kleincellige longkanker en de invloed op het stappen
Mijn papa heeft een kleincellige longkanker, waardoor hij sedert begin al héél slecht ter been is, volgens zijn behandelend arts zijn het de kankercellen die zich op spieren en gewrichten hebben vast gezet. Sedert enige tijd heeft hij even geen behandeling, geloof na een 5-tal chemo kuren. Er werd hem kinétherapie voorgeschreven, die hem weinig lijkt te helpen. Mijn broer daarentegen denkt dat papa komedie speelt hierover, hij heeft namelijk een keer of 2 gezien dat pap wel beter kan stappen. 1 keer thuis en 1 keer bij de kiné..... Nu denk ik niet dat het komedie is want dan zou hij wel een verdomd goede acteur zijn.... Hij is soms zo wankel dat ik hem nog maar net op tijd kon opvangen, zelf werkte ik vroeger in de zorg en ik kon de personen die hun aandoening erger wilde laten overkomen dan het was best goed onderscheiden. Nu zie ik paps 2 a 3 keer in de week, zij dagelijks, zou het idd kunnen dat paps zulk een goed acteur is?? Mijn huisarts zegt ook dat je het stappen bij en vlak na de kiné niet mag vergelijken met andere dagen........Mijn schoonzusje die erg goed is voor pap, regelt meestal het ziekenhuis bezoek, dus ik ben er minder van op de hoogte al ben ik van plan het volgende bezoek zeker mee te willen gaan. Is er iemand die hier wat meer over weet??
6 reacties
Ik ben nog geen 50 en kan soms amper uit mijn auto komen en gebruik tegenwoordig een elektrische fiets.
Ik ken je vader natuurlijk niet en je hebt misschien redenen om te denken dat hij overdrijft, maar ik vind het verdrietig om te lezen. Kunnen jullie misschien een keer met je vader om de tafel om één en ander te bespreken?
Nu haalt hij al meer dan de tijd die hem gegeven werd, doch zouden ze het geen jaar meer durven geven, ik hoop natuurlijk wel dat hij zo nog enkele jaren met ons kan blijven!!
Maar eens dat het tij keert en hij zo gaat afzien als ons is gezegd dan hoop ik ook dat hij snel uit het lijden verlost word, Het moet leefbaar voor hem blijven en ik doe er aan wat kan om die tijd ook kwalitatief te maken voor hem. Ook de reden dat ik zeker wil bij het volgend doktersbezoek aanwezig zijn, niet om mijn schoonzusje die wel echt goed is voor hem, maar ik wil even met de dokter alleen praten over mijn broer en zijn ideeen, en hoop dan dat die met mijn broer zal praten erover, ik denk dat hij het zo makkelijker probeert te verwerken, door zo te denken, alleen zou hij die gedachten best voor zich houden!!! Ieder zijn manier en mijn is, zoveel het kan samen met pap dingen te doen die hij nog wil doen, kan doen, en daarvan te genieten. Want ik ben zo bang voor de dag dat het keert, dat is iets waar iedereen van zegt je kan je erop voorbereiden zo..... wel ik weet niet of ik dat kan, ik wil er best zo min mogelijk aan denken, maar als pap erover praat bijt ik de tranen weg en praten we er wel over, hoe pijnlijk ook ik begrijp best dat het erbij hoort en nodig is...... Toch de angst is groot voor wat komen gaat .....
ik heb/had zelf kleincellig long kanker
en je vader speelt zeker geen komedie. De stappen gaan gewoon niet zoals het hoort
je wankelt en heb last van het evenwicht
zo gaat het een tijdje iets beter
maar het is ook zo weer terug
ik heb vooral last van me heupen waardoor ik ook zelfs na 15 jaar nog steeds last heb met stappen en het evenwicht
ik denk dat je broer zich niet realiseert hoe ziek je vader daadwerkelijk is
Dit kan volgens mij ook komen door uitzaaiingen in de ruggenwervels, dat kan het lopen beinvloeden.