13 augustus 2023. Van knopen

Ook deze Pastor met emeritaat laat wel eens een knoop vallen, tegenwoordig zelfs vaker dan vroeger. Vloeken is nooit mijn forte geweest, integendeel ik had en heb er een hardgrondige hekel aan. Het is in mijn ogen een flagrante belediging van mijn hoeder. Laat ik een knoop vallen dan vraag ik onmiddellijk vergeving, uit liefde en respect. Dat gebeurt nu echt wat vaker dan vroeger. Momenten van wanhoop als zaken niet lukken, als kleine klusjes letterlijk uit de hand lopen, als gereedschap een eigen leven gaat leiden, als etensresten net naast de prullenbak belanden, als de smaak van het eten net niet is wat ik graag wilde bereiken, etc. Vaak als het duidelijker wordt dat de aftakeling het functioneren in de weg zit.

En toch zijn er veel dingen die in aangepast tempo nog kunnen. Met meer concentratie, langere tussenpozen, hier en daar wat hulp, hier en daar wat meer hulp. Van het wennen aan meewarige blikken en overbodige prietpraat tot het voeren van zinnige gesprekken, appen en mails en emotionele gebaren en het in vertrouwen zaken uit handen geven die altijd des Paps waren. Zo, wat mijmerend leunend tegen één van de laatste wegwijzers van mijn route is het leven voor mij meer dan de moeite waard maar niet zo kostbaar dat langer wil blijven dan mij vergund is. Tel uw zegeningen één voor één zonder hemelruiter te worden.

Jawel knopen tellen in plaats van ze te laten vallen.