Eerste MRI na operatie en bestralingen

Dat was op 3 juli. Die MRI. Infuus dit keer in 1x raak geprikt. Toch wonderlijk dat dat op deze momenten en bij bloedprikken altijd in 1x raak is. En dat het bij een operatie zó lang duurt om een infuus te prikken, dat de chirurg komt kijken waar mevrouw blijft. 

Opnieuw op dat bed. En opnieuw een kap over mijn hoofd. Geen strak aansluitend masker gelukkig. En ook niet vastgebonden. Verder als vanouds ogen dicht en afsluiten van de buitenwereld. Concentreren op mijn ademhaling. Daar ben ik na 33 bestralingen kennelijk zo goed in geworden dat ik bijna in slaap sukkelde. Ondanks de herrie die dat apparaat maakt. 

Op enig moment hoor ik vaag op de achtergrond iemand praten. Geen idee wat er gezegd werd. Heb maar op goed geluk 'ja' en 'oke' gezegd. Ik had ook kunnen zeggen dat ik het er niet mee eens was😉🤭 Maar dat had me niet veel opgeleverd vrees ik😬

Na 35 minuten was het klaar en vroeg ik wanneer ik de uitslag kon verwachten. Daar bleek ik al een afspraak voor gemaakt te moeten hebben. Oeps... dat was me even niet bijgebleven uit het gesprek met de casemanager. Vanuit de MRI door naar de poli en een afspraak gemaakt voor 11 juli.

Mensen zijn rare wezens. Ik vind mezelf in ieder geval met enige regelmaat een wonderlijk portret. Ruim 40 jaar wacht ik al op het moment dat ook ik een keer kanker krijg. Na 2 eerdere mislukte pogingen (darm- en borstkanker) is het eindelijk zover. Jawel, speekselklier kanker. En dan ben ik verdomd nog verbaasd ook dat het eindelijk gelukt is😳🙄

Vanaf januari ben ik iedere keer weer verbaasd en ongemakkelijk bij de vraag 'hoe ís het nu met je?' Hoe zo? Heb ik dan iets? Oh ja, tumor en bestralingen. 'Hoe voel je je', vragen de meeste dan ook nog. Nou, eigenlijk hetzelfde als op 4 januari. De theorie is dat ik nu gezonder ben. Zonder kanker. Al is 33x bestralen niet echt bevorderlijk voor je gezondheid. 

De MRI heeft laten zien dat er geen kanker meer zit! Maar in plaats van euforisch van vreugde, vind ik dát toch ook weer gek. Nog vóór ik aan het idee gewend was dat ik kanker patient ben is het alweer voorbij😳

Nu 24 uur later ben ik stiekem toch wel heel erg opgelucht. Deze slag is boor mij. Wat mijn moeder en broer niet gelukt is, is mij wel gelukt. Ik heb het monster in ieder geval op dit moment verslagen🇪🇬🇪🇬🇪🇬

4 reacties

Hallo

Hopelijk gaat alles goed met je. Mijn papa kreegn in juni ook de diagnose speekselklierkanker. Ik vind het zo moeilijk om hier mee info over te vinden.. niet te geloven dat dit zeldzaam is.. Momenteel is hij bezig met de bestraling (3/33). Hij houdt zich sterk maar ik vind het heel moeilijk om om te gaan met die onwetendheid. Ik hoop zo dat het verloopt zoals het traject van jou en dat het toch wat positief eindigt. Ben blij dat ik jouw blog gevonden heb.

Laatst bewerkt: 19/09/2024 - 21:08
20 september 2024 om 09.03

Dag Emma,

Ik het 24 september weer een controle. Ik denk niet dat ik iets van een knobbel voel. En hoop er maar het beste van.

Wens je vader sterkte met de bestralingen. Jij ook sterkte in deze onzekere periode.

Groeten,

Yvonne

Laatst bewerkt: 20/09/2024 - 09:03