7 oktober 2023. Ochtendrituelen

Het starten van de dag is de laatste tien dagen of zo een min of meer vast ritueel geworden. Zo tussen zes en zeven uur wordt ik wakker door langzaam toenemende pijntjes in de nek. Een andere lighouding zoeken is geen optie dus uit bed, een fikse sanitaire stop en de suikerhuishouding controleren. Dan de krant met zowel plaatselijk en landelijk nieuws uit de brievenbus vissen, ontbijt op de rollator hijsen en de krant doornemen op boeiend nieuws wat steeds minder lijkt plaats te vinden. Gelukkig herstellen mijn ogen zich enigszins zodat het lezen van de krant weer tot de mogelijkheden behoort. Om de dag staat er een Filippinepuzzel die ik graag oplos. in Dat allemaal op de tonen van meestal Schots georiënteerde tonen door mijn nieuwe koptelefoon, Scottish Pipes and Drums. Tijdens en na het ontbijt een tweede slempmaal van medicijnen die me gedurende de dag en de daarop volgend nacht mede overeind zullen houden. Daarna nog even een klein tukkie tot een uur of negen, aankleden, samen koffie drinken, kijken of de gesmede plannen van gisteren gegeven de huidige stand van zaken doorgang kunnen vinden en dan …..andiamo miei amici!

Verder deze dag de wekelijkse boodschappen. En nog een keer naar de fruitloods om de hoek waar ik gisteren een keur aan verse paddenstoelen zag liggen klaar om in een heerlijke saus bij een varkenshaasje te verwerken, gecombineerd met Lief haar heerlijke gebakken Opperdoesjes. En morgen samen in de keuken om een pan overheerlijke Lasagne het levenslicht te laten zien.

Lief ging met de auto vanwege het oud papier en de lege flessen en ik ging met de scootmobiel. Een date bij de supermarkt is weer eens wat anders op het menu. Zo blijft ook in deze avontuurlijke tijden onze relatie fris en fruitig en de voorraadkast gevuld. Tot brabbels.