Kanker eigen schuld.....? Nee, heel veel pech.

De allervetste pech die mij overkomen is. Al jaren speel ik automatisch mee met de staatsloterij maar daar vallen enkel marginale prijzen. Roken, drugs, drinken, zon: gestopt en/of met mate en daar val ik ineens wel in de hoofdprijzen! Gewoon pech dus.
Wat niet wegneemt dat ik er nog steeds iets mooi van maak. Het is dan wel niet de geplande hoofdprijs maar gevallen op mijn lotnummer is deze prijs wel. Ga ik dus ook niet ontkennen door mijn hoofd op hol te laten brengen door wietolie of andere bokkensprongen. Schrijf de boel van me af (blog) en probeer anderen te steunen met de prijsjes die ze getrokken hebben. Onder andere als moderator hier op kanker.nl.

Ik had wel dezelfde gedachte, ik dacht dat ik dat zelf wel even had kunnen regelen door de manier waarop ik leefde en dingen deed. Het besef dat maar een beperkte controle hebt op je eigen leven heeft me compleet gevloerd. Ik snapte er niets van en heb me er heel lang tegen verzet en ontkend.
Daarmee heb ik het mezelf niet gemakkelijk gemaakt en ook mijn omgeving niet. Ik ben me enorm in allerlei mogelijkheden, regulier en alternatief gaan verdiepen. Heb mijn voeding helemaal veranderd en hoopte daarmee de controle terug te krijgen.
Na een jaar kwam de klap dat ook dat geen garantie geeft toen bekend werd dat de kanker toch uitgezaaid was. Uiteindelijk heeft dat me zover gebracht dat ik me niet meer schuldig voel aan wat me is overkomen, en de controle heb leren loslaten.
Dat geeft een bevrijding, dan kun je verder en genieten van de mooie dingen die elke dag weer brengt. 

Ik zie het gewoon als brute pech.  Ik heb longkanker en ik zou echt niet weten hoe ik dat zelf veroorzaakt zou kunnen hebben, misschien door het inademen van ongezonde lucht?  Maar dat kan je niet vermijden.
Ik heb nooit gerookt, altijd veel aan sport gedaan, gezond lichaamsgewicht en geen overmatig drankgebruik, af en toe een glaasje wijn, maximum 1 keer per week.
Dus ik kan alleen maar concluderen dat ik pech heb gehad.

Beste Poem,

Ik denk niet dat het mijn eigen schuld is dat ik kanker heb gekregen. Het eerste wat door mij heen ging, toen ik dit bericht hoorde, was ongeloof en ontsteltenis. Ook ik heb altijd gezond geleefd en doe dat nog. Weinig of geen vlees eten en veel groente en fruit. Geen overgewicht en ook heb ik altijd  veel bewogen en doe dat nog zoveel ik kan. Het meest bizarre van alles was, was dat ik 6 weken voor dit ontij nog een halve marathon heb gelopen met een PR van 5 minuten...

Dit is pure pech en het is goed dat je jezelf niet beschuldigt dat het jouw schuld is dat je kanker hebt gekregen. Er malen vele akelige dingen door mijn hoofd, maar ik heb mezelf nooit hiervan beschuldigd. 

Heel veel sterkte wens ik je toe. 

Groetjes,

Buikpijntjes

Ik denk niet dat de ziekte mijn eigen schuld is. Net zoals vele andere kankerpatiënten heb ik nooit gerookt, gedronken, kortom ongezond geleefd en heb wél kanker gekregen.
Heel even heb ik mezelf verwijten gemaakt bij herinneringen aan vroeger. Ik lag 's nachts regelmatig stiekem onder de dekens met een zaklamp te lezen.  Mijn ouders ontdekten dat en riepen kwaad: 'je bederft je ogen!'  Dat heb ik toch maar even nagevraagd .... het heeft niets te maken met het ontstaan van oogmelanomen, gelukkig.
Pech dus.
Aan de andere kan ben ik wel jaloers. Ik zie heel veel mensen 'alles doen wat verboden is'  en die lui zijn zo gezond als een vis! Waarom ik dan niet? Maar op waarom-vragen krijg je geen antwoord.
Dus ja....pure pech. Schuldgevoelens heb ik in de prullenbak gesmeten.