Stel je vraag over de communicatie, het omgaan met emoties en de opvoeding van je kind
Als je een vraag hebt over de communicatie met je kind, het omgaan met emoties van je kind en de opvoeding als je in je gezin geconfronteerd wordt met kanker, kun je je vraag aan hier stellen, aan Anja van Onna, Carine Kappeyne van de Coppello en Eline Aukema, psychologen van het Ingeborg Douwes Centrum, Nel Kleverlaan, ontwikkelingspsycholoog en Mecheline van der Linden, klinisch psycholoog, psychotherapeut in het UMC te Amsterdam
_1.jpg?itok=Ib1ML9sa)
.jpg?itok=JY_cIYFD)
19 reacties
Vorig jaar is de diagnose uitgezaaide borstkanker gesteld bij mij.
Dat had tot gevolg dat vooral mijn jongste zoon, 15 jaar, heel stil werd. Het is al geen prater, maar nu is het nog lastiger. Hij wil "alleen maar dat ik beter wordt" . Het gaat inmiddels beter met me maar genezen verklaard ben ik niet en dat gaat ook niet gebeuren. De verwachting is toch dat het door de immunotherapie heen zal breken. Ik voel schroom om dit te bespreken, hij is nu blij dat het goed gaat en er lijkt in het dagelijks leven weinig van mijn ziekzijn te merken, behalve dat hij wat vaker helpt met stofzuigen en boodschappen opruimen.
Wat is wijsheid? Zo laten tot er iets veranderd? Of toch de mogelijkheid benoemen dat het misgaat, al is dat misschien pas over een jaar(en hopelijk langer)?
Beste Lisette,
Dank voor uw vraag. We snappen dat dit een ingewikkelde situatie is en het roept bij ons ook vragen op zoals: wat heeft de arts u precies verteld over de verwachtingen? Is dit een palliatieve behandeling of bestaat er nog een kans op genezing? En wat heeft u uw zoon hier al over verteld?
Praten met een kind dat zich terugtrekt kan een uitdaging zijn. Aan de ene kant wil je als ouders je kind de ruimte geven en aan de andere kant wil je ook weten wat er in hem omgaat. Het is heel begrijpelijk dat uw zoon zich angstig voelt en denkt over dat hij u kwijt kan raken. Mogelijk wil hij die gedachte ‘wegduwen’ door de focus te leggen op de hoop dat u beter wordt.
Er bestaat een reële kans dat uw zoon wel al begrijpt en door heeft dat u niet beter wordt en dit niet durft te bespreken. Deze angst alleen dragen kan belastend zijn. Daarom raden wij u aan om aan uw zoon te vragen wat hij nu precies weet/heeft begrepen en waar hij aan denkt. Hier kan hij weerstand voor laten zien. U kunt hem helpen door te benoemen dat het normaal is dat hij bang, boos of verdrietig kan zijn en dat jij die gevoelens ook hebt. En dat het helpend kan zijn om dit samen te ‘dragen’ in plaats van alleen. De volgende stap is om eerlijk te vertellen wat u nu weet over de verwachtingen. U kunt uw zoon vertellen wat de arts u heeft verteld, dus ook over dat de kanker niet weg zal gaan. Bespreek dan ook de hoop die u heeft, die waarschijnlijk hetzelfde zal zijn als die van uw zoon. De laatste stap is samen te bespreken wat hem (of jullie) helpen om hiermee om te gaan. Ik wens u succes. Verwacht niet dat dit gesprek 'perfect' verloopt. Het is een proces en u kunt er altijd later weer op terugkomen.
Met hartelijke groet,
Anja van Onna, GZ-psycholoog
Dank je wel Anja, dit helpt. Al ben ik bekend met gesprekken voeren over lastige onderwerpen, met je eigen kind is het toch anders.
Hallo. Ik weet pas net dat ik baarmoederhalskanker heb en mijn zonen van 6 en bijna 14 gaan daar elk op hun eigen manier mee om. De jongste is het moeilijkste. Die was al erg prikkelgevoelig maar nu nog meer. Dat uit zich in heel druk gedrag. Wat kunnen zijn vader en ik doen om hem iets rustiger te krijgen want het is wel belastend met al dit nieuws en in heel de molen zitten om ook een stuiterballetje in huis te hebben. Hij weet wat kanker is maar weet er gewoon niet mee om te gaan wat wij heel goed begrijpen.
