11 oktober 2023. Kankersuiker

De titel van deze brabbel geeft precies aan hoe ik er op dit moment in sta. Kankersuiker, de combinatie van twee slopende aandoeningen, waarbij de ene het hoofd is te bieden en de andere gewoon door je heen dendert. Het onder controle krijgen van de glucose waarden is een hele klus, die ook fysiek de nodige wissels trekt. Denk je dat je er bent, glippen ze toch stiekem weer omhoog. Langzaam maar zeker sorteert het meten en spuiten effect. Maar eerst ben je ontzet.

Op de één of andere wijze worden we allemaal wel eens ontzet. Zoals ik net mailde aan één van mijn beste vrienden, ontzet als in bevrijding zoals Alkmaars ontzet, ontzet over wat er allemaal gebeurt zoals in het Midden-Oosten en ontzet uit een relatief comfortabele situatie door een overval van kanker en suiker. Het is van het grootste belang hoe je daar zelf in staat, ten opzichte van jezelf maar ook en misschien wel vooral ten opzichte van anderen. Dat belang is meestal achteraf pas zichtbaar plus de hand van onze grote baas.

Wordt het Pastorke nu een beetje obstinaat? Nou nee, dat nu ook weer niet. Heeft weinig zin om vanuit het makke grizzlyhol de schokkende wereld te becommentariëren, immers de wereld is al gevuld met "dubbel" en "triplepiesers" die vinden dat hun woorden ook bijdragen aan een beter verstaan van de meest onbegrijpelijke of infantiele zaken die zich op deze aardkloot voltrekken.

Vandaag contact gehad met de gemeente Heiloo over het uitblijven van de invaliden parkeerkaart. Enkele kruiden beginnen op te raken dus we moeten naar de Sultan, een Turkse supermarkt in Alkmaar. Daar hebben we die kaart voor nodig anders is de afstand van de parkeerplaats naar de winkel voor mij op dit moment te groot en voor Lief is het te hobbelig om mij voort te duwen. Nee meneer, we hebben nog niets ontvangen van de keuringsarts van Argonaut. Vreemd mevrouw, de keuringsarts zei maandag voor een week dat ze het dezelfde dag het positieve advies door zou geven. Meneer, ik neem morgenochtend contact op met Argonaut en bel u daarna terug.

Vrijdag komt de scootmobiel van de WMO. Een driewieler met echte luchtbanden en vering en ............... een heus windscherm. Dat laatste is, zeker hier aan de kust, absoluut geen overbodige luxe. Gelukkig was de consulent het, na enige overreding, daarmee eens. Van de scooter heb ik nog een warme beendeken over gehouden, die komt de komende tijd goed van pas. Helaas heeft degene die de scooter wilde kopen niets meer van zich laten horen. Kennelijk één van die types die er behagen in scheppen goedwillende verkopers op marktplaats in de zeik te nemen.

Vandaag op de kop af 44 jaar getrouwd. De kinderen brachten prachtige bloemen en kwamen een borreltje drinken. Ik heb het gevoel dat Lief en ik er een beetje om heen gedraaid hebben wetende dat het waarschijnlijk onze laatste huwelijksdag samen is. Het zijn deze mijlpalen die de onherroepelijke eindigheid van dit bestaan in steen beitelen. Voor ik weer bij kankersuiker uit kom, tot de volgende brabbel.