Kanker.nl heeft mij geholpen door de moeilijkste periode van mijn ziek zijn. De rollercoaster waar je inzit in het begin. De onwetendheid van wat het allemaal is en inhoud. Ik zal niet de eerste en ook niet de laatste zijn die bij ongeneeslijk ziek dacht ga ik nu dood?
Dan ga je opzoek naar informatie, leest ervaringen en blogs. Dit heeft mij een goed inzicht ook gegeven met wat er allemaal mogelijk is voor behandelingen.
Ik vind hier troost, een luisterend oor, mensen die me begrijpen, vriendschap, verbondenheid. Ik ben blij dat ik kanker.nl gevonden heb.
20 april 2015 kreeg ik de diagnose. Maar ik ben pas november 2016 op kanker.nl gaan kijken. Na een half jaar werken trok ik het niet meer. Mijn naaste omgeving wilde ik er niet mee belasten. Maar voor hen ging het weer gewoon door. Dat zou ik ook wel willen. Maar het was en is niet gewoon. Daar had ik veel te veel voor moeten doorstaan. Hier op kanker.nl vond ik toen en vind ik nu de steun die ik zo nodig had/heb. Mooie vriendschappen zijn hierdoor ontstaan. Zoveel bewondering voor jou Alice. Hoop dat deze chemo goed zijn werk gaat doen. Zodat we nog heel lang samen gastvrouw (moderator) kunnen zijn voor de borstkanker groep. Voelt zo goed om een ander te kunnen helpen vanuit mijn eigen ervaringen.
Op kanker.nl kun je betrouwbare informatie vinden. Heel belangrijk. Maar voor mij is lotgenoten contact het allerbelangrijkste. Spannend of door het coronavirus, de deelnemers dag van kanker.nl in het najaar door zal gaan. Daar kijk ik eigenlijk al weer naar uit.
Het heeft mij vooral geholpen mijn plotselinge ziekzijn te kunnen delen met mensen die weten wat de boodschap - u hebt kanker- met je doet en dat gaf veel rust en hoop. Dank daarvoor.
Bijna 3 jaar geleden kreeg ik de diagnose 'uitgezaaide stadium 4 longkanker', als een klap in mijn gezicht. Alleenstaande moeder met een LAT-relatie, 's avonds kon ik niet slapen en ik vond Kanker.nl. En schreef niet veel later zelf mijn eerste blog.
Van het begin weet ik, eerlijk waar, niet veel meer. Ik las alle gespreksgroepen en alle blogs en zocht alsmaar op profielen waarvan de meeste niet meer actief waren, las blogs waarvan de schijvers al lang overleden waren. 's Nachts lag ik wakker van alle ellende die mensen met kanker overkomt.
Maar het was ook als een warm bad. Mensen die begrepen hoe het voelde, zo'n vernietigende diagnose. Mensen die ook worstelden met chemotherapie en de bijwerkingen. Dappere mensen, vol moed en hoop, tegen beter weten in.
Na een tijdje werd ik moderator voor de gespreksgroep Longkanker (en nog 2 andere) en weer werd ik geconfronteerd met de impact van zo'n diagnose, 60 nieuwe aanmeldingen in de eerste drie weken. Ik kreeg immunotherapie en leef nog steeds.
Ik heb op kanker.nl vrienden gemaakt, ik leef mee, praat mee, voel me gesteund en gehoord. En oh, wat zou het fijn zijn als de deelnemersdag toch door zou kunnen gaan dit jaar!
Dit vind ik een goeie en ik denk er al een tijdje over na. Sinds ik mede-moderator van deze gespreksgroep zijn mag. Gebeurt me niet vaak dat ik niet meteen 'plop' een reactie geschreven heb.
Na jaren (waanzinnig) veel pijn, huisarts geen ongelijk willen geven - overbluft te zijn, krijg ik de dag voor kerst 2009 diagnose Kahler. Gebroken (ook letterlijk) en met een allerminst aanlokkelijke prognose. Het duurt járen voordat ik weer wat op de been ben en van kanker.nl heb ik nog nooit gehoord. Ik ben sowieso geen mens van even googelen voor info. Waar 'de hele wereld' al weet wat ik mankeer, lig ik nog krijsend af te wachten.