Goedemiddag,
Dank voor uw vraag. Zo te lezen, kunt u goed het gedrag van uw zoon lezen. Fijn dat u ziet dat zijn drukke gedrag voortkomt uit de (prikkel)gevoeligheid.
Wij denken, net als u, dat dit een normale reactie kan zijn. En we begrijpen dat het fijn is om hem rustiger te krijgen. Wat deed u, voordat u de diagnose had, als hij zich druk gedroeg? Wat werkte toen voor hem goed? U kunt deze vragen samen met uw partner bespreken en samen nagaan of hij nu misschien een tijdje dit (wat eerder werkte) extra nodig heeft.
Wij denken dat hij momenten nodig zal hebben om zich te uiten (een uitlaatklep) en de drukte uit zijn lijf te krijgen, maar ook momenten waarbij hij tot rust kan komen. Het zoeken naar een goede balans kan lastig zijn. Wij raden aan om bewust momenten te creëren waarin hij zijn drukke gedrag kan laten gaan (bijvoorbeeld lekker laten rennen in een speeltuin) en momenten die voor hem rustgevend zijn, zoals spelen met lego of iets anders dat hij leuk vindt. Kinderen laden ook altijd goed op van één op één aandacht. Misschien dat hij ook behoefte heeft aan minder prikkels en is hij gebaat bij wat meer thuis zijn in zijn veilige omgeving. Vertrouw op uw eigen observaties in wat uw kind nodig heeft. Vraag eventueel ook mensen uit uw omgeving (waar hij al een vertrouwde band mee heeft) om ondersteuning. Misschien dat iemand hem bijvoorbeeld een uurtje mee kan nemen naar een speeltuin, of u ondersteunen in het huishouden zodat u hem aandacht kan geven.
Met hartelijke groet,
Anja van Onna, GZ-psycholoog
Ik vind allemaal reactie van volwassen mensen maar, niet over dat ouders het bericht krijgen dat hun kind leukemie heeft.
Beste R.M.F de Groot,
Als je over dat onderwerp een gesprek wilt starten in deze groep, kan dat uiteraard.
Deze post is bedoeld om een vraag te stellen aan de professionals die genoemd staan. Mocht je een specifieke vraag voor hen hebben, dan kun je die uiteraard ook stellen.
Voor zover zij op dat vlak expertise hebben, zullen ze je een antwoord geven, of je verwijzen naar andere mogelijkheden.
Met vriendelijke groet,
Peter Heine
Community manager kanker.nl
goedenmiddag ik weet niet of ik hier deze vraag moet stellen of dat u mij kunt verwijzen naar iemand die dit wel weet. Ik wil graag een aantal knuffels maken voor een kindje dat behandeld gaat worden aan Neuroblastoom. Nu heb ik begrepen dat dit kindje de knuffel wel mee mag nemen tijdens de behandelingen maar dat ze daarna vernietigd worden en hij de knuffel dus niet mee naar huis mag nemen omdat het vernietigd moet worden ivm de bestraling en de chemotherapie. Mijn vraag is dus eigenlijk of het mogelijk is een bepaalde stof te gebruiken of het zo te bewerken dat de knuffel niet vernietigd hoeft te worden. Anders zou dit namelijk betekenen dat de ouders de kokmende maanden zo'n 100 knuffeltjes zouden moeten hebben.
Beste mevrouw/meneer
Naast het feit dat dit deel van kanker.nl bedoeld is voor volwassenen die kanker hebben en vragen hebben t.a.v. hun (klein)kinderen, weet ik helaas geen antwoord. U zou eens kunnen informeren bij de pedagogische medewerkers van het ziekenhuis waar het kind wordt behandeld of bij de Vereniging 'Ouders, Kinderen en Kanker' (VOKK). Wellicht dat zij u verder kunnen helpen.
Veel succes en met vriendelijke groet
Nel Kleverlaan
Beste mevrouw Kleverlaan,
Bedankt voor uw antwoord en ik zal eens informeren bij VOKK.
