24 juli 2023. Hoe ouder hoe gekker

Dat is inderdaad het geijkte spreekwoord en in zekere zin begint het bij mij te kloppen. Naarmate de beschikbare tijd vordert wordt ik er door de voortwoekerende kanker steeds duidelijker op gewezen dat mijn verouderingsproces, in de zin van fysieke mogelijkheden, steeds verder beperkt wordt. De lijn van het spreekwoord doortrekkend moet ik dan ook gekker worden. Of zou men gek van mij worden?

Vanmorgen met Lief wat onderdelen van de afscheidsdienst op een rijtje gezet om vanmiddag door te nemen met mijn kameraad emeritaat predikant. Enerzijds vreemd omdat het je eigen crematie betreft, anderzijds vertrouwd omdat ik veel van dergelijke diensten mocht leiden. Einde week komt een begrafenisondernemer langs waarmee ik in het verleden erg prettig heb samengewerkt. Verder gaan we wat sprekers uitnodigen, niet te lang en niet teveel. Ik moet zorgen dat ik Lief niet teveel in de weg loop wat dit betreft.

Qua KvL (Kwaliteit van Leven) gaat het best OK. De nieuwe medicijnen slaan aan en er is een MRI gepland om te kijken of er geen rondtrekkende etterbakjes her en der in mijn hoofd groeien. Mocht dat wel zo zijn dan kan er bij groot ongemak wellicht met bestraling gecorrigeerd worden bij voldoende > 3 maanden levensverwachting. Het vermoeden is dat die er zou kunnen zijn, die verwachting dus.

Over gekker gesproken, ik beschikte over een tweedehands maar professionele fotocamera plus een paar prima lenzen. De instellingen en het verwisselen van de lenzen werden echter een hoe langer hoe groter probleem, waardoor ik bijna niet niet meer fotografeerde. De stoute schoenen aan getrokken, alles in de grote cameratas gepropt en richting favoriete zaak in Alkmaar getogen. Na uitgebreid advies, een prima inruilprij, heb nu een prima Bridge camera (met een vaste lens met groot bereik), waarmee ik al heel wat plaatjes heb geschoten. Het mooie is dat Lief er ook zo mee over weg kan als ik er niet meer ben.

En een leuke uitsmijter voor deze brabbel. Junior en Laura hebben ons uitgenodigd om een paar dagen vakantie met hen door te brengen, in een huis aan een meer, in de buurt van Frankfurt am Main. Doordat ik door de medicijnen meer energie heb gaan we het er op wagen. Heen met een tussenstop halverwege en terug in een rukkie. Heb er erg veel zin in, gewoon even er uit.

De eerst tomaten zitten nu in de Slowcooker, vermomd als Goulash. Tot brabbels.