Angst depressief verdrietig en ga zo maar door……
Hallo
ik heb weer een zware maand achter de rug de ene tegen slag na de ander terwijl mijn controle scan in september weer goed was maar toch kon ik die dag niet blij zijn hoe kan dat denk ik dan je moet juist gelukkig zijn maar na mijn uitslag kreeg ik van het jongste zusje van mijn vader (1jaar ouder als ik) te horen dat ze acute leukemie heeft en helaas palliatiev is dat word al de 5e broer/zus die we gaan verliezen mijn tante heeft acute leukemie en de rest van mijn vaders kant zijn allemaal gestoven aan de agressieve vorm van longkanker hoe kan het toch dat er in 1 gezin 5 broers en zusters longkanker krijgen en het is zeggen ze absoluut niet erfelijk ik twijfel er echter aan als leek dan want dan denk ik ok moeilijk maar waarom ik 😔😔😔waarom kreeg ik uitgezaaide longkanker en drie klap longen en twee long embolies daar het niet wegneemt dat ik mijzelf gelukkig mag prijzen dat ik de niet kleincellige longkanker had (alleen nog klein litteken zichtbaar)en mijn fam de kleincellige variant wie kan mij nu vertellen of adviseren wat moet ik nu???? Waarom heb ik nu ineens mijn angstaanvallen niet onder controle en vandaag is het ook de sterfdag van mijn moeder ze is in 2014 overleden maar ik mis haar zo erg en vooral nu.ik zit maar te denken en denken mijn leven is op dit moment een rollercoaster er gaat van alles door mijn hoofd ben ook niet in staat om mijn hobby weer op te pakken zo futloos voel ik mij dus het word tijd dat ik naar muziek ga luisteren dat helpt mij altijd wel muziek is voor mij heel belangrijk maar kortom heeft of zit er iemand in ong dezelfde situatie?
😔😔😔🙏🏻🙏🏻🙏🏻
groetjes fredrika
8 reacties
beste Frederika,
Wat maken jullie veel mee in de familie wat kanker betreft. Dat is natuurlijk heel erg verdrietig.
Begrijpelijk dat dit je heel veel energie kost en dan ook nog je eigen proces. Voor mij is herkenbaar dat je niet blij en opgelucht reageer bij je goede uitslag, ik heb dat ook ervaren en vond dat ook gek. Voor mij was het duidelijk geworden dat ik heel veel vast hield en nog in mijn overlevingsmodus zat, gebaseerd op oude overtuigingen. Ik kampte al vanaf dat ik jong was met een angststoornis maar daar heb ik met therapieen mee leren om te gaan. Toch kwam die enorme angst weer naar boven toen ik kanker kreeg. Door de onzekerheid en de kanker die je wereld compleet op zijn kop kan zetten nemen angsten vaak weer toe. Je bent je gevoel van "veiligheid" een beetje verloren.
In het begin van het proces heb ik hulp gezocht voor mijn angsten bij een psycholoog. Om een lang verhaal kort te maken ben ik een paar jaar daarna naar een coach gegaan die mij meer in de verdieping kon helpen. Door middel van voelen hoe mijn lichaam reageert heb ik veel over mijn angsten geleerd en kan ik er beter mee omgaan, of nog beter gezegd doorgang geven.
Misschien is het voor jou ook fijn om hulp te zoeken wat bij jou past, of heb je die nu of gehad? Kanker grijpt diep in je leven. Fijn in ieder geval dat je ervaart dat muziek je ook kan helpen in dit proces. doe ik ook regelmatig en dan krijgen emoties meestal ook al doorgang en laat die maar stromen.
Heel veel kracht en sterkte,
Pisces
Lieve pisces
bedankt voor je lieve reactie ik heb idd hulp gehad alleen word er dan door een psycholoog tegen je gezegt nou meis jij bent echt je beroep mis gelopen in die zin je praat het tegen iedereen van je af en geeft zelfs mensen de goede raad waar ze heel veel kracht uit kunnen halen dus toen je zei over hulp zoeken dacht ik er gelijk weer aan en ik ben dat buiten het muziek luisteren ook weer gaan doen tegen het jongste zusje van mijn vader die alleen maar voor verlenging behandeld kan worden en idd heb haar ook kaartje gestuurd net hele tekst en raar genoeg kwam het gevoel weer van:zo dat heb je toch weer voor mekaar en dat doe ik ook het liefst proberen mensen op te beuren.☺️☺️
en ja hoor ik voel me alweer een stuk beter en ga in dec weer met volle kracht vooruit naar weer een controle scan
lieve groet fredrika
Lieve Frederika, ik herken niet alles, maar wel delen van wat je vertelt. Dat je niet uitbundig blij kunt zijn, ondanks een stabiele uitslag van je longkanker. Dat je veel mensen om je heen verliest (of verloren hebt) aan die klotekanker.
