggen, kan ik het nog proberen te raden😅.
Succes daar!
Heel herkenbaar en het is de gewenning die het draagbaar maakt. Maar ik vond het eng. Woorden niet meer weten, namen van m’n zusters vergeten. Maar door herhalen krijg ik het er wel weer in.
Sterkte met de kuur Douwe.
Dank je!
Ook bij mij heel herkenbaar.
Films die ik niet meer tot aan het einde kon volgen, boeken waarvan ik halverwege niet meer wist wie wie was. Nu na twee en een half jaar gaat dit een stuk beter. Al is het bij lange na niet hoe ik voor de chemo was. Maar ik pas de boeken en films aan en probeer daarin steeds een stapje erbij te doen.
Helaas heb ik mijn creatieve talent ook verloren. Ik was beeldend kunstenaar. Was… want het lukt me niet meer. Ik raakte gefrustreerd toen ik merkte dat met de klei werken niet meer zo vanzelfsprekend ging. Ik heb nog een drietal workshops gevolgd in de hoop dat mijn creative inzicht en logica weer boven zou komen drijven.Helaas, dit gebeurde niet.
Ik heb mijn atelier opgezegd en alles staat nu in een opslag.
Het deed behoorlijk pijn om te aanvaarden dat ik niet meer ben die ik was en niet meer de dingen kan doen van toen. Maar er is ook duidelijk besef dat ik als persoontje sterker in mijn schoenen sta en dat de wereld niet is vergaan. Ik amuseer me nu met van die houten bouwpakketten. Het geeft een enorme booster als het me weer een keer gelukt is. Mijn man is vaker thuis. Samen heerlijk wandelen en genieten van ons leventje. Af en toe lachen om de bekende chemobreinprobleempjes. Vergeetachtigheid etc
Gewoon nu mooie herinneringen creëren en van het leven genieten en vooral blij zijn met wat we wel nog kunnen.😉❤️🍀
Ik ben mezelf gaan leren haken. Door de herhaling en met mijn aandacht erbij te moeten blijven heb ik mijn concentratie getraind. Het is ook bewezen dat haken en breien door de herhaling van steken maken gezond is. Ik heb op een gegeven moment een mandala van 1.20 meter doorsnede gehaakt. Als ik een foutje maakte, moest ik de hele toer uithalen en dat betekende voor mij ook loslaten. Een stap vooruit en twee stappen terug in het herstel. Het zachte draad in mijn handen voelde voor mij erg fijn en warm.
Wanneer je geen ruzie met de buren wilt hebben vanwege geluidsoverlast, is handwerken ook een mooie optie. 😊
Hahaha ja, misschien beter… gaat om de herhaling. Dus ik kan een muts bestellen bij je?