En door

Na een paar moeizame weken, waarin ik nog steeds best snel buiten adem was, ben ik stapje voor stapje weer op gekrabbeld. Eerst met wandelen door mijn eigen tuin (niet dat deze mega groot is hoor) en daarna steeds een stukje verder  Vanmorgen was het eindelijk zover, ik heb de mountainbike weer uit de schuur gehaald. Doel: naar onze dochter fietsen zo'n kleine 20 km hier vandaan. Manlief is met onze kampeerbus iets later vertrokken van huis zodat hij me kon oppikken onderweg als het toch niet ging. Natuurlijk is het goed gegaan. Wat een heerlijke rit,  de vogels gaven een concert en de zon op mijn lijf  dat weer sterk genoeg is om de inspanning te dragen. Zo kan ik nog lekker even aan mijn conditie werken voordat de eerste kuur gaat beginnen, 24 juni is het zover. De afgelopen week al diverse voor onderzoeken gehad en een gesprek met de verpleegkundig specialist. Dat hakte er wel even in. De nieuwe medicijnen hebben best wel wat bijwerkingen, die ik natuurlijk niet allemaal zal krijgen, maar de helft is al meer dan genoeg. Daarom ga ik nu nog zoveel mogelijk genieten en daar ben ik vanmorgen mee begonnen. 

Let's go                                                                                                                                                                                     vit