Ben jij ook de motivatie kwijt om te gaan sporten tijdens en na alle behandelingen?
Als je steeds ziekenhuis in en uit moet en te moe of te ziek bent om te gaan sporten terwijl je eigenlijk heus wel weet dat het toch goed voor je is.
Zegt jouw gevoel dan ook: "Begin nou maar weer"?
Mijn ervaring is om dan in een groep te gaan sporten waar ze rekening houden met de conditie die je op dat moment hebt.
Na de behandelingen bijvoorbeeld Herstel & Balans.
Zou je met ons willen delen hoe jij het sporten en bewegen eventueel weer opgepakt hebt?
8 reacties
Door de gevolgde (hormoon)therapie worden spieren omgezet in vet, enkel door gericht te oefenen is dat proces tegen te gaan
In eerste instantie ging ik via de fysiotherapie naar de sportschool, oncologisch bewegingsprogramma. Na 20 sessies wordt dit vergoed door de basisverzekering maar dit terzijde. Spiersterkte wordt gemeten, conditie ook en op basis daarvan wordt er trainingsschema opgesteld. Beginnen in de sportschool met een groep lotgenoten maakte het ook wat makkelijker, zat niet meteen tussen een hele verzameling testosteron-kanonnen en spierbundels!
De fysiotherapeute heeft nog steeds de regie. Maar het grootste deel van de oefeningen die ik in eigen tijd, gewoon op de gezinspas zelf naar de sportschool. Dat kan dan ook 's avonds of in het weekend. Eén keer in de week via de fysiotherapie en twee keer doe ik de oefeningen gewoon zelf.
En zo ben ik mede door de diagnose kanker ineens drie keer in de week in de sportschool te vinden! Spiersterkte in alle groepen is enorm toegenomen (verdubbeld). Na een operatie tijdelijk niet mogen sporten maar daarna wel snel weer de draad op kunnen pakken zonder dat de conditie erg achteruit was gegaan. En die conditie is beter is dan hij ooit geweest is!
De gevolgen van de hormoontherapie merk ik wel degelijk, het duurt gewoon lang voor ik echt op gang ben. En de trappen op het station zijn hoog en zwaar, maar lift of roltrap zijn uit den boze. Doe er wat langer over voor ik de 41 treden naar de stationshal Utrecht CS heb geslecht maar het geeft wel een goed gevoel dat dat nog steeds lukt.
De inspanningen in de sportschool geven me voldoening; mocht het eerdaags gebeuren dat ik aan de volgende fase ga beginnen met chemo-therapie dan is in ieder geval geborgd dat ik voor die belastende behandeling in een zo optimaal mogelijke conditie ben.
En na het inspannen beloon ik mezelf met ontspanning: na bezoek aan sauna voel ik me weer helemaal ontspannen.
Oftewel: ik heb er zeker baat bij, gericht sporten, en kan iedereen aanraden die draad op te pakken of vast te blijven houden als je al aan sport deed.
Wat ontzettend goed van je Kostunix dat je zo goed met sporten bezig bent en wat fijn dat je er ook van geniet.
Je spieren hollen inderdaad achteruit als je ze niet of nauwelijks gebruikt.
Sterkte op Utrecht CS en veel genoegen in de sauna...!!
Voordat ik ziek werd sportte ik regelmatig en ik vond het inderdaad heel frustrerend om tijdens en vlak na de behandelingen niet te kunnen sporten. Maar het belang van bewegen en niet de hele tijd in bed liggen of op een stoel zitten, zag ik wel. Ik werd ook aangespoord door de oncologische verpleegkundige en andere patiënten.
Na mijn eerste operatie (darmoperatie) begon ik voorzichtig met wandelingetjes maken. Dat heb ik later uitgebreid met wandelingen van een kilometer en meer. Steeds verder totdat het me ook lukte om op de fiets te stappen en heel einden te gaan fietsen. Heerlijk was dat. Maar toen ik een aantal weken later aan de chemokuren zat en veel complicaties had, kon ik het niet opbrengen om maar te gaan wandelen of te fietsen. Het lukte me amper om lichte oefeningen tijdens de chemokuren te doen. Ik had te veel complicaties en was dood en dood moe.
Vlak na de chemo toen ik me een stuk beter voelde heb ik me ertoe gezet om weer te beginnen met wandelen. Daarna weer te fietsen en onder begeleiding van de fysiotherapie oefeningen te gaan doen. Net toen ik weer een redelijke conditie had, stond de tweede operatie te wachten.....
