Kanker en/in de media.
Het viel me weer eens op. In 'de bladen' een onderwerp met kanker in de hoofdrol. BN-ner heeft kankeroperatie ondergaan, wordt ontslagen uit het ziekenhuis en zijn omgeving én het blad roeptoetert 'hij is nu kankervrij'. Of een kort berichtje ergens: 'nieuw kankermedicijn gevonden; geweldig'. En dan blijkt het te gaan over een oud medicijn waarover jaren geleden al eens is geschreven of een zalfje waar iemand aan denkt te verdienen.
Mijn ergernis is dan gewekt. Voor mij voelen zulke berichten aan alsof kanker belachelijk wordt gemaakt, alsof kankerpatiënten altijd zielige lui zijn of out-casts in de maatschappij.
Hoezo kankervrij? Gelijk na een operatie? Wat weet je eigenlijk van je kanker af? Werkt het in jouw wereld anders dan in de mijne? Ben je nou zo naïef? Is het alleen maar sensatielust over de rug van patiënten die daadwerkelijk onder kanker lijden? Of is kanker weer eens gebruikt als makkelijke en snelle bladvulling in de komkommertijd?
In mijn vroegere kankerloze leven vielen me dit soort artikelen niet op. Na mijn diagnose (als je kankerinformatie zoekt, lees je alles) des te meer. Er hoeft maar het woord kanker genoemd te worden of je krijgt het mee, ziet en leest het wel. Ook wordt je er door je omgeving op geattendeerd: 'heb je het gelezen?' Als kankerpatiënt consumeer je het. Niet als sensatiezucht, maar meestal in je zoektocht naar informatie, hoop op genezing en overlevingskansen.
Gedurende de jaren heb ik onderscheid leren maken tussen half-ware waarheid, sensatielust, ongefundeerde conclusies, doemdenk-theorieen, wishfull thinking en wetenschappelijke artikelen. Wat ik eerst als waarheid aannam, wordt nu pas waarheid als een medisch wetenschappelijk artikel of eigen ondervinding het mij heeft bewezen.
Kanker is veel in het nieuws, sponsorprogramma's, radio en tv-programma's, fundraisers etc. zorgen daar wel voor. En natuurlijk is dat niet slecht want er kunnen niet genoeg geldstromen naar kanker gaan en aandacht voor deze ziekte die zoveel mensen treft is echt broodnodig. Openheid over deze ziekte ook!
Maar ik voel me als patiënt niet geholpen met die nietszeggende artikelen die pretenderen mij als lezer hoop te geven. Terwijl mijn gezond verstand en kennis aangeeft dat het pure onzin is die men deelt. Soms druipt de onkunde van de schrijver van het artikel af.
Kanker is geen kanker, er zijn zoveel verschillende soorten met al hun mogelijkheden en onmogelijkheden. Wat dergelijke artikelen vaak opwekken is dan medelijden van de niets-wetende lezer voor kankerpatiënten, die op hun beurt zich betutteld of verkeerd voorgelicht voelen.
Ik ben benieuwd hoe jullie dat ervaren. Wordt je er ook moedeloos van of krikt het je positiviteit op?
Jac.
5 reacties
Hoi Jac,
Bij mij wekt het ook ergernis op. Ik probeer berichten over kanker zoveel mogelijk te vermijden (kanker.nl uitgezonderd, natuurlijk). Als ik lees dat iemand eraan overlijdt, dan zakt me de moed in de schoenen. Verder dan de titel van dit soort berichten kom ik vaak niet. Heb ik helemaal geen zin in om in mijn vrije tijd mee geconfronteerd te worden.
Ik denk dat iedereen wel in een zekere mate bang is voor kanker. Zo'n bericht over kankervrij zijn na een operatie, geeft voor mensen die gelukkig nog nooit kanker hebben gehad opluchting.
Daarbij komt dat een artikel dat de nuance wel correct uitlegt (ja, operatie geslaagd maar nu nog maar eens kijken wat er gebeurd), niet goed verkoopt. Mensen willen geen complexiteit over het ontbijt. Je hebt kanker, of je hebt het niet; is de filosofie. Mogelijke cellen die op scans niet zichtbaar zijn en vroeg of laat weer toe kunnen slaan (of niet), dat is nieuws waar jandoedel niet op zit te wachten.
Dus ja, dat is sensatienieuws en showbizznieuws voor je.
xx
Hoi Jac,
Ik irriteer me er ook mateloos aan. Ik lees eigenlijk alleen het AD online en lees de artikelen wel. Vaak omdat ik het verhaal en sich wel wil weten en dan zelf maar door de medische kant heen prik.
