Ziekteverloop alvleesklierkanker

Openbaar gesprek
22 november 2015 om 21.17,
gewijzigd 6 december 2015 om 17.36
43278 x gelezen
Recent ben ik geconfronteerd met de diagnose alvleesklierkanker in stadium IV. Graag kom ik te weten wat mij - en mijn gezin - te wachten staat in de komende (resterende) tijd. Natuurlijk ben ik me zeer bewust dat het voor iedereen anders is, maar ben dan ook op zoek naar de grote gemene deler in deze.
Wie kan en durft mij van deze informatie te voorzien?

16 reacties

Dag Boxer, wat zul je in een mallemolen van gebeurtenissen en emoties terecht zijn gekomen. Ik weet nog hoe dit voor ons was vorig jaar zomer.

Als er al uitzaaiingen zijn wordt het heel lastig nog een curatieve behandeling te vinden. Als die er niet zijn behoort behalve operatie, de Nanoknife behandeling tot de mogelijkheden.

Veel sterkte in ieder geval.

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Hoi Boxer,
Het is inderdaad voor iedereen anders maar ook in de behandeling
Ook ik was Stadium IV...niet Operabel werd mij verteld op 2 januari 2015 in het AMC op de GIOCA dag...
wat dan wel was de vraag aan de Oncologe...wel dat is chemotherapie...een zware kuur met Folfirinox met een kans van slagen van 50%...ik heb 4 chemo's ondergaan en dit heeft er voor gezorgd dat de specialisten een kans van 20% zagen om iets voor mij te doen...dit heeft uiteindelijk geleidt tot een volledige verwijdering van de Tumor
Je ziet na fase IV is er nog steeds hoop...en ik ben nog steeds aanwezig en dankbaar

een beetje mijn verhaal in vogelvlucht...je kan ook mijn blogs nalezen op Kanker.nl

Goeds en Groet, Gerrit
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Moeilijk te zeggen een gemene deler. Ik kreeg vorig jaar ook de diagnose pancreaskanker stadium IV.
Ik heb ondertussen 19 chemo's achter de rug. De scans tonen aan dat de tumoren krimpen. Met mij gaat het ook beter dan toen. Mijn eerste symptomen waren; onverklaarbaar gewichtsverlies, zeurende pijn in onderrug die vooral 's morgens heel hevig was, grote vermoeidheid en bijna geen eetlust omwille van pijn in buik en onderrug na het eten.
Ondertussen neem ik al gans de behandeling 6 pijnstillers per dag en is de pijn goed onder controle. De vermoeidheid is echt aanzienlijk verbeterd en ik kan terug alles eten zonder pijn. De bijwerkingen van de chemo zijn onder controle en bijna verdwenen (haar is terug gegroeid).
Ik kan dus redelijk goed functioneren, maar de vermoeidheid is zeer moeilijk in te schatten en kan plots de kop opsteken. Dat maakt het voor mijn gezin niet zo eenvoudig om er rekening mee te houden. Dat is eigenlijk is het vervelendste nu.
Ik hoop dat je hier iets meer aan hebt.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Beste KarelPaul, Elke_1977, GdeB & Ranco, iedereen bedankt voor zijn/haar reactie. In de opstart heb ik niet aangegeven dat ik heb besloten om geen chemokuur te gaan volgen. Ik hoop hiermee een betere kwaliteit van leven te behouden die - waarschijnlijk - korter zal zijn dan mƩt chemo. So be it.
Inmiddels wordt me steeds duidelijker dat er waarschijnlijk geen gemene deler is in deze. De verhalen en of reacties van jullie zijn zo divers. Ik ben benieuwd wat voor reacties er nog meer volgen. Bedankt alvast!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Beste Boxer,
Een moedig besluit. Wij staan dadelijk voor een dergelijke beslissing. Mijn vrouw heeft uitgezaaide alvleesklierkanker en heeft de eerste kuur erg slecht verdragen. Gaan we voor een mildere kuur, of gaan we naar Duitsland of ...... gaan we voor geen kuur.
Ben benieuwd hoe het jou vergaat.
Vriendelijke groet en sterkte
Rob
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Hoi Boxer,
Dappere en moedige beslissing wat natuurlijk helemaal jouw recht is, aan de andere kant in mijn geval door de chemotherapie zag chirurg in mijn geval een mogelijkheid
Dit heeft geleid tot verwijdering van de Tumor waarbij mijn leven toch verlengd is.
ik wens jullie heel veel sterkte bij deze beslissing en het is jullie beslissing
...ook ik heb voor die keus gestaan...20% kans werd er tegen mij gezegd...en ik ben er nog

Goeds en Groet, Gerrit
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Beste Boxer en Rob,
Veel sterkte en respect de komende periode bij het nemen van moeilijke en moedige beslissingen. De afweging tussen kwaliteit en kwantiteit is ook mij bekend.

