Het volgende gevecht

Ik verliet u met vier kuren in de rugzak en hoopvol vooruitzicht. Gelukkig kan ik melden dat de zes kuren voorspoedig zijn verlopen. IgM is uiteindelijk gedaald naar 4.9 en blijft daar ook. Hb is inmiddels naar 8.5 gestegen wat erg ‘gezond’ is. Als laatste horen de witte bloedcellen daar ook bij. Deze blijven wat achter maar dat zijn wel inmiddels wel gewend.

Hoe het zit met  Corona? Zoals u van mij gewend bent proberen we daar niet al te veel mee bezig te zijn. Ik heb inmiddels wel mijn eerste ‘shot’ Moderna achter de kiezen; komende week komt hier een tweede vaccinatie bij.

We kunnen dus concluderend dat het goed gaat. Ook deze therapie was weer een behoorlijke aanslag maar het lichaam lijkt veerkrachtig.

Ik ben inmiddels langzaam weer begonnen met werken. Wel anders dan drie jaar geleden. Het voordeel is nu dat ik het proces zelf kan sturen en ook mijn moment genomen heb. Ik ‘voelde’ dat er overcapaciteit was en ben rustig begonnen. Echter liep ik snel aan tegen het beeld wat ik had en wat de rest van de wereld had. De bedrijfsarts had immers een inzetbaarheidsprofiel gemaakt en de arbeidsdeskundige sloot daar makkelijk bij aan. Als u het zou lezen dan gaf het u de indruk dat ik overspannen ben of een burn-out gehad heb. Er wordt namelijk in termen van energetische belastbaarheid gesproken. Ook daaraan gekoppeld wordt er gekeken hoe je reageert in deze situatie. Reageert u geïrriteerd als u moe bent? Bij mij niet anders maar er zit wel één maar bij, namelijk dat ik niet moe ben als ik reïntegreer ofwel dan ben ik als ieder ander mens. Dit blijkt nogal een grote stap. Maar eigenlijk is het heel simpel. Je hebt een dag en daarin kun je normaal belast fungeren. Als je dit kunt dan kun je waarschijnlijk ook acht uur werken. Dan kun je ook vier uur werken en nog vier uur iets anders doen. Zo werkt mijn reintegratie ook. Als ik vier uur werk, dan ben ik vier uur gewoon belastbaar en functioneer ik de rest van de dag ook ‘redelijk’. Wellicht dat ik even ga rusten of eerder naar bed ga. Omdat werk intensief is moet je tijdens je reintegratie uitvinden of de belasting van je werk niet ten laste van de rest van de dag gaat. Hoeveel uur kun je werken?

Dan hebben we nog met een ander item te maken: de ziekte. Namelijk het feit dat men weet dat je ziek bent en zoals de bedrijfsarts het beschrijft ‘je energetische belasting kan fluctueren door een medische aandoening’. We weten allemaal dat een therapie er bij mij in de toekomst inzit. Als u in het casino bent, dan zou ik daar mijn geld op zetten (met het verleden in gedachte), maar wanneer dit gaat zijn weet niemand. Echter alleen de kennis dat het wellicht nog zal moeten gebeuren zorgt ervoor dat je een label aan je oor krijgt. Dus naast je reintegratie mag je, in mijn geval, ook nog vechten voor je baan. De Wet Verbetering Poortwachter kent namelijk ‘ziek’ en ‘beter’. Mijn werkgever weet dat ‘beter’ in dit geval iets anders wil zeggen. Namelijk fit voor werk. Hij worstelt al een jaar hiermee, maar heeft het nu echt toegegeven. Namelijk dat hij mij te kwetsbaar  vindt  voor mijn functie.

‘Mag dat wel?’ hoor ik u vragen. Nee, je moet reïntegreren in je eigen functie (volgens de wet). Maar als jij een functie uitoefent terwijl je werkgever dat liever anders ziet, dan heb je toch een probleem. Binnen de wet heb je drie opties. Eigen werk, jobcarving (nieuwe baan bij je eigen werkgever) en spoor 2 (via UWV bij een andere werkgever). Wij zitten nu al maanden op bovenstaande balans. Hoe dit gaat aflopen is nog onduidelijk maar dat je dit er niet bij kunt hebben in een reintegratieproces dat moge duidelijk zijn. De wetgever beschermt je niet want dit is onontgonnen terrein. Je bent immers ziek of beter. Iets als chronisch ziek kent daarin geen plek. Daarvoor zal de wet aangepast moeten worden zodat de werkgever niet het ‘slachtoffer’ wordt van de ziekte van de werknemer. In alle eerlijkheid is uiteraard de laatste het echte slachtoffer...