Ik denk nog steeds dat mijn snelle herstel na de leveroperatie te danken heb aan de redelijke conditie die ik had voor de operatie. Dat gaf mij de motivatie om een paar weken na de tweede operatie weer de draad op te pakken. Ook deze keer merkte ik dat mijn conditie en spierkracht iedere week vooruit ging. Op een gegeven moment kon ik zonder begeleiding (maar wel met instructies van de fysiotherapie) naar de sportschool.
met een schema van 3 weken per 4weken een kuur van een uur
heb toen gevraag of de kuur op maandag mocht want dan kon ik op dinsdagavond gaan trainen en op zondag een wedstrijd spelen en het viel me niet tegen hoewel ik wel op de maandag als ik thuis kwam gelijk naar bed ging en er pas op dinsdag uit kwam,
heb er de eerste 3 maanden bijna geen last van bijwerkingen gehad pas na 4 maanden voelde ik me steeds minder lekker door de chemo duurde steeds langer voor ik weer hersteld was met als dieptepunt een spoedopname in het ziekenhuis op verdenking van een longembolie,
ben tussendoor ook nog een midweek op vakantie geweest en nu doe ik weer alles
Hallo huubje11,
Erg heftig wat je na zo'n zware operatie nog allemaal moest ondergaan.
Klasse van je dat je de regie in eigen hand hebt genomen zodat je kon gaan trainen en een wedstrijd spelen op de tijd dat het jou uitkwam.
Als het 3 maanden redelijk goed is gegaan verwacht je toch ook niet dat het op het laatst nog zo fout kan gaan.
Hopelijk was het geen longembolie (wat ook weer erg heftig kan zijn).
Fijn om te lezen dat het nu weer goed met je gaat en hopelijk kun je nog van heel veel vakanties genieten.
Veel succes met het sporten en sterkte met alles.
Groeten Poem.
Hallo Luna,
Goed van je dat je het sporten toch steeds weer opnieuw opgepakt hebt, inderdaad beter dan op de bank te blijven zitten. Het kost heel veel energie om, ondanks alle behandelingen, weer te beginnen maar achteraf kun je er erg blij mee zijn.
Volgens mij begint het bij de medische teams toch iets meer te leven en dat ze er meer aandacht aan gaan besteden en dat is een goed teken.
Hartelijke groeten,
Poem.
voordat ik ziek werd sporten ik heel veel vooral in de sportschool fitnes en body building zelf een tijdje op wedstrijd nivo was toen der tijd ook heel veel onderweg omdat ik op de markt stond dus eigenlijk altijd buiten en in beweging
daarna ben ik heel veel gaan darten meer een kroeg sport maat toch met de wedstrijden hele lange dagen
toen ik ziek werd belande ik voor bijna 2 jaar in een rolstoel dus toen had ik totaal geen beweging meer en ik ging van 45 kilo naar de 70 kilo
na alle behandelingen heb ik geprobeert te sporten eerst in een revalidatie centrum in groeps verband
maar omdat ik weer met de behandelingen begon heb ik afgehaakt ik was gewoon te moe
in die tijd was er nog geen herstel en balans zoals het er nu is
toen ik helemaal klaar was met de behandelingen heb ik het nogmaals geprobeert
gewoon hier bij de sportschool met wat moeders van school
ik kon er niet me draai vinden en voelde me ook niet echt op me gemak ik zag iedereen spinnen en op die hardloopbanden terwijl bij mij me tong al op de hielen hing na 3 min lopen
heb dus ook echt een conditie van een sta caravan
misschien veranderd het ooit nog is en ga ik het nog is proberen
Hallo Brigitte,
Als ik het zo allemaal bekijk heb je erg veel aan sport gedaan.
Wat ontzettend jammer dat het niet meer wil lukken, als ik : zie, hoor en lees wat je allemaal doet zou het toch een hele mooie afleiding voor je zijn.
Kan heel goed begrijpen dat je je niet echt vrolijk voelde tussen die spinners. Waarschijnlijk in een strak gesneden pak rond de spierbundels terwijl jij alle zeilen bij moest zetten om op de been te blijven.
Misschien zou je eens kunnen overwegen om toch nog Herstel & Balans te gaan doen. Daar bekijken ze per persoon wat iemand aan kan en zo zou je beetje bij beetje je conditie weer wat op kunnen bouwen.
Hartelijke groeten Poem.