27 maart 2022. Zondag, rustdag?

Prima geslapen vannacht. De algehele status van het corpus is relatief gezien om over naar huis te schrijven. Geen bijwerkingen van enige betekenis die het leven zuur maken. Wel die altijd aanwezige vermoeidheid en het verval van krachten, met name bij het lopen. Dat laatste zal de nodige krachtsinspanningen vergen om weer op peil te brengen. Voor nu heb ik nog acht dagen voor de boeg waarvan de verwachting is dat ze bijdragen aan een zodanig fysiek en geestelijk herstel, dat de laatste cocktail goed te doorstaan zal zijn.

Zondag is voor ons de “Dag des Heeren”. Niet in de oude opgelegde vorm waar de dag werd bepaalt door een streng regime van opgelegde do’s and dont’s, maar Marianne en ik zoeken ieder op onze wijze rust en contemplatie in de context die we als Christen mogen vinden. Met die intentie traden we ook deze zondag tegemoet. Tot de telefoon twee keer ging en binnen een half uur alle Filistijnen, grote en kleine, het pand in bezit hadden genomen. Drakie1prinses buiten aan het bellenblazen, Drakie2prinses in de armen van oma. Fles geven, luier verschonen, koekjes zoeken met opa, oma’s cake opmaken, frisdrank, cappuccino’s, kwebbeldebabbel en babbeldekwebbel en toen was de ochtend alweer voorbij. Waarschijnlijk droeg de omschakeling naar zomertijd bij aan dat gevoel van “Nu al!”.

In de komende week hoop ik tijd en energie te vinden om wat achterstallig onderhoud in vriendenkring in te halen. In alle rust, het gezegde hardlopers zijn doodlopers heeft zondags een passende betekenis.