12 januari 2023. Wiebelknietjes op herhaling

05.00 in de morgen. Gisteren was het tijdstip aangebroken voor volgende avonturen met chemokuren. Na de EBUS (bioscopie, grappig de spelchecker geeft bioskoopje aan)) van afgelopen vrijdag heb ik de volgende dagen aan één stuk lopen hoesten om de geïrriteerde luchtwegen vrij te houden van het overtollige taaie slijm dat mijn lichaam dacht te moeten produceren om de zaak veilig te houden. Gevolg, geen stem meer over, slechts een harmonieus gebrom. Wel even contact gezocht met de oncologisch verpleegkundige met de vraag of dit normaal was en of dit niet in de weg zou staan van de geplande behandeling. Haar antwoord, na overleg, was ja en nee.

Dus zette Lief mij rond twee uur af bij het hospitaal en al blaffend nam ik de lift naar de vierde etage. Ik wist nog waar ik moest zijn, de eerste cocktailparty was immers een jaar geleden. Bij gebrek aan begrijpelijk geluid had ik op een briefje geschreven “Stem kwijt door hoestbuien na EBUS afgelopen vrijdag 21-02 1953”. De dame achter de balie las de tekst en vertoonde een glimlach die ik daarna bij alle verpleegsters aantrof die mij verzorgden. Even later kon ik naar de kamer en melde mij bij de dienstdoende zuster. Ook daar had de tekst effect. “Wat zal uw vrouw het rustig hebben” sprak zij proestend en zo ging het nog enkele keren. Terwijl ik deze brabbels zo genderneutraal probeer te schijven realiseer ik me wel dat dit allemaal vrouwen waren. Moest ik maar eens een aparte brabbel van maken.

10.30 in de morgen. Tegen vijven steeg ik volgetankt en met een berenhonger in onze schicht. Thuis gekomen vast wat spullen op het aanrecht gezet want “ik ga kook” zou een bekende culinaire Fransman zeggen. Dat ik werd wij en samen hebben we een heerlijk menuutje klaar gemaakt. Lief de groente en heerlijk gebakken aardappeltjes en ik de varkenshaas met champignon-roomsaus. Geen kapers op de kust dus we hebben overvloedig zitten smullen.

De nacht verliep niet slecht. Af en toe wat opvliegers maar ja die kun je ook van een Mohito of een NYsling krijgen. Tot een uur of vijf lekker geslapen en toen een hoestbui als een Sirocco. Om lief te sparen met wiebelknietjes het bed uit gedoken en in eens zitten we weer aan het begin van deze blog. Tot brabbels.