Hoe moet ik omgaan met de ziekte van mijn vader..
Hallo, Sinds een jaar weten we dat mijn vader nierkanker heeft met uitzaaïingen, dus wordt palliatief behandeld. En het lijkt nu achteruit te gaan. Er moeten veel dingen geregeld worden, naast dat we allemaal erg meeleven met de ontwikkeling van mijn vader's ziektebeeld. Ik ben zelf erg gevoelig voor neerslachtigheid of zelfs depressies en ik voel dat ik zelf qua stemming nu achteruit ga. Ik moet er zijn voor mijn familie en wil niet te ver inkakken zo gezegd. Ik vraag me af of daar hulp voor is. Of tips hoe dit voor te zijn en aan te pakken. Alvast dank. Kirsten
Meer over Blaaskanker en Nierkanker
Meer over Blaaskanker en Nierkanker
5 reacties
zou het niet verstandiger zijn om deze vraag bij de groep Naasten te stellen.
Ik dacht toen ik je vraag las dat je wellicht tegen jezelf moet zeggen dat er na het overlijden van je vader nog tijd genoeg is om neerslachtig of zelfs depressief te raken.
Nu vooral nog genieten van het feit dat hij er nog is. Anders krijg je buiten rouw ook nog spijt.
Als dat niet lukt wellicht een verwijzing naar een psychiater vragen? Of een van de instituties voor psychische hulpverlening, RIAGG of GGZ.
Sterkte!
Wat naar dat jouw vader nu achteruit gaat en heel begrijpelijk ook dat dit zwaar voor jou is. Ik zou je in contact kunnen brengen met het lotgenoten contact van Leven met blaas- of nierkanker. Je kunt bellen met de lotgenoten telefoon 06-29122476. Je krijg mij dan aan de telefoon of kunt je nummer inspreken zodat ik zo snel mogelijk terug zal bellen. Er is wel hulp en er zijn ook tips, maar het lijkt me beter om dan eerst even goed te kijken wat je nodig hebt. Daarnaast is een gesprek met een lotgenoot vaak op zich al heel steunend.
Ik wens jou vader, jouzelf en de verdere familie heel veel sterkte!!!!
Groet Kitty
Het is heel moeilijk te moeten zien hoe je vader na de schokkende uitslag van een jaar geleden nu achteruit gaat. In dat verband moeten, naast de emoties die je ervaart, ook nogal wat zaken geregeld worden. Dat is zonder goede geestelijke zorg bijna onmogelijk. Er zijn hiervoor wel degelijk mogelijkheden. Het meest eenvoudig is e.e.a. Met de huisarts te bespreken. Deze kan je doorverwijzen naar een psychotherapeut. Volgens mij gaat dit traject sneller dan via het RIAGG.
Zelf volg ik momenteel een online cursus via houvastvoorelkaar.nl voor partners van kankerpatiënten. Deze cursus kan helpen om anders tegen de zaken aan te kijken.
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Groet, Henk2112
Twee jaar terug zat ik precies in dezelfde situatie waar jij nu in zit. Mijn vader had ook nierkanker, het was al uitgezaaid en binnen een half jaar is hij overleden. Ik kan me nog wel herinneren dat ik in die periode echt geleefd werd. Als die dingen die geregeld moesten worden en alle mensen die hem nog een keer wouden zien. Ik had bijna geen tijd om zelf stil te staan wat er nou werkelijk gebeurde.
Wat bij mij heeft geholpen is om ook na het overlijden door te gaan met mijn leven, mijn studie en hobby's. Wel heb ik gemerkt dat doordat ik mijn agenda volpropte het verwerken van het verlies alleen maar heb uitgesteld. Het is een goede manier om depressies en dergelijke te voorkomen maar ik kan tot op het heden nog steeds nauwelijks over mijn vader praten. Ook vind ik het lastig als mensen naar mijn vader vragen, soms lieg ik en doe ik netalsof ik er nog een heb om er maar niet over te praten. Mijn advies is dus, doe het niet zoals ik het heb gedaan maar neem tijd voor jezelf, om het te verwerken.
Groeten Anne
Hoi, ik weet hoe het is. Ik ben zelf de enige die voor m'n vader zorgt. Er is geen familie. Dus ik moet wel, maar al het regelen en afspraken maken e.d. is misschien juist wel wat mij op de been houdt. Wat ik wel doe is heel goed voor mezelf zorgen. Niemand die het anders doet zeg maar. Fruit eten, genoeg slapen en genoeg bewegen. Je geneest je vader er niet mee en de familie kan er ook weinig mee, maar dan sta je zelf veel sterker. En voel je je geestelijk ook beter.
En oh ja, ik studeer intussen nog af ook. Dus het kan wel!