Een lieve vriendin, die ook ongeneeslijk ziek is, heeft me eens vertelt dat ze probeert om 's morgens bij het wakker worden te bedenken wat ze die dag voor fijns gaat doen. Ik doe dat sindsdien ook. Niet malen, niet piekeren, maar: wat ga ik vandaag doen waar ik blij van wordt. Al is het maar iets kleins en al is het maar een beetje blij. Koffie drinken met een vriendin. In mijn eentje naar het bos fietsen en een uurtje wandelen. Foto's maken van de vogels in mijn tuin. Videobellen met mijn zoons. Iets lekker koken met veel verse groente. Een wijntje drinken met goede muziek er bij.
En als je zo angstig, verdrietig en depressief bent, lijkt het me ook goed dat je hulp zoekt. Via je huisarts, of via deze site, of ga naar een Inloophuis in je buurt. Want echt, lieve Frederika, het is zo jammer van jouw kostbare bonustijd als je je zo voelt! Je kunt niet 24 uur per dag positief en blij zijn natuurlijk, maar het zou zo fijn zijn als je mooie momenten kon koesteren, na zo'n ellendige diagnose, en dat je je leven weer wat op zou kunnen pakken! Heel veel sterkte en veel liefs! XXX
lieve frie
bedankt voor je reactie
ik dacht gelijk aan hulp zoeken toen ik je bericht kreeg en ook van die ander een bericht en allebij kwam het woordje hulp zoeken als reactie ik dacht gelijk bij mezelf yooo fredrika waar ben je mee bezig dus dacht oh ja de psycholoog zei me toen ik daar liep je hebt je beroep echt mis gelopen jij praat mesen uit de put en mensen schijnen dat enorm fijn te vinden zoals je in je verhaal beschrijft dus ben smorgens op een dag contact gaan zoeken met het zusje van mijn vader die pallitatief word behaneld voor verlenging en heb met haar gepraat geprobeerd wat advies te geven wat ohhh zo moeeilijk eig is tegen iemand waarvan je weet dat ze gaat sterven en een kaart gestuurd naar haar met een tekst en dat luchtte op ik had haar weer even soort van opgebeurd. Ik voel me eind weer beetje nuttig
lieve groetjes fredrika
Hoi. Ik lees in jouw reacties dat je altijd klaar staat voor anderen om hun uit de put te praten. Ik vraag me af heb jij ook iemand met wie jij kan praten. Psycholoog, ja dat kan. Maar is toch ook fijn om je gedachtes kwijt te kunnen aan een willekeurig iemand zoals jij doet bij anderen.
Ik vind je een sterke vrouw met wat je mee hebt gemaakt. En je verdient die warme deken van iemand die er is voor jou.
X Monique
lieve monique
bedankt voor je lieve bericht ik kijk altijd naar mijn lijfspreuk en die zeg ik dan hardop een paar keer en gek genoeg helpt me dat mentaal heel veel en ja psygoloog had ik idd zelf kunnen worden hihi maar ik heb een jeugdvriendin die ken ik al sinds de kleuterschool en tegen haar praat ik eiig alles van me af maar makkelijk blijft het niet soms voel je je toch alleen in je ziekte stom he maar ja ik blijf ervoor gaan en vechten vooral mentaal sterk zijn is oh zo belangrijk en je bereikt er voor je gevoel echt wel wat mee
heel lief dat berichtje van jou ik ga er ook mee door om andere mensen hopenlijk een hart onder de riiem te kunnen steken
onwijs lieve groet🤗🤗 fredrika
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met alleen zijn met deze ziekte. Begrijp ook heel goed om er te willen zijn voor anderen. Je zelf meer wegcijferen. Ik zeg altijd ik ben geboren om er te zijn voor anderen mensen.
Ik ben blij dat je iemand heb waar jij zelf je gedachtes kwijt kan.
X Monique
Hi monique
je hebt gelijk ik denk ook dat ik geboren ben om anderen te kunnen helpen en mezelf totaal weg te cijveren alleen daar moet ik wel erg hard aan werken hoor ik zeg altijd schreew het van je af huil het van je af maar als ik dan een bericht van iemand lees die het heel erg moeilijk heeft kan ik het toch niet laten om ze op ze minst een hart onder de riem te steken onwijs bedankt voor je berichtje
lieve groetjes fredrika 🤗🤗