Dag tumor, hallo hematoom

Om 8.30 uur werd ik in het Westeinde verwacht voor de schildwachtklierprocedure. Prikje onder mijn huid, uurtje wachten en foto van mijn oksel maken. Daar was de schildwachtklier te zien, maar niet heel goed. Nog wat vloeistof erbij voor de operatie. 

Voordat we naar Antoniushove reden voor de operatie nog even een vestje met rits gekocht om aan te doen wanneer ik naar huis mag.

Na 3 uur wachten was het zover. Ik mocht eindelijk naar de OK. Wat had ik er zin in. Dag tumor. Maar wat viel het me uiteindelijk tegen. Ik werd misselijk en heel moe wakker. Daarna kwamen ze erachter dat ik een nabloeding had. Wel of niet weer opereren. Toch naar zaal waar man en kinderen waren. Ik bleef wegvallen. Nergens zin in, super nerveus. Snel wat gegeten en weer slapen. En dan begint het....mag ik even naar uw borst kijken, hier uw medicijnen, mag mijn collega even naar uw borst kijken, we komen uw bloeddruk meten, enz. Weinig rust. In de ochtend werd ik nuchter gehouden i.v.m misschien toch nog een operatie. Om 10.30 uur het verlossende woord. Geen operatie voorlopig. Ik mag naar huis. Ik brak helemaal. Ik was zo nerveus. Al die tijd ben ik zo positief en sterk geweest, maar waar ben ik nou. Ik wil alleen nog huilen en slapen. Zo anders als dat ik eerst was. Ik mag zelf kiezen wanneer ik ga. Ik besluit me toch maar direct aan te kleden en mijn man te bellen. Die zal ook wel in spanning zitten, maar ik kon het vannacht en vanmorgen gewoon niet opbrengen om te appen en of te bellen. 

Om 11.30 uur naar huis gegaan. Lekker mijn eigen bed in.