Ik had inderdaad niet goed gelezen waar ik deze vraag gesteld heb en had de verwachting dat deze vraag bij een specialist uit het ziekenhuis terecht kwam, of via via, die hier misschien een antwoord op kon geven.
Met vriendelijke groet,
Machteld
beste
ik heb na vele onderzoeken te horen gekregen dat ik prostaatkanker heb,
ben gescheiden en woon nu samen met een nieuwe vriendin
nu heb ik twee kinderen mijn dochter 30 en mijn zoon 25 waarvan ik mijn dochter al 20 jaar niet meer ziet, mijn zoon tot nu toe nog steeds wel gelukkig al word het moeilijker hij werkt en woont 3 uur rijden van mij vandaan.dus een stuk minder maar de relatie met hem is nog steeds goed .
nu is mijn vraag moet ik hem vertellen of moet ik mijn operatie afwachten, word 27 mei geopereerd met de robot om mijn prostaat te laten weghalen.
zit er zelf erg mee maar hij is ook een gevoelige jongen dus moeilijk hij kan er ook niet mee naar zijn moeder of zus. wat moet ik nu doen?
mvg Rob
Dag Rob,
Mijn advies is om je zoon op de hoogte te stellen van je diagnose prostaatkanker en te vertellen dat je hiervoor een operatie kunt krijgen. Wacht je operatie maar niet af; je zoon is volwassen en zal op de hoogte willen zijn wat zijn vader meemaakt. Onderschat hem maar niet. De kwaliteit van jullie contact is belangrijk hoor ik in je verhaal. Bij deze kwaliteit hoort ook contact leggen met elkaar over wat je in het leven echt meemaakt.
Sterkte Rob, ook voor je vriendin,
hartelijke groeten,
Mecheline
dag Mecheline
dank je wel voor het advies, ik blijf er maar bezig in mijn hoofd dus ik denk dan ook dat het beter is het hem te vertellen al vind ik het ook heel lastig.
hartelijke groeten
Rob
Dag Rob,
Het is 1 van de moeilijkste dingen in het leven om je kinderen niet tegen alles te kunnen beschermen, omdat je hen het beste gunt. Of ze nou groot of klein zijn!
sterkte , het komt vast goed,
hartelijke groeten,
Mecheline
dag Mecheline,
ben in middels geopereerd en heb mijn zoon het ervoor verteld
dank u voor het advies is goed geweest hij nam het heel volwassen op
is nu wel erg ongerust maar dat is normaal
gelukkig is ook de operatie goed verlopen dus nogmaals
Dank u
mvg Rob
Dag Rob,
Dat is fijn om te horen, dat je operatie goed is gegaan en de volwassen reactie van je zoon.
sterkte met je verdere traject,
hartelijke groeten,
Mecheline
Hallo,
Dit is ook een beetje een praktische vraag. Ik heb pas geleden gehoord dat ik borstkanker heb en ik begin binnenkort met chemo. Maar ik heb ook een oproep gekregen om (na de 1e chemo) mijn zoontje van 4 jaar te laten vaccineren (DKTP 5 en MMR 2). Kan ik hem laten vaccineren als ik chemo heb gekregen of is dat een risico voor mij? Ik kan het nergens terugvinden.
Goedemorgen Natalie,
Dank voor je vraag. Wat goed dat je hier over nadenkt! Alleen kan ik deze vraag helaas (als psycholoog) niet beantwoorden. Je kan hem beter voorleggen aan je arts/oncoloog of huisarts. Succes!
Hartelijke groet,
Anja van Onna, GZ-psycholoog
Beste deelnemers,
Het stellen van vragen aan professionals heeft een nieuwe locatie gekregen op kanker.nl. Op de nieuwe pagina "Stel je vraag aan een professional" is een speciale plek ingericht voor vragen over het begeleiden van kinderen als een ouder kanker heeft.
We nodigen je van harte uit om daar je vraag te stellen aan het team. Voor onderling contact zoals het delen van je andere vragen en ervaringen, kun je deze groep natuurlijk blijven gebruiken. Samen delen kan zoveel betekenen, zowel voor jezelf als voor een ander!