e maart. De brabbel van tante I.

De jongste zus van mijn moeder, tante I. was 10 jaar jonger. Mijn ouders hadden een meer dan goede band met haar en haar man, oom A. Ook onze relatie heeft de tand des tijds ruimschoots doorstaan. Oom A. heeft ons destijds in het kerkelijk huwelijk verbonden en heeft een rol gespeeld in mijn keuze om voor een bediening als Pastor te kiezen. Mijn tante en ik schelen 12 hele jaren en die voorsprong zal zij niet licht uit handen geven. Die laatste opmerking tekent onze verhouding, genegenheid en humor.

Zo'n 65 jaar geleden zat tante I. op wat toen de kweekschool heette. Van het precieze moment heb ik geen actieve herinnering. Niet omdat ik, zoals in de politiek, weer iets onder het kleed moest vegen, maar omdat ik waarschijnlijk het slachtoffertje van een vorm van "brain washing" was. In die tijd was de gendertypering nog beperkt tot 3 woorden, man, vrouw en anders. Tante I. besloot om daar nog een 4e aan toe te voegen, middels een experiment waarin ze een klein lief Kozijntje gebruikte als proefkonijntje. Het proefkonijntje een ongelooflijk intelligent en zeer duidelijk aanwezig lief Kozijntje en had enkele keer de venijnige trekjes van een onuitstaanbaar zwijntje. Terwijl de tante van het zwijntje toch ongelooflijk gesteld was op het intelligente kleintje met zijn snelle breintje en het experimentje was toch een geintje?

Het experiment had als doel het weerloze, klein Kozijntje, de meest grote onzin aan te leren, zonder zijn tere kinderziel geweld aan te doen. Zoals gezegd, het moet geleidelijk en pijnloos zijn gebeurt. Het resultaat heeft zelfs jaren stof liggen vergaren in mijn land van verre, verdrongen herinneringen. Maar als het werd geactiveerd dan schreeuwde ik de volgende mysterieuze brabbel uit:

DE KLEINE GORGI HEEFT DE GROTE GORGI GEPROTEN, OMDAT DE GROTE GORGI GOLA WAS.

Tot mijn tantes en mijn grote opluchting heeft het experiment in mijn verdere leven geen nadelige gevolgen teweeg gebracht, met uitzondering van het gorgelen. Dat is bevestigd door respectievelijk de huisarts, de socioloog, de psycholoog, de oncoloog, de dermatoloog en laatste die laatste die loog, mijn letselschade advocaat.

Wat frappant was en nog steeds zo mooi is, is dat die zin van inhoudsloze, onzinnige , maar goed in het gehoor liggende woorden, in de loop van de tijd een betekenisvolle brug werden waarover ons gevoel elkaar kon bereiken. Als we die vertrouwde woorden gebruikten, ging het er niet om wat we zeiden. De betekenis deed er niet toe, maar we maakten elkaar duidelijk aan elkaar te denken, met als vehikel een 65 jaar oude brabbel. De laatste keren dat we dat deden was in het kader van de kanker en rond het overlijden van mijn moeder. Het behoeft geen betoog dat I. de grote Gorgi is.

" De kleine Gorgi wil de Grote Gorgi heel hartelijk bedanken voor haar lieve brief. Kleine Gorgi heeft nooit getwijfeld aan de aandacht van grote Gorgi en aan de kwaliteit en kwantiteit van de informatie stroom. Eens geproten altijd geproten. Hugh, A
A; Als Gorgi's droevig zijn, zijn ze allebei gola. 😘
I: Lieverd, deze communicatie zal niemand ooit begrijpen buiten ons om.
Ik hou van je❤

Wel lieve tante, je hebt gelijk, Gorgi's zijn niet makkelijk te begrijpen, maar misschien begrijpt men nu waar al die brabbels vandaan komen.