03. november 2023. Luister nou toch eens!

Het zal niet de eerste keer of de laatste keer zijn dat deze woorden naar één of ander hoofd worden geslingerd. Het mijne, het jouwe, het hare, het zijne, het is om het even en meestal met enige stemverheffing uitgeroepen in een situatie waarin iemand de overhand in een gesprek wil krijgen wat op de keper beschouwt al is verworden tot een ordinaire uit de hand gelopen schreeuwpartij. Of, zo ook in mijn geval, iets wat zich gedurende een langere periode afspeelde, zoals 50 jaar niet luisteren naar je lichaam. En dan verbaasd zijn als je lichaam niet  langer meer naar jou luistert? Dom he!

En toch tekent zich steeds door de hele situatie heen iets af als een richting, een bepaalt doel. Een doel dat het ene moment helderder is te onderscheiden dan op andere momenten. De helderheid varieert met de ernst van de situatie op dat moment. Het feit dat dat doel er is geeft mij de zekerheid dat mijn godsvertrouwen niet misplaatst is, integendeel. Wat dat doel is blijft nog even onzeker maar het ontsluieren van dat geheim begint zeker hier op aarde. Het lijkt op koeterwaals, er is nog al wat uit te zoeken, dus op Safari zonder bombarie.

De transitie naar voor mij goed werkende en gedoseerde toegediende morfine is net zo'n logistieke moloch als de inzet van insuline. Al met al vreet het een aardig stukje tijd die mij toch al niet te ruim bemeten is. Anderzijds het houdt me van de straat in dit geval in bed en er zijn goede vorderingen. 't Is eigenlijk net als bij Insuline. Er wordt een 24 uur werkend fundament gelegd, in dit geval met pleisters die na maximum 3 dagen, vervangen moeten worden. Als er kankerbakjes in welke vorm dan ook (pijn, benauwdheid, etc. ) doorbreken of als ik zulke momenten verwacht neem ik 10 mg. in en als nodig nog één. Dus kom je op bezoek en heb ik twee snoepjes op ..........!