Een jaar later

Het verwerken van je ervaring met kanker. De tijd staat niet stil. Toen ik kanker had stond mijn tijd stil. Nadenken in het moment. Nu is het vooral voor mij reflecteren. Wat is er allemaal gebeurt. En alles gaat weer door. 

Maar ik merk dat ik bewust nu tijd maakt. Bewust wordt van mijn eigen tijd. Laat de wereld maar doordraaien. Ik sta weer even stil. Net als toen. Ik ben veranderd. Lichamelijk (litteken waar mij tijdelijke stoma zat) dat gaat niet meer weg. Ik heb nog tatoo stipjes zodat het stralingsgebied goed kon worden gepositioneerd. Maar ook hoe gaat het met mijn ontlasting. Mijn dochter is jarig geweest. Naar de wok lekker eten zegt men dan. Ja, dat klopt maar wel op mijn manier nu. Kleine porties, wachten weer een portie. Minder eten maar op meer momenten van de dag. 

Mentaal. In mijn dromen. Beelden. De controles. Maar ook waar is de wc in de bioscoop, gewoon als je wandelt in de stad of in de buurt van natuur. 

Voor mij is zo belangrijk geworden veerkracht. Eis niet teveel van mijzelf, niet gek laten maken door alle gedachten, hoe interpreteer je iets. Het regent buiten. Bah. Of hmm lekker fris ruikt het in de natuur. 

Ontspanning is ook zo belangrijk geworden. Mindfulness. Gewoon douchen is iets uitzonderlijk prettig geworden. Genieten op hoger niveau. Toen ik na 10 dagen washandjes en 1 uur allerlei slangetjes eindelijk bevrijd van slangetjes mocht douchen, Ik zal dat nooit vergeten. En neem dit nog elke keer mee als ik onder de douche sta. Bewust van zo iets fijns.

Dus alles wat ik heb meegemaakt en wellicht herken je dit ook heeft mij ook zoveel goeds opgeleverd. Zo wil ik het van de daken schreeuwen. Mensen wees meer dankbaar voor alles en vooral de schijnbaar gewone en kleine dingen.