Op het moment 'dat ik weer een beetje begin te leven', vliegen me de adviezen hoe ik dat dan moet doen om de oren. Wat ik moet eten, wat niet, hoe wel, hoe niet, wat ik moet doen, wat niet, enz. Super goed bedoeld! Maarre...... sja, word er ook een beetje niet goed van. Zus is een schat en zoekt 'over de hele wereld' naar alle actuele en nieuwe info over Kahler. Kei lief! Maar ik vind het moeilijk om te duiden waar al die info vandaan komt en of die wel klopt. Zo ben ik ergens in 2014 bij kanker.nl terecht gekomen.
Heb er nooit rondgekeken. Niets. Wilde alleen de info mbt mijn ziekte. En geloof me, die keren dat er nieuws was, had ik dat ook al van mijn zus. Maar nu wist ik tenminste dat het oké was. Hoe, dat maakt niet uit, maar in 2018 krijg ik contact met de (één van de?) moderator van de gespreksgroep MM. Die tipt mij om blogs te gaan schrijven. Uhh... nog nooit gedaan een blog schrijven, maar schrijven is een passie. En wow... er gaat een wereld voor me open! Waar ik vooral denk te schrijven om anderen met mijn ervaringen - in de breedste zin van het woord - te helpen - ook dat in de breedste zin van het woord - blijk ik zelf ook geholpen te kunnen worden door ervaringen van anderen. De interactie met mensen die precies weten waarover jij het hebt; en daarvoor hoef je niet per se dezelfde soort kanker te hebben. Kanker in je leven is voldoende.
Het is verbluffend hoe zeer hier met elkaar wordt meegeleefd. Zonder de fysieke interactie vergelijkbaar met iedereen die Alpe d'HuZes een warm hart toedraagt. Dat is een groot warm bad waarbinnen ik een hele cadeaufamilie gekregen heb. Zo bijzonder! En dat is kanker.nl ook. Als jij je openstelt, gebeurt dat omgekeerd ook. Heel bijzonder en letterlijk hartverwarmend. Kanker.nl is niet alleen een informatiebron. Kanker.nl is veel meer. Het geeft en neemt niets. Het is zuiver en zonder opsmuk. Het is puur en van harte. En gebeurt het dat iemand zich het tegenovergestelde permitteert, dan zijn daar mensen die daar een stokje voor steken. Je mag foeteren! We maken allemaal ook zo ontzettend veel mee en het meeste is niet bepaald rooskleurig. Maar dat ongenoegen uiten moet dan wel netjes gebeuren. Je snapt um wel...... En vooral nooit om een ander onheus te bejegenen. Prachtig én bijzonder dat kanker.nl dat ook werkelijk in de gaten houdt. Dat maakt het forum veilig. En al wat je vertelt, hoeft niet openbaar; je mag het beperken tot lezers met een account binnen kanker.nl. Veilig. Zó belangrijk!
Mijn leven heeft zich verrijkt. Door de interactie, door de verhalen, door de herkenning, door allerlei. Bovenal ook door de vriendschappen die zijn ontstaan. O, hoe bijzonder is dat! Door dik en dun, in het volste vertrouwen, puur en eerlijk. Die vriendschap is er debet aan - ze hebben me met succes overgehaald - dat ik in juli een jaar geleden zelf moderator geworden ben. Kon m'n emoties niet de baas blijven..... het voelde me als een baan! De baan, mijn baan die ik o zo node moest missen! Ik vind het heel bijzonder dat ik dat kan en mag doen. Waarbij ik hoop en vertrouw dat deelnemers die daardoor nu met mij te maken krijgen, daar net zo blij mee zijn. En kanker.nl zelf ook natuurlijk.....
