ODE AAN DE NEUROPLASTICITEIT

Ode aan de neuroplasticiteit

Neuroplasticiteit is het kronkelen van mijn hersenen, daar waar nieuwe verbindingen worden gelegd. Woorden, zinnen komen tot leven. Ultrakort worden zij als verhalen uit het hersenvocht opgedregd.
Dank, dank voor de zwarte gaten, de clusters van ontspoorde cellen, mijn haperende brein. De alomvattende leegte: geestelijk niet meer dan een zielig hoopje ellende te zijn. Het plastisch vermogen heeft mij bewaard, voor de eeuwigheid en zelfs meer. Ik adem leven en dank God op mijn blote knieën dat mijn brein het heeft begeven.