Bestralingen week 7

Het zit er bijna op. Nog 3 dagen. En daarna leven we gewoon door alsof er niets is gebeurd🤔 Ik kan me er nog geen voorstelling van maken hoe ik onder alle controles ben. Ook dát moet ik maar per keer bekijken. 

8 april

De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Is het me 6 weken gelukt om niet (neus)verkouden🤧 te worden, heb ik nu toch een verkoudheid🤒 te pakken. Nog meer dan afgelopen keren tel ik de seconden tot ik weer losgekoppeld word van die behandelbank. Dat masker biedt bedroevend weinig ruimte voor niezen, hoesten en mondademhaling.

Nog 2x bestralen.

9 april

Bonusdochter L. reed me heen en weer naar het MST. Eerst even bij de bakker een gebakje gegeten voor haar verjaardag vorige week. Ik ben te moe en grieperig om héél erg sociaal te doen. Maar ik doe mijn best.

Veel te vroeg in het MST. Helaas niet eerder aan de beurt.

Nog 1x bestralen.

Gedichtje van vriendin M: 'Het toetsenbord lag te huilen. "Waarom?" durfde ik te vragen. "Het is jouw schuld" snikte het ding, "ik voel me aangeslagen."

10 april

Het zit er op! 33x bestralen. Ik ben er nog behoorlijk goed mee weggekomen. Vermoeidheid, smaak weg en de huid achter mijn oor is gaan smetten. Allemaal dingen die over gaan. Mij hoor je niet mopperen. EN YOEHOE!!!! IK HOEF NIET MEER IEDERE DAG NAAR ENSCHEDE!!!! Wat een rust zal dat geven. Ik hou tijd over.

Vriendin M ook blij. Want van pure vreugde dat ze niet meer iedere dag een gedichtje hoeft te verzinnen, kreeg ik er vandaag 2😂

'De zalm zat in het blik en dacht "er is wat mis. Het stinkt hier in mijn huis ongelooflijk naar vis."

'Het was een bultje of zoiets, de dokter zei "een tumor". Het was een lastig ding en had een groot gebrek aan humor."

Bij radiotherapie hadden ze het al over de rode loper en vlaggen vanwege mijn laatste keer. Thuis hebben we de vlag al buiten hangen🇳🇱 Niks wachten tot morgen🇳🇱 Vandaag!🇳🇱 En morgen gewoon weer🇳🇱

Ondanks dat het de laatste keer is toch nog gewogen. Gelukkig zie ik geen dietiste meer, ik ben weer afgevallen😬 Niet al te veel, maar genoeg om ze in het MST zenuwachtig te maken. 

Een laatste gesprek met de casemanager. Die zei: "ik zal maar net doen of ik niet gehoord heb dat je bent afgevallen". Oooh... jullie spelen onder 1 hoedje...😳🤔 Tja, ik had het kunnen weten.

6,5 week bestralen geeft ook voldoende ruimte voor nadenken. Nadenken over de mensen in mijn nabije omgeving die niet zo gelukkig waren om bijtijds naar een dokter te gaan. Omdat ze bang waren voor dokters met naalden, bang voor de uitkomst of domweg omdat de sluipmoordenaar die kanker kan zijn, aangezien werd voor een hardnekkig kuchje. Nadenken over hún houding in het proces. Veelal ingegeven door angst voor de onvermijdelijke dood.

Nadenken over de manier hoe ik in míjn proces reageer. Ik ben níet bang om dood te gaan. Sterker nog, van kinds af aan ben ik eigenlijk wel blij dat het 'eeuwige leven' niet bestaat. Maar het is hoog tijd om niet meer in het verleden te blijven leven.

Dus:

Dag pap, 30 augustus is het 30 jaar geleden dat je overleed. Ik bleek toch wat te kunnen. 2 prachtige kinderen. Een mooie carriere als rechtsbijstandjurist. En een succesvolle B&B. Na de diagnose  ALS wilde je dood en kreeg euthanasie. Rust zacht.

Dag mam, 13 maart was het alweer 10 jaar geleden dat je overleed. Voor jou geen bestraling maar direct de boodschap dat ze niets meer voor je konden doen. Voor euthanasie was je te bang. Uiteindelijk hebben 'de mannen in zwarte pakken' je toch opgehaald. Rust zacht.

Dag broertje, 6 mei is het 4 jaar geleden dat je overleed. We missen je nog steeds. Jij hebt werkelijk álles gedaan wat in je vermogen lag om te blijven leven. Een operatie die de artsen eigenlijk niet zagen zitten. Maar hé USA, zolang je betaald is het oke. Experimentele behandelingen. Pillen van $100,- per dag. Een verloren strijd toen kanker uitzaaide naar je hersens. Al vertelde je ons/mij alleen het hoopvolle nieuws dat je zó graag wilde geloven. Er was altijd een plan voor de volgende experimentele behandeling. Je zoon doet het goed, maar heeft het zwaar. Voor mij wordt het tijd om je los te laten. Ik heb de komende jaren mijn eigen strijd te strijden. Rust zacht.

11 april🇳🇱🇳🇱🇳🇱

Op 10 april 1945 is Hellendoorn bevrijd en zijn veel huizen dagenlang met vlaggetjes versierd. 11 april 2024 staat voor míjn bevrijding. Niet meer onder dat masker. Ík hang ook vandaag de vlag uit🇳🇱 

14 april

Ik was al gewaarschuwd voor de nawerking van de bestraling. Eigenwijs als ik ben, toch te makkelijk over gedacht. Maar mijn huid is nu goed aan het reageren. Veel wondvocht, dikke geel/groene korsten achter mijn oor en in mijn hals. Omdat ik hetzelf niet kan zien, is manlief al een paar dagen aan de wondverzorging gezet. Gelukkig zijn de korsten makkelijk los te weken en te verwijderen. Vervolgens zalf er op. 

Helaas levert iedere vorm van vettigheid mij alleen maar een smerig plakaat aan zalf en huidsmeer op. Wat voelde ik me vies gisteren. Het schoonmaken van mijn gezicht deed serieus zeer. Het voelde alsof er met schuurpapier over een brandwond werd gewreven.

Ik geef de voorkeur aan meerdere keren per koelen met een washandje en het wondvocht losweken.

Het goede nieuws is dat ik heel voorzichtig iets meer begin te proeven💪 En da's best handig met die dagelijkse B&B ontbijtjes maken😋