Ik sluit me aan bij allen die hier al iets hebben geschreven. Kanker.nl had ik wel eens voorbij zien komen als ik informatie zocht. Maar pas na twee jaar ongeneeslijke ziekte maakte ik hier een account aan, las een tijd mee met gesprekken en blogs en reageerde af en toe. Vanaf de eerste seconde voelde ik me hier zeer welkom en volledig geaccepteerd als wie ik was, met kanker en al. Direct kreeg ik hartelijke welkomstberichten van Dasje en Alise, dat zal ik nooit vergeten. Na enige tijd ben ik ook gaan bloggen, niks voor mij dacht ik altijd. Er ontstonden warme contacten met volslagen onbekenden, heel bijzonder! Toen kwamen er ook nog de door Dasje georganiseerde lunches en de deelnemersdag. Wat een herkenning, gezelligheid, begrip, verrassende ontmoetingen, waaruit dierbare vriendschappen ontstonden.
Verder kwam er via deze site nog van alles op mijn pad aan bijzondere verzoeken, waardoor ik het gevoel heb, weer iets te kunnen betekenen in de wereld.
Kortom niets dan lof voor deze geweldige site, deze heeft er mede voor gezorgd dat ik met kanker toch een fijn leven heb.
kanker.nl heeft mij laten zien dat ik niet alleen ben en dat er veel lotgenoten zijn ieder op zijn eigen manier. het geeft wel steun. maar ben wel erg bang dat het terug komt de kanker.
voor nu gaat het wel aardig. alleen conditie gaat nog niet erg voor uit gauw moe. en heb het moeilijk om me ergens toe te zetten om wat te doen. nou gr van uit hier de buldog
Hoi Buldog, wat mooi dat deze site zo ervaart! Het is waar en ik ben blij - je snapt het wel - dat je hier je ei legt.
Misschien is het voor jouw vermoeidheid een idee ook in de gespreksgroep 'vermoeidheid' te schrijven? Daar tref je waarschijnlijk meer lotgenoten die met dit fenomeen te maken hebben. Ik ook hoor!
Kanker.nl heeft mij geholpen om de ernst van mijn ziekte in te zien, het heeft me antwoorden gegeven op vragen.
maar ook herkenning en antwoord op veel vragen, dezelfde vragen die we allemaal hebben. Een veilige plek.
9 reacties
Kanker.nl heeft mij geholpen door de moeilijkste periode van mijn ziek zijn. De rollercoaster waar je inzit in het begin. De onwetendheid van wat het allemaal is en inhoud. Ik zal niet de eerste en ook niet de laatste zijn die bij ongeneeslijk ziek dacht ga ik nu dood?
Dan ga je opzoek naar informatie, leest ervaringen en blogs. Dit heeft mij een goed inzicht ook gegeven met wat er allemaal mogelijk is voor behandelingen.
Ik vind hier troost, een luisterend oor, mensen die me begrijpen, vriendschap, verbondenheid. Ik ben blij dat ik kanker.nl gevonden heb.
Bedankt Kanker.nl👍
Ik ben zelf ook zo blij met kanker.nl.
20 april 2015 kreeg ik de diagnose. Maar ik ben pas november 2016 op kanker.nl gaan kijken. Na een half jaar werken trok ik het niet meer. Mijn naaste omgeving wilde ik er niet mee belasten. Maar voor hen ging het weer gewoon door. Dat zou ik ook wel willen. Maar het was en is niet gewoon. Daar had ik veel te veel voor moeten doorstaan. Hier op kanker.nl vond ik toen en vind ik nu de steun die ik zo nodig had/heb. Mooie vriendschappen zijn hierdoor ontstaan. Zoveel bewondering voor jou Alice. Hoop dat deze chemo goed zijn werk gaat doen. Zodat we nog heel lang samen gastvrouw (moderator) kunnen zijn voor de borstkanker groep. Voelt zo goed om een ander te kunnen helpen vanuit mijn eigen ervaringen.
Op kanker.nl kun je betrouwbare informatie vinden. Heel belangrijk. Maar voor mij is lotgenoten contact het allerbelangrijkste. Spannend of door het coronavirus, de deelnemers dag van kanker.nl in het najaar door zal gaan. Daar kijk ik eigenlijk al weer naar uit.
