Niets met kanker te maken……of toch wel?

17 jaar geleden (2006) ben ik na de zoveelste mislukking bij een betaalde baan door de molen gegaan van GGZ. Eerst werd gedacht aan een sociale fobie en het hebben van psychoses.

Volgegooid met medicijnen ging ik beginnen met een cursus sociale fobie. De psychiater begon echter iets anders te zien, waarna er na een behoorlijke tijd de stempels ASS, ADHD en psychoses uitkwam. Door al dit was ik ook behoorlijk depressief.

Daar zat ik dan thuis 100% afgekeurd en alles een plaatsje geven. De begeleiding vanuit GGZ ging door, en mijn vrouw was gelukkig, ondanks een kleine kans, zwanger van onze zoon.

Na de geboorte van onze zoon in 2007 ben ik op een gegeven moment begonnen met dagbesteding bij een zorgboerderij. De gehele dag alleen maar gamen is niet helpend en ik was er wel aan toe om iets zinvols te gaan doen.

Bij de zorgboerderij gestart met een persoonlijk plan, waarbij ik bijvoorbeeld nieuwe situaties moest leren aangaan en meer zelfverzekerd worden. Het ging daar goed met mij, en ook met mijn gezin.
Sebastiaan heeft ook extra zorg nodig vanwege ASS en ADHD, en ook mijn vrouw zit op de zorgboerderij vanwege haar PTSS en Borderline.
Een compleet gezin met een aardig rugzakje.

Toen kwam er in 2020 Covid-19 om de hoek kijken. Met in 2021 de harde lockdown!

En nu? Dagbesteding dicht dus dan maar weer gamen??
Het leek even zo het volgende hoofdstuk te worden….weer terug naar af.
Achteraf bleek de harde lockdown een redding te zijn voor zowel mijzelf als mijn vrouw.

Mijn broertje Bart deed al geruime tijd vrijwilligerswerk bij Stichting Social Klus.
Ik besloot om op een vrijdag de gehele dag mee te doen. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb zeg, een grote ommekeer!

Hoe goed de dagbesteding ook leek, en het was niet slecht, ik zat onbewust in een soort sleur. Geen nieuwe uitdagingen en geen verdere ontwikkeling.

Stichting Social Klus is een stichting die mensen helpt met bijvoorbeeld tuinonderhoud, verhuizingen, klussen in huis, enzovoort, die dit zelf om geestelijke en/of lichamelijke redenen niet zelf kunnen.
Die vrijdag voelde geweldig, en de week daarop heb ik mij daar ingeschreven!

Sinds de start daar ben ik enorm gegroeid. Hier zou ik een blog over kunnen schrijven met meerdere hoofdstukken.
Ik werk er nu gemiddeld 4 dagdelen per week, ben gepromoveerd naar captain (leidinggevende ploeg), rijd met een bedrijfsbus….en zelfs aanhanger. En daarnaast doe ik iedere woensdag het jeugdontbijt rondbrengen bij gezinnen die weinig te besteden hebben.

Door mijn ontwikkeling heb ik bijna al mijn medicatie afgebouwd (2 antidepressiva en 1 antipsychotica), en heb ik enkel nog mijn Ritalin nodig.

Ook sta ik inmiddels bekend om mijn gigantische positiviteit, die ik in mijn tijd daar ontwikkeld heb.

En juist voorgaande zin heeft te maken met hoe ik de rest wat nog komen gaat “overleefd/beleefd” heb!!