30 april 2022. Verlossende woorden

Goede nacht gehad. De bijwerkingen van de behandelingen zijn volgens mij even onvoorspelbaar als de kanker zelf. Zo voel je een hele peer en tien minuten later een afgekloven klokhuisje. Nou zullen jullie denken, nou Appie als dat alles is ………… En je hebt er al de nodige woorden aan gewijd. Klopt! Maar elke keer als ik wordt overvallen wordt mijn verwachting dat het deze keer wel mee zal vallen de grond in geboord. Elke keer verpletterd het dat beetje aan opgebouwde “dat kan ik zelf wel”.

Lief vroeg mij vanmorgen daar eens aandacht aan te geven in deze dagbrabbel en ook te vermelden dat na een middagtukkie ik de laatste dagen rond half zeven ’s avonds node gestrekt lig. En daar heb ik dan flink de pest in, want er blijven zo weinig genoeglijke uurtjes samen op de bank over.

Omdat op Koningsdag alleen de stralen van de zon opgeld doen moest ik mij vanmorgen melden voor inhaalstralen. Zr. K. (geen alias) informeerde hoe het met mij ging. Op zich goed zei ik, alleen die vermaledijde moeheid speelt me parten. Het was even stil. Toen sprak zij de verlossende woorden, “Kunt u daar een beetje aan toegeven?”. Eerlijk gezegd was ik te overdonderd om een fatsoenlijk antwoord te geven. Dat antwoord zou overigens in alle oprechtheid een driewerf nee zijn geweest.

Kennelijk is er iets in mij wat de beperkingen die kanker en de bijwerkingen van de behandelingen met zich mee brengen wel registreert, maar er pas aan toe geeft als er eerst een aantal prestaties zijn geleverd, terwijl mijn lichaam al lang de pijp aan Maarten heeft gegeven. Inderdaad verlossende woorden van Zr. K. Nu de praktijk nog. Overigens vanmorgen was de andere zuster in haar eentje K3, met excuses!

PS. Ach had ik maar een lang weekend elders om het uit te proberen!