KarelPaul,
Ik kreeg tot hiertoe 6 Folfirinox en 13 Folfiri. De Folfiri wordt 3 wekelijks verdergezet. Begin januari heb ik terug een scan (MRI) en dan wordt alles terug herbekeken.

vriendelijke groet,
Elke

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14

Beste Boxter,

Wat is wijsheid in dit geval? Vooral doen wat voor jou goed voelt. Al staat de wereld om je heen op zijn kop. Jij moet er doorheen en jij maakt de afweging.

Niemand kan vertellen hoe het verloop is want ieder geval is weer anders en ieder leven is anders. De [lichte want Gemcitabine] chemo is mijn man bijna fataal geworden. Hij kreeg daardoor bloedvergiftiging en longontsteking en is gevallen waardoor zich een hematoom onder de schedel heeft ontwikkeld. Hij is werkelijk door het oog van de naald gekropen. Wilde ook geen chemo maar het was voorwaarde voor de 2e operatie met eventueel Nanoknife.

Met het oog daarop heeft hij toch, een te vroeg afgebroken, kuur ondergaan.

Sterkte met al je beslissingen, ook Rob en zijn partner trouwens.

Wie zijn wij, die machteloos aan de zijlijn staan, om te oordelen? Je leeft met de dag en probeert het motto van mijn dierbare vriendin te volgen "Make each day count".

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Okay ik had eerst 18 x Gemcitabine en 2 jaar later 15 x Ć” drie dagen Folfirinox, daar zijn ze sinds een jaar mee gestopt om dat de bijwerkingen te heftig werden en dat dat de kwaliteit van het leven op de duur zou aantasten, en daarvoor ben ik niet door de hel gegaan. Nu wordt er sinds een jaar niets meer gedaan .
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14

Beste Boxer, het meest belangrijke is trachten positief te blijven denken. Dit helpt echt al is het nog zo moeilijk.

Ik ben erg geholpen door hoge doses vitamines en voedingssupplementen.( dit is de positieve non toxische benadering welke door de op dit vlak gespecialiseerde natuurarts wordt geadviseerd)

Nu begonnen met hennepolie zonder tch, hier voel ik mij goed bij en ook minder pijn en last.

Bij mij was galwegkanker geconstateerd .

Ik wens je veel wijsheid en kracht voor de komende moeilijke tijd

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14

Beste allen,

zoals ik kan lezen is er veel behoefte over de weg die de meesten met alvleesklierkanker moeten gaan. ik kan alleen mijn ervaringen delen en hopen dat iemand er wat aan heeft.

Ik word nu 68 jaar en ben tien jaar geleden aan alvleesklierkanker geopereerd.

  1. in het beginstadium werd door de huisarts gedacht dat ik galstenen had. Dit klopte niet met de verschijnselen.(gele huid, niet kunnen eten.) De afspraak met de mdl-arts was pas een maand later gepland. Er volgde een spoedopname in Geldrop waar men een stand had geplaatst. Dit tot tweemaal toe. In A.dam geweest waar ik geholpen kon worden, dit liep fout ze konden het gezwel niet wegnemen en ik moest me opnieuw inschrijven met een wachttijd van 4 weken. Gelukkig door toedoen van patientenbemiddeling en speurwerk door eigen familie kwam ik terecht in het Catharinaziekenhuis te Eindhoven terecht bij dr. I.de Hingh. Daar is in de eerste instantie een whipple operatie uitgevoerd. Daarbij wordt de kop van de alvleesklier , de galblaas, de twaalfvingerige darm en de halve maag verwijderd en de onderzijde van de maag aangesloten op de dunne darm. Deze operatie  werd uitgevoerd op  10-07-2008. De dag  daarna bleek de alvleesklier te zijn afgestorven waardoor deze in zijn geheel verwijderd moest worden. Daarna is de wond , die van links naar rechts over mijn buik liep  nogmaals geopend i.v.m. een inwendige bloeding. Deze wond is open gebleven i.v.m. een infectie in het bloed(schimmel).
  2. Na de operaties ben je dus diabeet. de wond  is d.m.v. een vacuumpomp schoon gehouden. Deze wond is later met een mat van 30 x 30 cm gedicht. De mat is herhaaldelijk  geinfecteerd en in 2014 verwijderd in Helmond. Tot op heden heb ik geen last meer van de wond, deze is in zijn geheel genezen. Er zijn dagen dat het wat minder gaat en ik moe ben maar over het algemeen kan ik met een goede kwaliteit van leven het er goed mee doen. Conclusie is dat alvleesklierkanker  wel te overleven is en dat er ook goed mee te leven valt. Ik ben nu tien jaar geleden hieraan geholpen en besef goed dat ze me een medisch wondertje noemen(ik had maximaal 2 jaar gekregen) maar met doorzettingsvermogen en een bekwame arts kan het dus wel.
  3. Wim van der Vliet.
Laatst bewerkt: 02/06/2019 - 11:30

Een leven zonder alvleesklier kan dus? Dat wist ik niet. Wat geweldig dat het ook zo kan gaan. Maarten Evenblij had een blog over zijn ziekte. Een ander inzichtelijk verhaal heet: het gaat fout met Wout. Te vinden via Google. Ervaringen met de fase zonder behandeling.

Laatst bewerkt: 14/07/2019 - 00:16