Wat kan er in 2 maanden veel gebeuren.

Ja, al weer zolang geleden sinds mijn laatste blog. Hoe goed ik me toen voelde in de eerste week na de kuur en hoe ik me nu voel is nogal een verschil.
Eens kijken of we er een verhaal van kunnen maken.
In de week na de blog ging alles rustig zijn gangetje. Op vrijdag een feestje van Anne en Marijke die volgens mij samen 60 werden dat was heel gezellig. Zittend op de kruk de avond goed vol kunnen maken. De dag erna naar de Klompengatse Avond waar me een grote verrassing stond te wachten. Ik kreeg de Orde van Verdienste en daar ben ik stiekem wel trots op.
Op 22/1 bloed gaan prikken omdat het niet helemaal goed voelde en inderdaad weer verhoogde ontstekingswaarde. Weer starten met een kuur antibiotica. De 25e naar het afscheid geweest van Rob den Teuling. Op zaterdag was het nog niet goed, koorts en gebeld met weekendnummer van de oncologie. Kon me meteen melden op de spoedeisende hulp. En weer opgenomen en ontslag op maandag de 29e. Woensdag 31 januari controle bloed, foto longen en gesprek. In verband met de hoge prednisolon gaat de kuur van 2 februari niet door en wordt een week doorgeschoven. Op zondag 4 februari naar de open dag geweest van inloophuis de Eik. Ik zag er erg tegen op. Daar gesproken met een vrijwilliger over een praatgroep en ook nog even langs geweest bij de fysio die daar aanwezig was. Ik wil al langere tijd mijn spieren en energie weer omhoog brengen en zal dat echt met hulp moeten gaan doen. Heb tegen mezelf gezegd dat ik daar mee start na de vakantie. Ook de praatgroep wil ik wel proberen maar daar heb ik nog geen stappen in ondernomen. Op het moment dat we naar huis gingen werden we nog aangesproken door een mevrouw die daar foto’s aan het maken was. Ze vroeg of ze van ons ook een foto mocht maken. Dit zijn uiteindelijk hele leuke foto’s geworden. Woensdag controle en op de vrijdag met carnaval een kuur. In dit geval alleen chemo omdat imuno in verband met de nog te hoge dosis prednisolon. Donderdag nog een onverwacht ziekenbezoek van Prins Rik d’n Urste. Zelf 10 jaar bezoeken afgelegd en dan staan ze ineens voor mijn deur. Dit was wel een vreemd moment. De vrijdag een kuur, was na drie pogingen om een infuus te plaatsen zo gepiept. Eerst 10 minuten chemo en daarna 10 minuten spoelen.
Thuis lekker naar bed en daarna “Efkus Opwèrme” fijn dat ik me goed voelde om er bij te zijn.
De dag erna alleen naar de carnavalsviering in de kerk, voor mij een jaarlijkse traditie. Op zondag werden we door Cris de hofchauffeur opgehaald en mochten we voorop meerijden in de optocht.
Voor mij een bijzondere ervaring. Fijn dat we goed weer hadden zodat het feest op het plein ook gezellig was. Na afloop nog even gaan eten bij Grand Café de Bank en naar huis.
De volgende dag op uitnodiging naar het Iers ontbijt bij Marty en Anne. Was heel gezellig en lekker.
Dat was voor mij carnavalsmaandag omdat ik als het zou gaan ik de afsluiting op dinsdag mee wou maken. Op dinsdag wordt je dan onverwacht weer gevraagd voor een Lunch bij Bert. Ook daar was het weer goed verzorgd. ’s Avonds rond 21:00 uur naar D’n Ekker gegaan om carnaval af te sluiten. Dit was een bijzondere carnaval maar dankbaar dat ik daar bij kon zijn.
