Soms leef ik in wat er was
Maar soms herbeleef ik wat er was.
Soms ben ik weer in dat moment, dat bed, dat ziekenhuis.
Zie ik weer die verpleegkundige, die artsen en die chemozakken.
Voel ik weer die misselijkheid, die pijn en die angst.
En dan denk ik,
Hoe heb ik dit overleefd?
Heb ik het overleefd? Want ik overleef nog.
Wanneer mag ik weer leven?
Want ik ben moe.
Ik wil weer leven, maar moet het weer opnieuw leren.
4 reacties
Ja dat is schrikken,,,,20 jaar,,,,,maar je leeft,,,je hebt de chemo achter de rug,,,,ja wat een andere start om weer te leven,als je word geboren is het leven heel normaal,,,je krijgt nu de kans om weer verder te gaan,,,wat een ervaring,,,,ik wens je heel veel sterkte maar geniet vooral van je leven 💪 je hebt er maar 1,,,,,,,en hopelijk 1 hele lange leven 🍀🍀🍀maar je leeft 👍
Je bent er. Fijn!🌹
Je was
waar niemand zijn wil
maar je was
er wel
een drama
een angst
alleen
voor jou
ván jou
waar niemand zijn wil
daar was jij
Leven
is een tijd
van veel vreugde
lol
pret
en fijne dingen
maar ook
het tegenovergestelde
komt ongevraagd
en vanzelf
op ons pad
Dat laatste
laat ons beseffen
hoe waardevol
en bijzonder
lol, pret en fijne dingen zijn
en dat jou
al véél te jong
dat besef
van die pijn
die blijft nog bij je
tot die pijn
alleen nog een herinnering zal zijn
met een traan
laat hem komen en gaan
want jij weet
je mannetje te staan
xxx Hebe
Hoi
Onlangs heb ik Tussen twee werelden gelezen, over een jong meisje, in de twintig, dat ook de diagnose kanker krijgt. Dit boek gaat vooral over hoe weer te leren leven. Ik vond het de moeite waard.
liefs
Claire