Ik volg zelf op social media diverse accounts van lotgenoten waaronder ook een BNer. Als ik die verhalen dan terug lees in de krant dan vraag ik me echt af hoe ze het zo vreselijk hebben weten te verkondigen in hun bericht. Ik ben begonnen om het AD tweets te sturen om ze hier bewust van te maken. Helaas nog geen reacties.
De gemiddelde mens zit misschien niet te wachten op slecht nieuwsberichten rondom kanker. Alleen houdt dit beleid de verkeerde beeldvorming compleet in stand. En dat helpt dus totaal niet in deze moderne tijd als je opeens zelf de diagnose krijgt.
Ook baal ik er sowieso van dat als een BNer een erge ziekte krijgt/heeft, het breed wordt uitgemeten in de media. Maar als een onbekend iemand erg ziek wordt, dan is het niet interessant en belangrijk. Wat enigszins begrijpelijk is, maar het komt op mij over dat ik en mijn ziekte er minder toe doen.
Er kan nog zoveel aan de beeldvorming en berichtgeving worden gedaan... En als iemand die journalistiek heeft gestudeerd (ik ben alleen heel ander werk gaan doen) vind ik dat de media daar een belangrijke rol in kan spelen.
Maar ja, sensatie verkoopt. En de media beslissen wel voor ons wat we wel en niet willen weten. Neem nou het verschil tussen de Olympische Spelen en de Paralympische Spelen... We blijven bij wat we kennen, anders verkoopt het niet.
Tenzij er mensen gaan opstaan om het echte verhaal van kanker en zijn vele vormen te vertellen, gaat er voorlopig nog helemaal niets aan veranderen.
Hoi Jac,
Ik sluit me bij jou en jullie aan. Alhoewel ik er meteen bij beken dat ik me al langer geleden heb 'afgesloten' voor dergelijke berichtgeving. Ik wind me op, voel me er ongelukkig bij en dat kost me teveel energie die ik wel beter kan gebruiken.
Juist de laatste zin van Judosas geeft mij weer zo'n 'kriebel'. Begrijp me nu niet verkeerd aub, want ik heb er geen verdere bijbedoelingen mee.
Maar.. als een bn'er maakt niet uit wát heeft meegemaakt en daar een boek over schrijft, staat de hele media klaar om dat te omarmen. Soms denk ik 'JA! Wow!', maar even zo vaak (vaker?) vraag ik me af 'waar gaat dit over?'
Mijn 1e boek over het krijgen / hebben (en houden van kanker) beantwoordt zeer aan die ene zin.. maar ja...
Voor boek 2 dat er bijna is, geldt hetzelfde. Maar ja...
Voor een onbekend mens staat niemand te springen. Ik vertel niet alleen maar haleluja, maar durf te wijzen naar échte mensen en échte gebeurtenissen die échte pijn bij ons veroorzaken. Zónder ons als zielig af te schilderen. Na ja zeg, dat is toch niet interessant?
En ja, omdat ik er (nog steeds) van overtuigd ben dat zowel boek 1 als ook (op een heel andere manier) boek 2 voor velen behulpzaam zou zijn (vertrouwen, moed, kracht, berusting, herkenning, enz) en voor anderen een héél goede eye-opener, denk ik bij zulke programma's gosjemijne (ietsje krachtiger, beken ik meteen) daar had ik óók wel willen zitten met ONS verhaal!
Lieve groetjes Hebe
Hebe,
Zijn de boeken die je hebt geschreven hier bij Kanker.nl bekend? En te vinden? Anders meld het even!
Hoi,
Ja, ik kan me de ergernis levendig voorstellen. Als ik mezelf betrap op het lezen van een bericht over een BN -er vraag ik mezelf af: hoeveel tijd wil ik hier in steken? En ook: hoeveel heeft de schrijver van het artikel zich in de medische kant verdiept? Er zou wat meer realistisch nieuws met meer achtergrond en ondergrond te lezen mogen zijn. En dan inderdaad over de GP: gewone patiënt!
Ik las in onze regionale krant over de omgang met kanker van een commissaris van de Koning die bekend stond als : degelijk en saai. Is hij een BN -er? Ja, maar net even anders! Zijn verhaal gaf mij moed. Zo ook de opstelling en instelling van sportster Bibian Mentel. Hier kan ik wel energie uit putten voor mijn eigen situatie.