lichtpuntje

Het is al even geleden dat ik mijn laatste blog schreef en dat is niet zonder reden. Ik heb een turbulente tijd achter de rug. Na het afbouwen van de dexamethason kreeg ik al heel snel nieuwe klachten. Er zat weer vocht in mijn hoofd en ik moest opnieuw aan de dexamethason. Waar ik eerder heel hyper werd, kreeg ik nu stemmingswisselingen. Ik voelde me vaak heel down en was ongeïnteresseerd in alles wat er om me heen gebeurde. Ook voelde ik een enorme afbraak van mijn spieren, vooral in de benen. Na het wegvallen van mijn werk moest ik ook het mountainbiken vaarwel zeggen en had ik steeds meer hulp nodig in de huishouding. Verder ook steeds meer bijwerkingen van alle medicatie die er nog naast liep. Ik lag hele dagen in bed of op de bank. Eind maart de dexamethason toch weer afgebouwd, maar echt herstel kwam niet. Na de scans en MRI bleek ik longembolie te hebben, schijnt vaker voor te komen bij uitgezaaide kanker.   Nu mag ik me ook nog dagelijks spuiten met bloedverdunners. In overleg met de arts de beslissing genomen om tijdelijk met alle andere medicatie te stoppen zodat het lichaam tijd krijgt om te herstellen. Ja, dat klinkt goed. We gaan voor kwaliteit van leven. Dan komt al snel de vraag, wanneer wil je stoppen? Onze oudste dochter is 2 april met met haar gezin in een camper vertrokken voor een reis door Europa van ongeveer een half jaar. Het kan nu nog want volgend jaar moet Jonne naar school. Dus wanneer wil ik stoppen? Ik wil pieken op het juiste moment.  We  gaan elkaar ontmoeten op een camping in Zuid Frankrijk en dan wil ik de piek.  Onze dochter had een enorm schuldgevoel bij het uitzwaaien, maar ik zei tegen haar dat zij juist voor een nieuw lichtpuntje zorgt. Nu verheugen wij ons al maanden op de vakantie. Ik ben inmiddels gestopt met de medicijnen zodat ik 2 juni, als we op reis gaan weer bruis van energie. Op dat punt ben ik nog lang niet, maar ik heb nog een paar weken te gaan en onze camper is zo ingepakt.  Wordt vervolgd !

Liefs vit