Nieuwe schooljaar
Nog even en dan is het vakantie. Na de vakantie begint er weer een nieuw schooljaar. Nieuwe klas, nieuwe mentor etc. We zijn nu een jaar verder nadat de diagnose is gesteld en de toekomst ziet er goed uit. Op school is het een en ander in magister gezet zodat het voor elke leraar te zien is. Nu denk ik dat het toch goed is om het nieuwe schooljaar een afspraak met de nieuwe mentor te maken en mijn verhaal te doen. Hoe doen jullie dat?
3 reacties
Dan is het niet meer de vraag hoe je het zelf doet, maar hoe de kinderen het (op eigen benen) gaan doen!
De twee kinderen nog we op de middelbare school krijgen beiden een andere mentor. Met de vorige mentoren waren prima afspraken gemaakt; op hele korte termijn ga ik het gesprek aan met die mentoren om te vragen wat er is overgedragen van vorig jaar. Is dat onvoldoende dan kan ik ter plekke de ontbrekende informatie aanvullen.
En de kinderen op die twee verre universiteiten? Tja, dat moet ik dan toch echt laten gaan, die 'kinderen' moet ik echt zo ver los laten dat ze op eigen kracht moeten kunnen dealen met alle sores van mijn kanker; een decaan inlichten is dan denk ik niet meer gepast.
weten ze het eigenlijk allemaal
toen ze dinsdag der eerste schooldag had
was de grote vraag op school hoe is het met je moeder
heel veel meiden en jongens van school komen hier vaak over de vloer
dus die weten wat er speelt en hebben mij ook op alle momenten wel een keer mee gemaakt
dus hier is het eigenlijk heel goed geregeld
Ondertussen zijn er drie kinderen aan het studeren, in het kader van de spreiding over Nederland in respectievelijk Groningen, Delft en Eindhoven. De twee oudste studenten gaan prima door hun studie heen, dit jaar bachelors. Nummer drie begint net en wil na 1 week al op kamers. Gelijk heeft ie. Ze staan stevig in hun schoenen, kunnen het studentenleven aan. En ook de thuissituatie (die er bepaaldelijk niet beter op is geworden, maar dat is een heel ander verhaal).
De jongste gaat nu naar de vijfde klas Gymnasium, op naar het eindexamen. Heeft toevalligerwijs dezelfde mentor als zijn broer vorig jaar, de thuissituatie mag bekend worden verondersteld.
Had dat willen verifiëren op de ouderavond maar ja: dat chemo-brein. Glad vergeten dat die ouderavond was, kwam er pas twee dagen later achter. Maar ook hij staat stevig in zijn schoenen.
Zijn eindexamen (juni 2018) is het ultieme doel op mijn bucket-list. Of ik die mijlpaal ga halen? Onzeker, de kans dat dat wel lukt is iets gestegen (omdat ik met een fase-2 studie meedoe) naar pak 'm beet 25%.