Trots, maar ook ongeduldig

Ik ben langzaam wat meer gaan werken. Uiteindelijk deze week 4,5 uur op maandag en 4,5 uur op dinsdag voor de groep gestaan. Woensdagmiddag teammiddag gehad van 13 uur tot 17.30 uur. Ik merk dat ik nog lang niet de oude ben. Teveel prikkels tegelijkertijd, iets waar druk op staat en te lang werken gaat nog niet. Dinsdagavond viel ik als een blok in slaap op de bank. Daarna maar naar mijn bed gegaan. Het frustreerd me zo dat ik het niet kan. Ik moet geduld hebben, luisteren naar mijn lichaam en niet naar mijn hoofd. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. 

Donderdag had ik afgesproken met een vriendin. Samen maakten we wandeltochten van ongeveer 20 km per dag. Lekker ergens overnachten. Heel gezellig. Nu stelde ze voor om 1 dag te gaan happen en stappen. 14 km lopen en lekker eten. Ik zag dat wel zitten, maar was ook een beetje bang dat ik het niet meer kon. Toen we aan het lopen waren, ging het prima. 14 km volbracht, heerlijk bijgekletst, lekker gegeten en heerlijk gelachen. De autorit terug was wel vermoeiend. Maar wat was ik trots en blij dat dit weer ging. Volgende week gaan we weer. Dan een iets kortere tocht omdat de kinderen meegaan. Vanmorgen.nog 5 km met de buurvrouw gelopen. Nu lekker genieten van vakantie. 5 weken even genieten van mijn gezin. En na de vakantie beginnen met halve dagen voor de groep en kijken wat er verder lukt. 

O ja ook nog bij de gynaecoloog geweest. Daar ben ik ontslagen. Alles was goed.