het komt goed

Na enkele slopende weken, zit ik eindelijk weer goed in mijn vel. Na veelvuldig overleg is de medicatie steeds een beetje aangepast en ja hoor, het werkt. Geen darmklachten en misselijkheid meer, waardoor ik weer goed ben gaan eten. Daar word je sterker door,  er is weer energie, ik ben weer warm en ik heb weer zin om iets te ondernemen. Natuurlijk ging als eerste de mountainbike weer uit de schuur. Inmiddels heb ik drie keer meegefietst met de groep. Prachtig herfstweer met zon en mooie kleuren in de bossen. Hoe fijn dat het weer kan. Ondertussen hebben we ook de voortuin aangepakt. Deze moest onderhoudsarm worden, met het oog op de toekomst. Manlief heeft het zware werk gedaan en ik heb er hier en daar aan meegeholpen. (lees: prutswerk en commanderen)  Alle buxus eruit, dus geen snoeiwerkzaamheden meer en meteen een mooi strak hekwerk geplaatst. Hopelijk kan ik het nu zelf weer bijhouden. Ik vind dat heerlijk om te doen. Aankomende week gaan we nog nieuwe beplanting uitzoeken, zodat ook de vlinders en de bijtjes in het voorjaar weer volop kunnen genieten. Ondertussen spookt wel steeds door mijn hoofd dat de scans en daarmee ook de onvermijdelijke uitslag er aan zitten te komen. Voelt dit keer als extra spannend. Wat nou als het niet voldoende heeft gewerkt? Dan heb ik al die zware dagen voor niets doorgemaakt. pffff, niet aan denken, het komt goed.......

tot gauw, liefs vit