22 maart 2022. Een beetje van dit .....

De nachten willen nog niet echt aan het herstel bijdragen. Ze zijn niet bar en boos meer maar geven net genoeg ruimte voor onrustige sluimeringen om me op de been te houden. Vanuit de echtelijke sponde kijkend in de zonovergoten serre trekt de veelkleurigheid van net gepotte violen en tuinkruiden mijn aandacht. Even genieten van dit mooie moment voordat het lichaam op kennen en kunnen wordt beproefd en de mogelijkheden van deze dag zich ontvouwen.

Mijn camera ligt klaar op zijn vaste plek om omgehangen en mee naar buiten genomen te worden. Door de lens gevangen landschappen en doorkijkjes worden dan tijdelijk in hechtenis te genomen. Jammer genoeg bestaat mijn tripod nu uit twee spillebeentjes en een wandelstok, dus bewogen beelden in meerdere opzichten.

In de tuin vragen twee zelfgemaakte bamboerekken tegen de schutting om aandacht. Het prachtige weer nodigt uit tot een bezoek aan één van de plaatselijke tuinderijen om een keuze te maken voor een paar kleinfruitdragers. De productie zal naar verwachting worden verwerkt in zoetige smakelijke jams of gewoon verdwijnen in de grote en kleine mondjes van dezelfde grote en kleine mensjes die ook onze koelkasten onveilig maken. Daar doe je het voor!

Intermezzo. Lief over de telefoon tegen haar tweelingzus: "Albert is nog geen knip voor de neus waard", ongetwijfeld duidend op mijn tanende fysiek. "Kom op schatje, valt wel mee toch, zelfs een total loss heeft een restwaarde". Got you!

De safari bij de tuinder was succesvol, heerlijk grasduinen in het zonnetje tussen een zee van plantaardige beloftes. Na het inwinnen van vakbekwaam advies bij Nelis keerden we huiswaarts met goede hoop op zomerse zegen in de vorm van cranberries, bramen, zwarte bessen en frambozen samen met de Thai berrie die al tegen de schutting opklimt en de eerste groene uitstulpingen krijgt. De natuur laat zich niet dwingen, dus ook hier is het credo: GEDULD!