MRI SCAN 2

Ik hou de noodknop stevig vast.

Aan het voeteneind zit Annemiek.

Deze maal ben ik bij vol bewustzijn.

Mijn grootste angst is dat mijn geest   zal verdwijnen.

Dat ik wederom zeven maanden lang als een kasplantje weg zal kwijnen.

In de ogen van; mijn steun en toeverlaat, de liefde van mijn leven, mijn lieve schat,  lees ik één en dezelfde gedachte. Elke dag, elke dag zat ze aan mijn bed!

‘Gaat het lieverd,’fluistert ze.

Ik klem mijn kaken op elkaar  en steek mijn duim omhoog.

Ze lacht, al staan de tranen in haar ogen.

De MRI scan is onverbiddelijk en raast voor twee...