De kracht van een sportieve uitdaging

Lydia
Openbaar gesprek
10 april 2014 om 12.42,
gewijzigd 29 mei 2014 om 12.42
57 x gelezen
Sommige kankerpatiënten gaan na of soms zelfs tijdens hun behandeling een sportieve uitdaging aan. Dit heeft vaak een enorme uitwerking, zowel fysiek als mentaal. 
Ben jij zo'n uitdaging aangegaan, of ken je iemand die dit heeft gedaan? Vertel dan hier wat je hebt gedaan, wat je voorbereidingen waren, hoe je het hebt beleefd, wat het je heeft gedaan, etc.
Reageren

9 reacties

Drie jaar geleden kreeg ik chemotherapie en sportte onder leiding van een fysiotherapeut. Ondanks dat de chemo best zwaar was, ging mijn conditie niet achteruit. Behalve het sporten onder leiding, ging ik zelf ook meer aan beweging doen nadat ik had gelezen hoe belangrijk bewegen is voor kankerpatiënten, juist ook tijdens de behandelingen (http://www.wikioverkanker.nl/wiki/Sportprogramma%27s_voor_kankerpatient…). Ik ging daarvoor vaak naar een berg (heuvel) niet ver van mijn woonplaats, omdat ik wandelen in de bergen ècht leuk vind.
Op een gegeven moment kwam ik al zoekend op het internet terecht op de site van "de ultieme uitdaging". Zij organiseren (o.a.) tochten voor (ex)kankerpatiënten naar de top van de Mont Ventoux. (http://deultiemeuitdaging.nl/projecten-2/mont-ventoux/). Die combinatie triggerde mij om in de zomervakantie van één van de wandelingen in bergen een uitdaging te maken. Weken voor de vakantie begon ik steeds meer te trainen om maar zoveel mogelijk te kunnen wandelen in de vakantie. Dit heeft geresulteerd in een supertocht, zes weken na de chemo. Toen ik boven was aangekomen, voelde ik me zó sterk. Mijn conditie was, zes weken na de chemo, beter dan voor de diagnose. Daarmee liet ik de periode van diagnose en behandeling, achter me. Ik voelde me geen patiënt meer, ook al wist ik dat de kanker niet verdwenen was. Dit was mijn 'ULTIEME OVERWINNING'. (http://www.spks.nfk.nl/content/426705/de_ultieme_overwinning).

Zo'n sportieve uitdaging kan ik iedereen aanraden! 


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
In november 2013 is huidkanker basaalcelcarcinoom bij mij vrouw 52 geconstateerd. Ik ben een verwoed hardloopster. Na de operaties in januari mocht ik twee weken niet rennen en 2 maanden moest ik kalm aan doen (geen krachtsport). Ik ben gaan wandelen om het conditieverlies te beperken. Ondanks de grote littekens in mijn gezicht en de zwellingen ben ik toch na 2 weken weer begonnen met rennen. Het deed me goed ook al ging het niet zo lekker altijd. Ik gebruikte een buff om mijn gezicht te beschermen en soms twee (een als muts en een als col). Buiten bewegen geeft me rust en ik slaap er ook veel beter door. Nu mag ik ook weer fitness doen en ik heb gemerkt dat daar eigenlijk nog meer stofjes vrijkomen dan bij het rennen. In juni moet ik weer geopereerd worden. Ik heb mezelf ingeschreven voor een wedstrijd tussentijds om me daar op te focussen ipv op de operatie. Verder blijf ik op deze manier in een behoorlijke conditie. Na juni is het weer hetzelfde als na de vorige operatie. Mijn gezicht bescherm ik trouwens met dik zonnenbrandcreme ook als er geen zon is en een pet. Ik heb gemerkt dat het sportresultaat er niet toe doet maar het blijven functioneren tussen medesporters is heel belangrijk. Ik ben dan even niet ziek maar gewoon aan het trainen. Verder heb ik gemerkt dat ik door sport beter omga met voeding en dus geen troost zoek in eten. Ik hoop dat andere sporters met kanker op een of andere manier naast of na hun behandeling hun training weer kunnen oppakken en er voordeel uit kunnen halen. 

