wat als je alleen achter blijft
als naasten heb je een tijd lang voor je partner of 1 van
je ouders of misschien wel voor je kind gezorgd
dan valt die gene weg en val je in een diep dal
je hoeft ineens niet meer te verzorgen
geen ge haast meer naar ziekenhuizen
hoe vang je dat op en ga je met je verlies om
en hoe geef je dat een plekje
2 reacties
Ik merk wel dat ik steeds een beetje afscheid aan het nemen ben, weet niet precies hoe ik dat moet uitleggen. Elke dag kan de laatste zijn, wat natuurlijk voor iedereen kan gelden, maar daar denk je over het algemeen niet over na.
Ik heb geen aanvullende zorgverzekering, omdat ik dit bijna nooit nodig had, maar ben wel van plan om de module psychisch zorg aan te vragen. Ik denk voor mezelf wel dat ik dit nodig heb, in de vorm van rouwverwerking.
Daarnaast denk ik dat ik straks een grote behoefte heb om me in te gaan zetten tegen Kanker, op welke manier dan ook, in hoop iets te kunnen betekenen voor de mensen die door deze rot ziekte getroffen worden.
Maar ja goed ik ben ook maar een mens, en misschien reageer ik wel heel anders, wie zal het zeggen, ik hoop alleen dat dat moment nog ver weg zal zijn........................
ik hoop ook voor jou dat het afscheid nog even op zich laat wachten
we weten allemaal dat we eens afscheid moeten nemen van onze ouders
maar niemand wil zijn ouders kwijt het zijn de gene waar je altijd even mee kan bellen voor raad
of waar je altijd even kan komen uit huilen en je ei kwijt kan
het afscheid zou moeilijk zijn maar ik denk dat je op dat moment ook heel erg blij zou zijn
omdat ze niet meer hoeft telijden en dat je blij bent met alle mooie momenten die jullie samen hebben doorgebracht
en je zal de mooie herineringen altijd blijven koesteren
en al zal het gemis zwaar zijn ook jou moeder zou willen dat je verder zou bouwen aan je eigen leven
iets wat ook zij heeft moeten door maken toen zij der ouders verloor
het is nu eenmaal iets wat bij het leven hoort en al lijkt het nu allemaal nog zo verschrikkelijk moeilijk
als de tijd daar is gaat het van zelf en krijgt het een mooi plekje in je leven en pak jij je eigen leven weer op
en vertel jij je eigen kinderen weer de verhalen over jou moeder en wat jullie samen deden
net als jou moeder waarschijnlijk jou heeft verteld over haar moeder
wens je heel veel sterkte lieverd
want je zit in een hele moeilijkere periode
en als de tijd daar is en je zou ja gaan willen in zetten
dan ben je meer dan welkom bij de vrijwilligers
xxx