Heb jij tips voor een goede communicatie? Wat werkt en wat werkt niet?

Openbaar gesprek
3 september 2014 om 14.51,
gewijzigd 24 maart 2015 om 07.11
76 x gelezen
Jaren geleden kreeg ik onderstaande quote mee vanuit mijn werk. Communicatie is niet gemakkelijk. Er kan zo snel miscommunicatie ontstaan.
Ik ben benieuwd wat de quote bij jullie losmaakt. En of je tips hebt om je communicatie beter en gemakkelijker te laten verlopen.

Wat bedoeld wordt is nog niet wat gezegd wordt.
Wat gezegd wordt is nog niet wat verstaan wordt.
Wat verstaan wordt is nog niet wat begrepen wordt.
Wat begrepen wordt is nog niet wat geaccepteerd wordt.
Wat geaccepteerd wordt is nog niet wat afgesproken wordt.
Wat afgesproken wordt is nog niet wat gedaan wordt.

Groetjes,
Sabine


10 reacties

Mijn advies voor lotgenoten is altijd dat ik vind dat je alles bespreekbaar moet kunnen maken. Mijn tip daarbij is dan vooral het altijd bij jezelf te houden. Dus niet oordelend te zijn. Kankerpatienten kunnen sommige vragen wat eng vinden om te vragen, je voelt je namelijk toch afhankelijk van de arts en wilt onbewust graag dat hij liefst nog meer dan 100% voor je gaat. Maar je kunt bijna alles vragen en zeggen als je het bij jezelf houdt. Namelijk dat jij graag zoveel mogelijk zekerheid wilt, dat het belangrijk voor je is om.... of dat je het gevoel hebt dat..
Ik vroeg de arts die mijn ging opereren bijvoorbeeld gewoon of ik bij hem in goede handen zou zijn. Gewoon een heel eerlijke en ook legitieme vraag. En de arts vond het helemaal niet raar en vertelde over zijn ervaring en gaf mij het gevoel dat hij er helemaal voor zou gaan.  
En verder natuurlijk een lijstje mee met de vragen en niet alleen naar de gesprekken gaan. Twee horen namelijk altijd meer dan 1, vooral als het een spannend gesprek is.

Voor artsen en verdere zorgverleners is het belangrijk dat ze de tijd nemen en de kankerpatiënt zoveel mogelijk uitnodigen om vooral alles te vragen wat ze willen vragen. En steeds navragen of het goed is overgekomen. Ook belangrijk bij heftige gesprekken zoals een uitslag of diagnose vind ik dat er aangeboden wordt dat wanneer er toch nog meer vragen komen daar ruimte voor is en ze bijvoorbeeld kunnen bellen of een afspraak maken.

En tja, qua informatie kan er wel eens wat mis gaan en dat is dan vaak vervelend. Zo bleek ik een geperforeerde blaas te hebben na de operatie, wat ik niet door had de eerste 2 dagen. Dat moet natuurlijk zoveel mogelijk worden voorkomen, maar miscommunicatie is moeilijk helemaal te voorkomen. Daarom vind ik begrip van beide zijde daarvoor belangrijk en dat het wederom achteraf bespreekbaar gemaakt moet kunnen worden.


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
In een academisch ziekenhuis is het vaak heel moeilijk om de juiste arts te spreken te krijgen. Ze hebben zeer beperkte politijden omdat ze ook zoveel andere dingen doen. Je moet dan vaak genoegen nemen met een belafspraak. Organisatorisch kan dat al lastig zijn omdat je de hele tijd zit te wachten tot de arts eindelijk belt, bovendien draagt dat niet echt bij aan een ontspannen gesprek over waar je nu mee zit. Ofschoon ik redelijk voorbereid het consult in ga met een lijstje en meestal mijn partner bij me is, overkomt het me toch dat ik achteraf nog met een aantal vragen zit. De boodschap en uitleg van de arts overrompelt me dan toch. Verder is het vaak ook zo dat je bij controle wel een arts ziet maar dat dat er eentje in opleiding is en die mag niet alles zeggen. Het klinkt makkelijker dan het is goed communiceren met je zorgverlener. Ik zou willen dat je artsen een mail zou kunnen sturen met vragen waar je nog mee zit.

Groetjes,

Dorothé


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Beste djaktief,

Dank voor je reactie en deelname in onze discussiegroep.
Wat jij ervaart is heel herkenbaar. Academische ziekenhuizen zijn opleidingsinstituten waar je als patiënt soms via de arts assistent pas de specialist te spreken krijgt. 
Je kan wel hierover met de arts afspraken over maken. Soms helpt om te vertellen dat je best wil meewerken maar niet je verhaal aan meerdere artsen wilt doen. Er zijn zeker artsen die wel mail contact willen. Soms kan dit ook via de secretaresse van de arts. Je kan hier wel naar vragen.
Er zijn in ziekenhuizen soms ook verpleegkundig specialisten die vragen kunnen beantwoorden. Hier kan je ook naar informeren.

Nogmaals welkom in onze groep en wellicht komen er nog andere tips binnen.

mvgr.
Annemieke





Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Bedankt voor je reactie Annemieke.  

Ik zou het fijn vinden als je me gewoon aanschreef met Dorothé zoals ik ondertekende.

