3 mei 2022. Daggie normaal

Rustige nacht gehad, lekker geslapen. De neuropathie houdt zich gelukkig koest en het matras heeft de hele nacht horizontaal gelegen. Het straal moment van deze dag is 13.30 uur. Het weer is conform de verwachting. De altijd aanwezige moeheid is op de meeste momenten uit te houden en zo niet dan ga ik even onderuit, soms letterlijk. Lekker hoor, zo’n stokkie, om mee te lopen, niet om van te gaan.

Na het ontbijt en een bakkie de plaatselijk buurtsuper onveilig gemaakt om de in het weekend geslagen proviandgaten aan te vullen. Meestal op zaterdag wordt door een nijver blond dametje een dik pak in het plastic verpakt studiemateriaal door de brievenbus gefrut. Afhankelijk van het tijdstip wordt item voor item, onder het genot van een bakkie of een wijntje, geanalyseerd en daar waar nodig worden driftig aantekeningen gemaakt. Die aantekeningen komen later goed van pas op de superkortingsafari die in de nieuwe week plaats zal vinden. En zo komt Jan Splinter door de winter, ware het niet dat ik soms het gevoel heb met een balk in mijn oog op safari te gaan. En toen was het al lunchtijd.

Na de lunch direct door naar de straalkamer. Omdat ook stralers een lunch nodig hebben waren alle gereserveerde parkeerplaatsen vrij en bood de wachtkamer een aanblik alsof er een kanon was afgeschoten. Enfin, het barcode kastje aan de muur verwittigde de stralers dat er een kale dikkop op reparatie zat te wachten, dus mijn naam schalde binnen niet al te lange tijd door de wachtruimte. Een struise zuster leidde mij via het kleedhok de straalkamer in. En daar stond tot mijn verbazing een mannelijke straler mij op te wachten. En ik maar denken dat alleen dames kunnen stralen. De rest van de procedure wordt al routine, niet teveel over nadenken, gewoon doen. Zoals lief al zei, je moet er wel elke dag heen.

Nu even de blog afmaken en daarna, tot gruwel van mijn lief, kippenlevertjes a la babi ketjap bereiden. Gelukkig had ze nog wat van de Chili bewaart. Stay tuned and have a nice day today.