Groetjes,

DJ


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Hallo DJ,

Je verwoordt mooi wat sport je doet. Bij alle ellende die kanker geeft, is het een geweldige afleiding. Jij verheugt je op de wedstrijd en denkt dan minder aan de operatie die je te wachten staat. Super!

Je noemt ook een ander aspect van sporten: het in conditie blijven. Dat is een heel belangrijk aspect van sporten, naast het plezier dat sporten kan geven. Want des te beter je conditie is, des te beter kun je de behandelingen verdragen. Je herstelt sneller.

Laat je weten hoe het gaat met je wedstrijd?
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Ik herken me ook in bovenstaande opvattingen dat sporten goed is als je kanker hebt of hebt gehad. Het lukte mij niet om tijdens de behandeling voor een hersentumor met uitzaaiing in het ruggenmerg te sporten: te ziek, moe, hersenletsel, gewichtstoename (bestraling) en afname (chemo's), verlies van evenwicht door operatie en (dit was 19 jaar geleden) er was niemand om je te adviseren. Na een tijdje hersteld te hebben, begon al snel het bloed van de teamsporter weer te stromen, ik had altijd gesport en mistte het erg. Bij de revalidatie kwam ik er achter dat ik de mogelijkheid had om in een rolstoel te sporten. Als balsporter was meteen duidelijk dat rolstoelbasketbal het meest geschikt was. Dat doe ik nog steeds. Ook is er afgelopen jaar in mijn woonplaats (en door mijn inspanningen) een wedstrijdteam opgericht en hebben wij afgelopen seizoen aan de competitie meegedaan. Voor mij is sporten iets waar ik niet zonder kan, het is goed voor je conditie, kracht, geeft goede energie, zorgt voor minder pijnoverlast (bij mij vooral in schouders en nek) en is een fantastische goede afleiding. Dus ik raad ook iedereen aan te blijven sporten, ook al was je niet echt een sportfanaat van huis uit. Je zult merken dat je lichaam dan heel anders aanvoelt.
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Super Phoebe..... ik heb er veel bewondering voor want je moet wel de knop omzetten om het te doen. Ik mankeerde verder niet zoveel, maar jou aanpassing is veel groter. Weer op competitieniveau meedoen dat is grote klasse dat je dat weer hebt bereikt. 

Groetjes en keep moving,

Dorothé
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Tijdens mijn eerste chemokuur ging mijn conditie zo hard achteruit dat ik er erg van schrok. Ik heb toen overlegd met mijn arts en ben via fysiotherapie aan de gang gegaan. Ik kon tussen de wekelijkse kuur door net 2 keer sporten. Het hielp wel om mijn conditie op peil te houden en zelfs licht te verbeteren. Ook heb ik het idee dat ik door het sporten beter  de chemokuren kon verdragen.

nu hen ik al een jaar geen chemo meer en geen fysio. Daarom had ik weer een racefiets aangeschaft en besloten om mee te doen met Alpe d'Huzes. Zo'n doel zorgt ervoor dat je wel moet sporten :). 
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Hi evanwier.... herkenbaar dat doel stellen. Voor mijn komende operatie a.s. maandag (niet zo heftig hoor hersteloperatie) had ik een maand en daarin heb ik een wedstrijd halve marathon gezet. Ik kon al wel weer goed 10 km rennen. Nu had ik iets anders om op te focussen dan die operatie. Ik kijk er met meer voldoening terug op die halve marathon dan op betere sportprestaties uit het verleden. De Alpe d'Huzes is een hele uitdaging. Ik wens je heel veel succes. Laat nog eens horen hoe het fietst en wanneer het is.

Groetjes,

Dorothé
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren

Meer over Bewegen, sport en fysiek herstel bij kanker