MRI en 20 weken echo

1 juni '22, daar gaan we weer op naar het ziekenhuis. Ik voel me vandaag prima en heb zin om ons kleine meisje te zien. We hopen op een goede uitslag van de echo en dat ze groeit zoals het hoort. Het duurt even voordat we worden binnen geroepen maar nu hebben ze alle tijd voor ons. Tijdens de echo heb ik een aantal momenten dat ik niet lekker word maar daar staan de artsen niet van te kijken, dit gebeurt wel vaker tijdens de 20 weken echo vertellen ze mij. Ik had me nog niet eerder zo gevoeld maar na het proberen van wat verschillende houdingen lig ik goed en kunnen we verder met de echo. Ze leggen uit wat ze onderzoeken en brengen ons meisje mooi maar soms ook onherkenbaar in beeld, is dat een been of toch een arm..? Ze is lekker actief en maakt het de arts niet altijd even makkelijk, eigenwijs, nu al. 

Alles klopt, alles doet het goed, alles is zoals het zou moeten zijn. Een opluchting en een belangrijke mijlpaal voor ons. Omdat ik vanwege de afwijkende waardes in mijn bloed geen NIPT test kon doen was dit een van de meest belangrijke echo's. 

Aansluitend volgt de MRI om te kijken hoe de tumor reageert op de chemotherapie. Ik heb dit al eens eerder gedaan dus deze keer zal het me ook wel weer lukken. De eerste MRI was in ons streekziekenhuis en hier in het AMC gaat het toch een klein beetje anders. Ik krijg 2 platen op mijn buik en borst en deze worden vastgemaakt aan het bed, ik lig redelijk strak ingesnoerd. Oordoppen in en een koptelefoon op voor de instructies, geen muziekje dit keer. Met het inhouden van mijn adem heb ik dit keer behoorlijk veel moeite, het voelt als minuten en net op dat moment dat ik echt niet meer kan zeggen ze 'adem maar door'. Zal wellicht met de zwangerschap te maken hebben. Ongeveer 4o minuten later ben ik klaar en mogen we naar huis. Ik ben moe en ben blij dat vandaag weer achter de rug is. Dit soort dagen vragen steeds meer energie, meer dan ik gedacht had. 

De uitslag van de MRI volgt volgende week.