Op woensdag 14 februari nog even een gesprek met de longarts om de laatste dingen voor de vakantie door te spreken. We kregen groen licht maar wel nog even een zakje magnesium via het infuus voor de vakantie. Op 17 februari wakker worden met koorts en na telefoon weer naar de spoedeisende hulp. Na onderzoeken met antibiotica naar huis, deze keer naast longontsteking ook nog eens griep. Die nacht ging het niet goed, ik werd zelfs bang van mezelf. De volgende ochtend dus weer naar de spoedeisende hulp en deze keer opname. Volop onderzoeken, medicijnen en rust moesten dit oplossen. Maandag gevraag of ik de vakantie moest annuleren maar er werd gezegd dat ik een paar dagen moest wachten. Op woensdag mocht ik weer naar huis en het was verantwoord dat we de vrijdag met vakantie zouden gaan.
Op vrijdag al vroeg naar Schiphol om vervolgens naar Kaap Verdi te vliegen. Alles op de heenreis goed gegaan en het was een geweldig hotel. We hebben samen genoten van een heerlijke ontspannen vakantie. Veel met elkaar gelachen en gesproken. Veel aan het water gelegen en genoten van het heerlijke eten. Het was echt TOP en dit hadden we ook wel nodig.
de laatste avond ging het weer mis, ik kreeg weer koorts. Ben wel mee gaan eten maar kwam bijna niet vooruit en ook eten lukte niet. De volgende ochtend kon ik nog minder. Heb een bericht naar TUI verzonden en de hebben een rolstoel geregeld van hotelkamer tot aan de auto op Schiphol. Een ongekende service op zo’n korte termijn. Overal mochten met voorrang erdoor. Met de lift het vliegtuig in. Op het laatste van de vlucht ging het nog minder en kreeg ik van een stewardess nog extra zuurstof. Bij de auto aangekomen aangereden en de eerste mogelijkheid nadat we van Schiphol waren bij een benzinepomp gestopt om het Catharinaziekenhuis te bellen. We mochten meteen doorrijden. Ze zagen wel dat het slecht ging en kreeg in plaats van een EHBO-bed meteen een afdelingsbed. Ik zou die avond niet meer naar huis gaan. Met een saturatie van        76 zag het er niet goed voor mij uit. Kreeg veel zuurstof om dat vlug weer op te krikken. Vervolgens lag ik om 3:30 uur weer op oncologie. Lag op een vier-persoons kamer. We konden goed met elkaar praten en ook lachen. Op de afdeling werd op dinsdagnacht een nieuwe persoon binnen gebracht. Hij kreeg de volgende ochtend een scan. De uitslag was niet goed, hij kreeg te horen dat hij nog een paar weken zou hebben. Ik was en ben hier nog steeds van ontdaan. Een man, getrouwd en twee zoons. Ik trok dit heel erg op mijzelf. Ooit krijg ik ook dit bericht en dan is het man, getouwd en twee dochters. Hoop dat het nog heel lang duurt. Lag op dat moment nog steeds aan de zuurstof en kreeg te horen dat ik dat thuis voort moet zetten. Dezelfde dag stond de apparatuur al bij mij thuis, een vast en een mobiele unit. Dezelfde avond op internet gezocht voor een scootmobiel om er toch op uit te kunnen.
op vrijdag ontslag en de zondag de scootmobiel opgehaald. Deze week rustig aan gedaan. Op woensdag 13 maart in een gesprek met oncoloog/longarts besloten om het lichaam rust te geven. Komend half jaar geen kuren. Controles en scans blijven wel gewoon doorgaan. Hij was blij dat we deze beslissing genomen hebben en wij ook. ‘s Middags naar Dortmund geweest met Jules om PSV aan te moedigen. Geweldige ervaring met 81000 man in een stadion. En in de tram ook de fans door elkaar, gezellig met elkaar ervaringen wisselen over uitwedstrijden. Op zaterdag met Jeannette naar het theater, kaartjes al gekocht voor de diagnose. Lekker vooraf gegeten bij BIJ13 en daarna Najib Amhali. Hij was geweldig.
De volgende ochtend naar de bios om te kijken naar de film gemaakt door Marc van der Staak. Wat een mooie film over het Klompengat, “van leek tot ouw steek”.
Op maandag naar de fysio, intake gehad en vervolgafspraken. We gaan de komende tijd twee keer per week werken aan mijn spieren en conditie.
Zo nu zijn we weer een beetje bij en zeg bij deze keer tot de volgende keer

Groeten Corné