Op zoek naar jou

Hoi Allemaal, 

Mijn naam is Hilde en dochter van een vader met prostaatkanker. en van een moeder die in 2019 is overleden aan uitgezaaide borstkanker. Ik ben op zoek naar naasten die hetzelfde ongeveer hebben meegemaakt/meemaken dan ik en hierover willen sparren/praten. 

In het kort vind ik het namelijk als dochter heel moeilijk om met de situatie hoe die nu is om te gaan. Je wilt heel veel begrip tonen, maar loopt dan over je eigen grenzen heen. Ik heb namelijk een vader die meerdere keren heeft aangegeven voorstander te zijn van euthanasie, er geen zin aan heeft er voor te vechten (op dit moment is dat nog niet aan de orde in die zin) en geen hulp wil of kan accepteren. Hij heeft inmiddels 6 jaar al deze kanker soort met uitstraling naar de botten. Hij zegt geen pijn eraan te hebben. Hij heeft ernaast nog twee keer een injectie voor bloedeverdunners en een 3 daagse katheter sessie. Zoals je leest valt het niet mee (hij noemt zijn huis een ziekenhuis). Daar komt dus bij dat hij nadat mijn moeder is overleden slecht alleen kan zijn. En dat hij geen hobby's , vrienden of echt leuke dingen te doen heeft en ook niet wil. Alles is teveel, te zwaar of te vermoeiend. Een burnout zou je  zeggen. Door de oncoloog is nu een traject opgestart voor een gesprek met een mevrouw van de psychologie afdeling oncologie, maar dat duurt alllemaal lang natuurlijk.

Wat ik zoek zijn anderen die in het zelfde schuitje verkeren, die tips hebben of ook behoefte hebben om erover te praten. Want ik merk nu aan den lijve dat het voor nabestaanden en naasten ook niet makkelijk is. Wat hier staat is natuurlijk de korte versie, maar een uitgebreider doe ik liever persoonlijk.

Graag  tot een berichtje :)

Lieve groet Hilde