En nu verder gaan met leven.
Het is nu anderhalve week na mijn operatie. Pijn is bijna weg. Heb nog last van een wondje en voel een zware buik met af en toe wat buikspierpijn. Het was geen straf om thuis te zijn met het mooie weer. We hebben heerlijk kunnen genieten van de tuin. Veel van de cobb gegeten en ik heb lekker kunnen haken. De vakanties staan voor de zomervakantie vast. Iets om naar uit te kijken. Lekkere afwisselende vakantie in eigen land. Kamperen in onze nieuwe tent op Texel. Weekje in het chalet van mijn ouders en een midweek in een huisje bij de Eftrling.
Toch voel ik me tussen de oortjes niet helemaal goed. Dat had ik vorige keer na de operatie ook. Alleen kwam ik dit keer veel positiever uit narcose. Waarschijnlijk is het weinig doen toch de boosdoener. Ik voel me somber en verdrietig. Verdrietig om hetgeen mij overkomen is en het onbezorgde dat ik nu niet meer voel. Altijd die donkere wolk in de verte. Er is weer werk aan de winkel denk ik. Voor mijn operatie zag ik de zon weer schijnen. Ik wil de zon weer zien. Ik hoop over een weekje weer aan het werk te kunnen gaan voor een aantal uurtjes.
Vandaag even naar de winkel geweest om er nieuwe bedel voor aan mijn armband te kopen. Na iedere belangrijke gebeurtenis die te maken heeft met dit kanker verhaal mag er een bij. Dit keer heb ik gekozen voor de vleugels van een beschermengel. Er zit een hartje bij met de tekst spread your wings and fly. Ook nog even een kopje koffie gedronken.
Toen we thuis kwamen vond ik het nodig om te kijken in mijn digitale dossier. Kijken of de uitslag van de verwijderde eierstokken er was. Ja er stond wat.........paniek. aanwijzing maligniteit ovarium of metastase mamma? De grond zakte onder me vandaan. Mijn man snapte dit ook niet. Waarom is die vraag er. Ze kunnen toch zien wat het is. Ik kon even niks meer. Mijn man belt het ziekenhuis. Gynaecoloog is er pas maandag. Een andere gynaecoloog belt straks terug. Dan zien we dat het verslag aangevuld is.......pfff het was alleen de vraagstelling. Daaronder het verslag met de conclusie dat alles goed is. Mijn man wrijft er nog even in dat ik dat dossier niet meer moet lezen.
1 reactie
Wat een schrik, het niet goed geinterpreteerd hebben van een opmerking in je medisch dossier! Ik heb me ook voorgenomen om hierin zelf geen kijkje meer te nemen en gewoon te wachten tot het gesprek met de arts. Ik herken ook het beetje nare gevoel van het zo weinig (kunnen) doen. Met de nadruk op 'kunnen'. Toen ik op m'n werk weer aan het re-integreren kon, gaf me dat een enorme boost! Hopelijk geldt dit ook snel voor jou. Fijne vakanties!
Hartelijke groetjes,
Carolina