In het EMC is eea organisatorisch niet mogelijk helaas. Waarschijnlijk willen ze ook voorkomen dat iedereen maar gaat mailen.Van een chirurg kreeg ik wel een privémailadres omdat ze vertrok naar het buitenland, maar anders moet je een belafspraak maken met de behandelaar en dat doe je alleen over dringende medische dingen. Ik heb nu ook nog veel vragen over de pas uitgevoerde operatie, maar die moeten dus wachten tot mijn eerstvolgende controle in december. Mijn controle-arts mocht gisteren alleen de cijfers noemen en wondcontrole doen. Ik heb voor de operatie nog wel een belafspraak via de secretaresse gemaakt met de chirurg omdat ik met iets zat. De verpleegkundigen mogen net zomin iets zeggen heb ik geconstateerd. Ze kunnen me alleen nog een afspraak op een polispreekuur geven (met weer een arts die toch niets mag zeggen wat hij niet zelf gedaan heeft).

Groetjes,

Dorothé
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Dit is inderdaad niet prettig. Ik zelf heb mijn uroloog als hoofdbehandelaar. Hij heeft niet de operaties uitgevoerd, maar staat te boek als hoofdbehandelaar en is daardoor altijd van alles op de hoogte. Ik kan naar de afdeling bellen en een belverzoek doen, dan belt de uroloog mij. Ik ben tot nu toe ook heel tevreden hierover en het geeft me ook een veilig gevoel. Het is dan ook geen universitair ziekenhuis. 
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Ik heb juist hele goede ervaringen met een academisch ziekenhuis. Mijn ervaring is dat ze vaak net iets verder kijken dan hun neus lang is. Dat kan soms hinderlijk overkomen doordat je naar je gevoel vaak hetzelfde moet zeggen tegen verschillende doktoren, maar ieder kijkt vaak vanuit zijn eigen specialisatie naar jouw verhaal en wil vanuit zij of haar expertise het naadje van de kous weten. Bovendien wordt er altijd overlegd met supervisoren als je door een arts assistent wordt bevraagd.
Als je meerdere dingen hebt waar je last van hebt dan is het goed om dat aan te kaarten. Soms krijg je begeleiding van een internist en als je niet meer beter wordt kan je daarvoor bij een palliatief team terecht. Het is ook altijd belangrijk om je huisarts goed te informeren omdat hij/zij ook voor jou kan informeren bij het ziekenhuis en vaak sneller toegang heeft.
Belangrijkste ding dat ik je mee kan geven is dat je ervoor moet zorgen dat je altijd iemand meeneemt naar een gesprek. Bij voorkeur steeds dezelfde persoon. Samen hoor je meer dan alleen en soms ben je vertroebeld door je gedachten terwijl de ander soms wat meer afstand heeft en dingen anders kan horen.
Als je niet zo snel van geheugen bent kan je ook vragen of je het gesprek mag opnemen, dan kan je het later nog eens terugluisteren. 
 

Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hi Fighterikke,

Het is erg afhankelijk van de afdeling van het ziekenhuis. Hier op dermatologie bij het EMC slechte ervaringen en bij plastische chirurgie redelijke. Uiteraard neem ik altijd iemand mee omdat je door de emotionele kant vaak niet het hele verhaal meekrijgt.

De communicatieproblemen spelen bij mij bij vragen die ik later nog had over de behandeling en die ik voorafgaande aan de operatie nog wilde stellen.

Ook worden afspraken bij sommige afdelingen heel vaak verzet omdat bepaalde artsen verdwijnen en degene die je dan te woord staat kijkt vaak alleen maar naar het computerscherm om de status te lezen. 

Waar neem jij het gesprek mee op? Ik ben slechthorend, dus dat is sowieso wel handig.

Groetjes,

Dorothé
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Beste Dorothe,

als ik jullie ervaringen zie dan heb ik het met mijn artsen buitengewoon getroffen.
ik kan met mij vragen altijd, en dan bedoel ik echt altijd terecht bij de arts-assistent van mijn internist. SoMs kan zij mijn vragen beantwoorden en anders overlegt zij met mijn behandelend internist en als het nodig is belt de dokter mij zelf terug of wordt er een snelle afspraak geregeld.

ik ben vorig jaar april/mei voor radiotherapie in het VUmc in Amsterdam geweest. Ik had een geweldige radiotherapeut die mij op zaterdagmiddag nog mailde om te vragen hoe het ging omdat ik vrijdags wat lichamelijke klachten had gemeld tijdens mijn gesprek met hem.
toen k daarop had geantwoord mailde hij op zaterdagavond om elf uur nog terug.
Dat is toch heel bijzonder. Als ik nu nog wat te vragen heb dan kan ik hem ook mailen en krijg ik omgaand antwoord.
met deze artsen ben ik erg blij

Erna
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hoi Erna, gelukkig zijn het niet alleen slechte ervaringen. Het zoals bij alles, de negatieve ervaringen blijven langer hangen en worden eerder gedeeld. Fijn dat jij een positieve ervaring deelt.
Ik hoop dat het goed gaat met je, 
groetjes, Doortje
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hi Doortje en Sarah, 

Ik heb zowel goede als slechte ervaringen en ik heb ze allebei gedeeld ;-)

Fijn dat jij zo makkelijk toegang hebt. Hier in het EMC had ik vorige week nog een vraag over mijn nieuwe operatie, niet superbelangrijk hoor, maar er werd gezegd dat ik de dokter nog zie voor ik de OK in ga en dan kan ik het zeggen. Dat betekent dus dat het tot die tijd nog blijft liggen.

Groetjes,

Dorothé
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51

Meer over Communicatie tussen patiënt/naaste en zorgverlener