22 maart 2023. Kuren

Via het daartoe bestemde lijntje glijdt de laatste cocktail van deze serie zonder kuren naar binnen. Ik hoop dat het voorlopig de laatste serie is, want een Coronaatje begint het duidelijk te winnen van een Chemotailtje. Daarnaast begint de vermoeidheid weer op te spelen. Met het huidige weer en de recente voorspellingen nog niet zo’n ramp, maar als de lente echt los gaat barsten wil ik wel samen met Lief de nodige tuinoefeningen doen in plaats van toe te kijken en onzinnig commentaar standaard op het verkeerde moment te leveren. Die kuren wil ik ons besparen.

Ondanks de toenemende vermoeidheid moet ik in beweging blijven. Ook de grote en kleine spookies vreten van alles uit om Oops in de benen te krijgen. Speelgoed onder de kinderstoel gooien of beter nog onder de box, Opaaaa wil je dit voor mij maken, schat wil je even een slabbetje pakken, Pa ga je mee naar de Sligro? Zo hebben ze allemaal hun kuren en daar ben ik maar wat gelukkig mee.

Op de keper beschouwd stellen deze blogs natuurlijk niet zoveel voor. Als ik me goed herinner ben ik hier ooit mee begonnen om al teveel vragen over mijn kankerescapades te vermijden. Na verloop van tijd kreeg ik er zo’n plezier in dat er dagelijks wel een brabbel werd gebakken. Kanker was in die tijd iets wat, hoe spannend ook om mee te maken, toch een tijdelijk fenomeen zou zijn. Althans dat was de insteek en de verwachting. Tot de kanker kuren begon te vertonen. Of het nou aan mijn duim lag of dat het gewoon een gebrek aan creativiteit was, maar de pen droogde wat op en de dagelijkse brabbels vervielen tot periodieke krabbels. Stoppen was geen optie, voor het brabbelen niet maar ook niet voor de kanker. Beiden zorgden voor onverwachte kuren, maar brabbels met humor winnen het van een tumor.

Kortom ik lig hier te kuren om de kuren van de kanker beter te verduren. OK jochie, lekker doorgaan zo!