31 maart 2022. Boosterpaniekeren

Na een goede nacht met veel rust startte de dag met lichte paniek. Mijn lief, mijn steun en toeverlaat, mijn maatje in deze macabere “Pas de deux” had zich om mijnentwil gisteren laten boosteren en bleek vanmorgen daarvan de naweeën te ondervinden. Slap als een vaatdoek, koude rillingen, pijnlijke plek op de arm, algehele misère begonnen in de nacht Gelukkig kon Junior met onze gastarbeider lopen. Die trekt mij in zijn enthousiasme eerst mee en daarna, ondanks mijn derde pootje, omver. Verder geen afspraken dus lief, voor de verandering, lekker laten uitzieken in bed.

Het is nu een uur of vijf in de middag. Lief knapt gelukkig al een beetje op en heeft wat gegeten. Vanmorgen de nasi gemaakt waar ik gisteren mee begonnen was. Een paar bakken gaan de vriezer in voor die momenten waarop het gemak de mens mag dienen. Daarna naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken voorde afspraak met de Case manager morgenochtend. Uit de lab uitslagen in mijn dossier kan ik opmaken dat er, voor zover deze leek kan beoordelen, geen belemmeringen zijn om mij dinsdag a.s. lekker vol te gieten.

En nu, met een glaasje Chianti Riserva onder handbereik, naar de knoppen om enige achterstallige mail af te handelen en deze dagbrabbel het licht te laten zien. Heeft misschien niet veel om het lijf deze keer, maar boosterpaniekeren is voor deze tumortijger toch meer verschrikken dan normaal. Amai, proost!