Lieve groet Dasje 🌺🌺🌺
Het heeft mij vooral geholpen mijn plotselinge ziekzijn te kunnen delen met mensen die weten wat de boodschap - u hebt kanker- met je doet en dat gaf veel rust en hoop. Dank daarvoor.
Endless
Bijna 3 jaar geleden kreeg ik de diagnose 'uitgezaaide stadium 4 longkanker', als een klap in mijn gezicht. Alleenstaande moeder met een LAT-relatie, 's avonds kon ik niet slapen en ik vond Kanker.nl. En schreef niet veel later zelf mijn eerste blog.
Van het begin weet ik, eerlijk waar, niet veel meer. Ik las alle gespreksgroepen en alle blogs en zocht alsmaar op profielen waarvan de meeste niet meer actief waren, las blogs waarvan de schijvers al lang overleden waren. 's Nachts lag ik wakker van alle ellende die mensen met kanker overkomt.
Maar het was ook als een warm bad. Mensen die begrepen hoe het voelde, zo'n vernietigende diagnose. Mensen die ook worstelden met chemotherapie en de bijwerkingen. Dappere mensen, vol moed en hoop, tegen beter weten in.
Na een tijdje werd ik moderator voor de gespreksgroep Longkanker (en nog 2 andere) en weer werd ik geconfronteerd met de impact van zo'n diagnose, 60 nieuwe aanmeldingen in de eerste drie weken. Ik kreeg immunotherapie en leef nog steeds.
Ik heb op kanker.nl vrienden gemaakt, ik leef mee, praat mee, voel me gesteund en gehoord. En oh, wat zou het fijn zijn als de deelnemersdag toch door zou kunnen gaan dit jaar!
Dit vind ik een goeie en ik denk er al een tijdje over na. Sinds ik mede-moderator van deze gespreksgroep zijn mag. Gebeurt me niet vaak dat ik niet meteen 'plop' een reactie geschreven heb.
Na jaren (waanzinnig) veel pijn, huisarts geen ongelijk willen geven - overbluft te zijn, krijg ik de dag voor kerst 2009 diagnose Kahler. Gebroken (ook letterlijk) en met een allerminst aanlokkelijke prognose. Het duurt járen voordat ik weer wat op de been ben en van kanker.nl heb ik nog nooit gehoord. Ik ben sowieso geen mens van even googelen voor info. Waar 'de hele wereld' al weet wat ik mankeer, lig ik nog krijsend af te wachten.
Op het moment 'dat ik weer een beetje begin te leven', vliegen me de adviezen hoe ik dat dan moet doen om de oren. Wat ik moet eten, wat niet, hoe wel, hoe niet, wat ik moet doen, wat niet, enz. Super goed bedoeld! Maarre...... sja, word er ook een beetje niet goed van. Zus is een schat en zoekt 'over de hele wereld' naar alle actuele en nieuwe info over Kahler. Kei lief! Maar ik vind het moeilijk om te duiden waar al die info vandaan komt en of die wel klopt. Zo ben ik ergens in 2014 bij kanker.nl terecht gekomen.
Heb er nooit rondgekeken. Niets. Wilde alleen de info mbt mijn ziekte. En geloof me, die keren dat er nieuws was, had ik dat ook al van mijn zus. Maar nu wist ik tenminste dat het oké was. Hoe, dat maakt niet uit, maar in 2018 krijg ik contact met de (één van de?) moderator van de gespreksgroep MM. Die tipt mij om blogs te gaan schrijven. Uhh... nog nooit gedaan een blog schrijven, maar schrijven is een passie. En wow... er gaat een wereld voor me open! Waar ik vooral denk te schrijven om anderen met mijn ervaringen - in de breedste zin van het woord - te helpen - ook dat in de breedste zin van het woord - blijk ik zelf ook geholpen te kunnen worden door ervaringen van anderen. De interactie met mensen die precies weten waarover jij het hebt; en daarvoor hoef je niet per se dezelfde soort kanker te hebben. Kanker in je leven is voldoende.
