29 oktober 2023. Door de dag

Zit ik prinsheerlijk op mijn prachtige bureaustoel te brabbelen. Jullie merken het, ik kan er nog steeds niet over uit. Een echte happybeppieappie. De werkhobbyzitcombi waar ik nu gebruik van mag maken voldoet in alle opzichten aan de wensen die mijn aftakelende lichaam nu heeft en in de nabij toekomst waarschijnlijk zal krijgen.

Nu kleine zondes niet gelijk tot Olympische glucoserecords leiden permiteer ik me, na een periode van enige onthouding, zo af en toe een kleine zoete zonde, meestal met een bruin kleurtje en vol van smaak. Sukkela opa. Ja schatje, vies he. Vet lachje en zo'n blik van, jij bent locoloco, eeeecht niet opa! En zo af en toe een half bekertje ijs, meestal het merk wat in de reclame is of is geweest.

Inmiddels hangt, mede dankzij onze familie fotograaf, Laura's vader John, het laatste familieportret, aan de keukenwand. We hebben één grote open zit-, werk-, en kookruimte dus het portret is van bijna alle kanten te bewonderen. De foto is afgedrukt op Forex, een kunststof plaatmateriaal met een strakke enigszins matte uitstraling. Mooi geworden en belangrijker Lief is er blij mee, het was tenslotte haar verjaardagscadeau.

Siplip en depritoer waren de woorden van de dag vandaag. Als ik Evi licht vermanend toesprak als ze aan iets zat waar ze niet aan mocht zitten, trok ze een pruillip die gauw werd omgedoopt tot siplip. Om aan de vermaning te ontkomen rende ze dan, zo vlug haar beentjes haar konden dragen naar mamma om lekker uit te sippen, de depritoer.

Veel kleine brabbels maken één grote. Goede nacht en op naar morgen.