Hardlopen met borstkanker
Hardlopen met borstkanker …
De titel van het symposium dat op 9 juni a.s. georganiseerd wordt, spreekt mij zeer aan. Het wordt uit onderzoek steeds duidelijker dat bewegen tijdens en na de behandeling van kanker goed is. Dat kan ik uit ervaring bevestigen.
Moe
Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens mijn behandelingen (chemo, amputatie en bestraling), nu bijna 6 jaar geleden, al moe werd - of beter gezegd nog vermoeider werd – als ik aan bewegen c.q. sporten dacht. Een blokje om wandelen, maar meer ook niet. Mijn energieniveau zakte tot minimaal.
Een jaar later, toen ik aan de kant stond te kijken naar een hardloopevenement om geld op te halen voor borstkankeronderzoek, begon het te kriebelen. Al die vrouwen die daar voor mij liepen … dat gaf energie. Het volgend jaar zou ook ik mijn steentje bijdragen nam ik me voor. De weg ernaar toe was met pieken en dalen, maar ik stond aan de start een jaar later en haalde de finish. Een emotioneel moment.
Negatieve energiespiraal ...
Al snel vloeide de opgebouwde energie weer weg. Een drukke baan, de bijwerkingen van tamoxifen, pijnlijke gewrichten, de vermoeidheid … ik kwam wat bewegen betreft in een negatieve spiraal terecht. Twee dingen hebben me daaruit getrokken. In de eerste plaats had ik me in mijn enthousiasme over het halen van de finishlijn direct weer ingeschreven voor het hardloopevenement het jaar daarop. Dit keer samen met een vriendin die daarvoor speciaal naar Parijs zou komen, waar ik toen woonde. Ik kon haar toch niet alleen ‘voor mij’ laten lopen? Verder werden er twee maanden voor het evenement uitzaaiingen geconstateerd. Deze keer was ik vastberaden om mijn conditie op peil te brengen voor het geval ik in de toekomst weer een chemobehandeling zou moeten ondergaan, als de nieuwe anti-hormoonbehandeling uitgewerkt zou zijn. Ik trok de stoute (hardloop)schoenen weer aan en haalde ook dit keer de finish, met (bloed) zweet en tranen.
... doorbroken door hardlopen
Na de loop ben ik onder professionele begeleiding verder gaan trainen. Ik merkte niet alleen dat ik fysiek sterker werd, maar ook dat de vermoeidheid en de pijn in mijn lijf minder werden. Ik had de weg naar boven weer gevonden. Dat hardlopen ook een gunstig effect heeft op het verloop van mijn uitzaaiingen kan ik niet bewijzen, maar voor mijn gevoel kan het niet helemaal toeval zijn. Het geeft in ieder geval het gevoel zelf een beetje in control te zijn.
Daarom spreekt het symposium mij aan en wil ik mijn verhaal graag met anderen delen.
Voor meer informatie over het symposium: http://www.mirandaboonstra.nl/hardloopsymposium-9-juni/
De titel van het symposium dat op 9 juni a.s. georganiseerd wordt, spreekt mij zeer aan. Het wordt uit onderzoek steeds duidelijker dat bewegen tijdens en na de behandeling van kanker goed is. Dat kan ik uit ervaring bevestigen.
Moe
Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens mijn behandelingen (chemo, amputatie en bestraling), nu bijna 6 jaar geleden, al moe werd - of beter gezegd nog vermoeider werd – als ik aan bewegen c.q. sporten dacht. Een blokje om wandelen, maar meer ook niet. Mijn energieniveau zakte tot minimaal.
Een jaar later, toen ik aan de kant stond te kijken naar een hardloopevenement om geld op te halen voor borstkankeronderzoek, begon het te kriebelen. Al die vrouwen die daar voor mij liepen … dat gaf energie. Het volgend jaar zou ook ik mijn steentje bijdragen nam ik me voor. De weg ernaar toe was met pieken en dalen, maar ik stond aan de start een jaar later en haalde de finish. Een emotioneel moment.
Negatieve energiespiraal ...
Al snel vloeide de opgebouwde energie weer weg. Een drukke baan, de bijwerkingen van tamoxifen, pijnlijke gewrichten, de vermoeidheid … ik kwam wat bewegen betreft in een negatieve spiraal terecht. Twee dingen hebben me daaruit getrokken. In de eerste plaats had ik me in mijn enthousiasme over het halen van de finishlijn direct weer ingeschreven voor het hardloopevenement het jaar daarop. Dit keer samen met een vriendin die daarvoor speciaal naar Parijs zou komen, waar ik toen woonde. Ik kon haar toch niet alleen ‘voor mij’ laten lopen? Verder werden er twee maanden voor het evenement uitzaaiingen geconstateerd. Deze keer was ik vastberaden om mijn conditie op peil te brengen voor het geval ik in de toekomst weer een chemobehandeling zou moeten ondergaan, als de nieuwe anti-hormoonbehandeling uitgewerkt zou zijn. Ik trok de stoute (hardloop)schoenen weer aan en haalde ook dit keer de finish, met (bloed) zweet en tranen.
... doorbroken door hardlopen
Na de loop ben ik onder professionele begeleiding verder gaan trainen. Ik merkte niet alleen dat ik fysiek sterker werd, maar ook dat de vermoeidheid en de pijn in mijn lijf minder werden. Ik had de weg naar boven weer gevonden. Dat hardlopen ook een gunstig effect heeft op het verloop van mijn uitzaaiingen kan ik niet bewijzen, maar voor mijn gevoel kan het niet helemaal toeval zijn. Het geeft in ieder geval het gevoel zelf een beetje in control te zijn.
Daarom spreekt het symposium mij aan en wil ik mijn verhaal graag met anderen delen.
Voor meer informatie over het symposium: http://www.mirandaboonstra.nl/hardloopsymposium-9-juni/