Het is verbluffend hoe zeer hier met elkaar wordt meegeleefd. Zonder de fysieke interactie vergelijkbaar met iedereen die Alpe d'HuZes een warm hart toedraagt. Dat is een groot warm bad waarbinnen ik een hele cadeaufamilie gekregen heb. Zo bijzonder! En dat is kanker.nl ook. Als jij je openstelt, gebeurt dat omgekeerd ook. Heel bijzonder en letterlijk hartverwarmend. Kanker.nl is niet alleen een informatiebron. Kanker.nl is veel meer. Het geeft en neemt niets. Het is zuiver en zonder opsmuk. Het is puur en van harte. En gebeurt het dat iemand zich het tegenovergestelde permitteert, dan zijn daar mensen die daar een stokje voor steken. Je mag foeteren! We maken allemaal ook zo ontzettend veel mee en het meeste is niet bepaald rooskleurig. Maar dat ongenoegen uiten moet dan wel netjes gebeuren. Je snapt um wel...... En vooral nooit om een ander onheus te bejegenen. Prachtig én bijzonder dat kanker.nl dat ook werkelijk in de gaten houdt. Dat maakt het forum veilig. En al wat je vertelt, hoeft niet openbaar; je mag het beperken tot lezers met een account binnen kanker.nl. Veilig. Zó belangrijk!
Mijn leven heeft zich verrijkt. Door de interactie, door de verhalen, door de herkenning, door allerlei. Bovenal ook door de vriendschappen die zijn ontstaan. O, hoe bijzonder is dat! Door dik en dun, in het volste vertrouwen, puur en eerlijk. Die vriendschap is er debet aan - ze hebben me met succes overgehaald - dat ik in juli een jaar geleden zelf moderator geworden ben. Kon m'n emoties niet de baas blijven..... het voelde me als een baan! De baan, mijn baan die ik o zo node moest missen! Ik vind het heel bijzonder dat ik dat kan en mag doen. Waarbij ik hoop en vertrouw dat deelnemers die daardoor nu met mij te maken krijgen, daar net zo blij mee zijn. En kanker.nl zelf ook natuurlijk.....
Lieve groetjes Hebe
Ik sluit me aan bij allen die hier al iets hebben geschreven. Kanker.nl had ik wel eens voorbij zien komen als ik informatie zocht. Maar pas na twee jaar ongeneeslijke ziekte maakte ik hier een account aan, las een tijd mee met gesprekken en blogs en reageerde af en toe. Vanaf de eerste seconde voelde ik me hier zeer welkom en volledig geaccepteerd als wie ik was, met kanker en al. Direct kreeg ik hartelijke welkomstberichten van Dasje en Alise, dat zal ik nooit vergeten. Na enige tijd ben ik ook gaan bloggen, niks voor mij dacht ik altijd. Er ontstonden warme contacten met volslagen onbekenden, heel bijzonder! Toen kwamen er ook nog de door Dasje georganiseerde lunches en de deelnemersdag. Wat een herkenning, gezelligheid, begrip, verrassende ontmoetingen, waaruit dierbare vriendschappen ontstonden.
Verder kwam er via deze site nog van alles op mijn pad aan bijzondere verzoeken, waardoor ik het gevoel heb, weer iets te kunnen betekenen in de wereld.
Kortom niets dan lof voor deze geweldige site, deze heeft er mede voor gezorgd dat ik met kanker toch een fijn leven heb.
Hanneke
Hoi Buldog, wat mooi dat deze site zo ervaart! Het is waar en ik ben blij - je snapt het wel - dat je hier je ei legt.
Misschien is het voor jouw vermoeidheid een idee ook in de gespreksgroep 'vermoeidheid' te schrijven? Daar tref je waarschijnlijk meer lotgenoten die met dit fenomeen te maken hebben. Ik ook hoor!
https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/gespreksgroepen/vermoeidhe…
Misschien kun je er eens kijken. Wie weet vindt je tips die je kunnen helpen.
Liefs xx Hebe
Kanker.nl heeft mij geholpen om de ernst van mijn ziekte in te zien, het heeft me antwoorden gegeven op vragen.
maar ook herkenning en antwoord op veel vragen, dezelfde vragen die we allemaal hebben. Een veilige plek.